Imam Baildi στη Γερμανία!

Η τελευταία περιοδεία έφερε το συγκρότημα Imam Baildi, σε διάφορες χώρες, όπως η Ισπανία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Ελβετία, η Αυστρία και η Γερμανία. Οι περισσότερες συναυλίες όμως έγιναν στην Γερμανία, όπου το ελληνικό συγκρότημα εμφανίστηκε μεταξύ άλλων στο Βερολίνο, το Μόναχο, το Αμβούργο και την Κολωνία.

Οι Imam Baildi επέλεξαν ένα μικρό κλαμπ στην πόλη του Ζίγκμπουργκ μεταξύ Κολωνίας και Βόννης για να κλείσουν την περιοδεία τους. Λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία συναντήσαμε έναν από τους ιδρυτές των Imam Baildi, τον Λύσανδρο Φαληρέα, για έναν απολογισμό της επιτυχημένης περιοδείας. Σχεδόν αυτονόητα η κουβέντα ξεκίνησε από το κοινό που ήρθε στις συναυλίες: «Στο εξωτερικό όσο πιο βόρεια πας τόσο πιο απελευθερωμένος και άνετος είναι ο κόσμος. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να έρθουν σε μια συναυλία, έρχονται με σκοπό να ακούσουν και να δουν κάτι καινούργιο και να σκεφτούν πάνω σε αυτό. Είναι πολύ ανοιχτοί. Είναι από τα κοινά που χορεύουν από τα πρώτα δύο, τρία κομμάτια. Εμείς στη Μεσόγειο έχουμε διαφορετική νοοτροπία. Κοιτάμε τον διπλανό τι θα πει, ντρεπόμαστε να χορέψουμε και συχνά πρέπει να πιούμε πέντε ή έξι ποτά για να ξεκινήσει η βραδιά».

Η δισκογραφία διατηρεί τη σημασία της

Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό οι πωλήσεις δίσκων υποχωρούν συνεχώς. Για την επικοινωνία με το κοινό μένουν αναγκαστικά μόνον οι συναυλίες, ρωτήσαμε τον Λύσανδρο Φαληρέα; «Όσον αφορά την επικοινωνία ο κόσμος ακούει μουσική. Μπορεί να μην αγοράζει πια δίσκους, αλλά ακούει μουσική στο ίντερνετ, το youtube, παντού. Οπότε η σημασία του να κάνεις έναν δίσκο παραμένει. Δηλαδή, πρέπει να κάνεις έναν δίσκο, ο οποίος να μεταφέρει κάτι στον κόσμο και να περιέχει κομμάτια που θα αγαπηθούν. Οι συναυλίες σε πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση που σχετίζονται με την αλληλεπίδραση με τον κόσμο γιατί αυτό περνά μετά και στο δίσκο. Αλλά κατά τη διάρκεια της παραγωγής πρέπει λίγο να απομονωθείς από τις συναυλίες και να χαράξεις μια, ας το πούμε, πιο μοναχική πορεία. Ότι δηλαδή συμβαίνει εκείνη τη μέρα στο στούντιο ή τις ημέρες που γράφονταν ένα κομμάτι. Όλο αυτό πρέπει να το διατηρήσεις λίγο ανέπαφο χωρίς όμως να χάνεις την επίδραση του κόσμου».

Η κρίση γέννησε μια καινούργια μουσική σκηνή

Από την συζήτηση δεν θα μπορούσε να απουσιάσει η κρίση στην Ελλάδα. Για τον Λύσανδρο Φαληρέα, εκτός από λιτότητα και περικοπές , η κρίση γέννησε παράλληλα μια νέα, καινοτόμα και δημιουργική μουσική σκηνή και ώθησε το κοινό σε πιο συνειδητοποιημένες επιλογές: «Εμείς ξεκινήσαμε με την κρίση. Δεν είχαμε προϋπάρχουσα εμπειρία. Έχουμε συζητήσει με καλλιτέχνες της προηγούμενης γενιάς και από ότι αντιλαμβανόμαστε το κοινό στην Ελλάδα είναι πολύ πιο επιλεκτικό στο τι θα πάει να δει. Και αυτό είναι πολύ καλό. Επίσης έχει αλλάξει το μουσικό γίγνεσθαι, έχουν δημιουργηθεί μικρότερες σκηνές, οι οποίες είναι πιο στοχευμένες, σέβονται πολύ περισσότερο το κοινό, έχουν καλό ήχο, καλά ποτά και όμορφους χώρους. Δημιουργήθηκαν επίσης πολλά καινούργια φεστιβάλ από ανθρώπους που έχουν άποψη και δεν φέρνουν όποιο όνομα να΄ ναι, αλλά καλλιτέχνες που τους ενδιαφέρουν. Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια μουσική σκηνή που έχει ταυτότητα, είναι καινοτόμα, και δεν αναφέρομαι μόνο σε μας, αλλά σε πολλούς καλλιτέχνες που ξεκίνησαν στην δεκαετία του 2000. Νομίζω ότι η σκηνή αυτή έχει γίνει με ένα αρκετά δημιουργικό τρόπο και έχει καταφέρει να σταθεί την τελευταία δεκαετία».

Στέφανος Γεωργακόπουλος