Kαλύτερες συνθήκες για τους πρόσφυγες

Το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε σήμερα σχετικά με τη συνταγματικότητα του νόμου που ρυθμίζει τις παροχές που λαμβάνουν οι αιτούντες άσυλο στη χώρα. Το ύψος των κοινωνικών παροχών για τους αιτούντες άσυλο έχει μείνει αναλλοίωτο από το 1993 στα 224 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 47% του κατώτατου κοινωνικού επιδόματος Hartz 4. Το Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο που ίσχυε μέχρι σήμερα και ζήτησε περισσότερα χρήματα για τους αιτούντες άσυλο.

Παράλληλα με το ζήτημα των περιορισμένων παροχών, οι μετανάστες που έχουν αιτηθεί την παροχή ασύλου στη Γερμανία αντιμετωπίζουν και σοβαρό πρόβλημα κατοικίας. Στη Λειψία της ανατολικής Γερμανίας, ο δήμαρχος Τόμας Φάμπιαν προσπαθεί να υλοποιήσει ένα σχέδιο που προβλέπει τη μεταφορά των αιτούντων άσυλο από τα κακοσυντηρημένα μεγάλα κτήρια όπου στεγάζονται μαζικά, σε άλλους μικρότερους χώρους, που θα βρίσκονται σε διαφορετικές περιοχές εντός της πόλης. Φιλοδοξία του δημάρχου είναι να έρθουν οι πρόσφυγες σε στενότερη επαφή με τους ντόπιους και να διευκολυνθεί έτσι η ενσωμάτωσή τους.

Επιφυλακτικοί πολλοί κάτοικοι

Η προσπάθειά του να πείσει τους κατοίκους των περιοχών, όπου πρόκειται να εγκατασταθούν οι αιτούντες άσυλο δεν είναι εύκολη. Αρκετοί εκφράζουν αντιρρήσεις: «Πολλοί κάτοικοι της περιοχής» λέει ένας ντόπιος «κάνουν περιπάτους στο τετράγωνο και περνούν ακριβώς μπροστά από το σπίτι. Ιδιαίτερα οι γηραιότεροι άνθρωποι θα φοβούνται αν δουν μία ομάδα συγκεντρωμένων ανθρώπων να στέκονται μπροστά του».

Ο Τόμας Φάμπιαν πρέπει να δημιουργήσει 670 νέους χώρους κατοικίας για αιτούντες άσυλο μετά από σχετική ομοσπονδιακή οδηγία. Η ιδέα του να εγκαταστήσει τους πρόσφυγες σε περιοχές εντός της πόλης συνάντησε μεγάλη απήχηση, ωστόσο πολλοί άλλαξαν γνώμη όταν έμαθαν ότι μία νέα εστία πρόκειται να δημιουργηθεί στη γειτονιά τους.

«Τι τελευταίες εβδομάδες με επηρέασε αρκετά το γεγονός ότι εκδηλώθηκαν εν μέρει σοβαρές προκαταλήψεις απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες. Μερικές απόψεις ήταν πολύ έντονες και δυσάρεστες. Ακούστηκαν όμως και πολλές ήπιες φωνές που μας ενθάρρυναν και αυτές είναι κατά την άποψή μου σαφώς η πλειοψηφία» παρατήρησε ο δήμαρχος της Λειψίας.

Οι αιτούντες άσυλο από τη μεριά τους δε συμμετέχουν στο διάλογο που διεξάγεται, αν και τους αφορά άμεσα. Ένας από αυτούς είναι και ο Σομαλός Σαχαρντίρ Τζάμα-Αχμέντ που ζει τα τελευταία 10 χρόνια στο κέντρο υποδοχής μαζί με περισσότερους από 200 αιτούντες άσυλο, στην πλειονότητά τους ανύπαντρους άντρες.

Οι τοπικές Αρχές χαρακτηρίζουν στο μεταξύ τις συνθήκες διαμονής εκεί «απάνθρωπες» και θέλουν να κλείσουν το κτήριο που βρίσκεται σε εξαιρετικά κακή κατάσταση. Ο Τζάμα-Αχμέντ, που στο μεταξύ μιλάει σχεδόν άπταιστα γερμανικά, πιθανολογεί ότι οι λόγοι της μεταφοράς τους είναι οικονομικοί. Ίσως κάποιος ενδιαφέρεται να αγοράσει το οικόπεδο του κτηρίου, λέει.

Ένα μικρό βήμα προσέγγισης

Ο Σομαλός πρόσφυγας έχει πλέον συνηθίσει να πέφτει θύμα διακρίσεων από τους ντόπιους. Ο 40χρονος θα μετακόμιζε ευχαρίστως σε ένα δικό του διαμέρισμα, ωστόσο δεν πιστεύει ότι όλοι οι πρόσφυγες θα είναι σε θέση να ζήσουν ανεξάρτητα, καθώς αυτό είναι κάτι που δε μαθαίνουν στο κέντρο όπου ζουν σήμερα. Εκεί τους πλένουν τα ρούχα δύο φορές την εβδομάδα και τους δίνουν ένα μικρό χρηματικό ποσό. Ο Τζάμα-Αχμέντ, που έχει ολοκληρώσει σπουδές τεχνικού ορθοπεδικού αλλά πλεόν δεν μπορεί να πάρει άδεια εργασίας, θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες ενσωμάτωσης των προσφύγων.

«Δούλεψα εδώ πάνω από 10 χρόνια και θέλω να ξαναδουλέψω. Κάποιος που πληρώνει φόρους είναι πολύ πιο βολικός για εσάς από κάποιον που παίρνει χαρζιλίκι. Άντεξα μερικά χρόνια και μετά άρχισα να πίνω. Βαριέται κανείς τόσο πολύ».

Η προσπάθεια που γίνεται στη Λειψία για τη διαμόρφωση νέων όρων κατοικίας για τους αιτούντες άσυλο δεν πρόκειται να τους απαλλάξει από όλα τα προβλήματα. Είναι ωστόσο ένα σημαντικό βήμα προσέγγισης με τους κατοίκους μίας πόλης στην οποία μόλις ένας στους έξι κατοίκους είναι αλλοδαπός.

Adrian Kriesch / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου