Nοσεί το σύστημα υγείας της Πορτογαλίας

Μπορεί το σύστημα υγείας της Πορτογαλίας να προβλέπει δωρεάν περίθαλψη για όλους, ωστόσο στην πράξη τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν τα τελευταία χρόνια για πολίτες ή καλύτερα για ασθενείς δεύτερης κατηγορίας. Οι προνομιούχοι, όσοι δηλαδή έχουν τη δυνατότητα να καλύψουν μόνοι τα έξοδα, μπορούν να εγχειριστούν την αμέσως επόμενη, όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν πρέπει στην καλύτερη περίπτωση να περιμένουν ένα εξάμηνο. Καμία κυβέρνηση δεν κατάφερε μέχρι στιγμής να βάλει τέλος σε αυτή την κατάσταση που ταλαιπωρεί όχι μόνον ασθενείς αλλά και τους ίδιους τους γιατρούς.

Τα δικαιώματα των ασθενών εκπροσωπεί στην Πορτογαλία ο Χουάν Σάντος Καρντόσο. Η κατάσταση όπως μας λέει είναι απελπιστική: «Είχαμε μία περίπτωση ενός ασθενούς που πήγε σε ένα κρατικό νοσοκομείο για μία επέμβαση, αλλά τελικά δεν εξυπηρετήθηκε. Απευθύνθηκε σε μία ιδιωτική κλινική και ο γιατρός του είπε ότι μπορούσε να τον εγχειρίσει αμέσως εάν πλήρωνε. Βέβαια έπρεπε να πληρώσει πάρα πολλά και έτσι δεν εγχειρίστηκε».

Οι ασθενείς στην Πορτογαλία έχουν δύο επιλογές: ή να πληρώσουν ή να περιμένουν αρκετούς μήνες μέχρι να έρθει η σειρά τους. Το εθνικό σύστημα υγείας της χώρας θεωρούνταν παλαιότερα από πολλούς πρότυπο. Η βασική αρχή, που ισχύει και σήμερα, είναι δωρεάν περίθαλψη για όλους που χρηματοδοτείται από φορολογικές εισφορές. Αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 250.000 Πορτογάλοι είναι σε λίστες αναμονής, περιμένοντας τη μέρα που θα χειρουργηθούν. Η Λέονορ Αλμέιντα, οφθαλμίατρος στο νοσοκομείο Σάντα -Μαρία της Λισσαβόνας - που είναι το μεγαλύτερο στη χώρα, μας είπε: «Όπως και σε άλλα νοσοκομεία της Πορτογαλίας έτσι και στο δικό μας έχουμε λίστες αναμονής. Ο χρόνος αναμονής κυμαίνεται τώρα μόλις μεταξύ 6 και 7 μηνών. Παλαιότερα ήταν μέχρι και 2 χρόνια».

Η κ. Αλμέιντα και οι 2 συνάδελφοί της οφθαλμίατροι εξετάζουν καθημερινά περισσότερους από 300 ασθενείς. Ο μέσος μισθός τους δεν ξεπερνά τα 1.200 ευρώ το μήνα. Προκειμένου να μπορεί να χρηματοδοτηθεί το σύστημα υγείας, οι μισθοί των γιατρών είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Όπως σημειώνουν αναλυτές, το κράτος προσλαμβάνει μικρό αριθμό γιατρών και δεν τους πληρώνει όπως θα έπρεπε: «Δεν μπορείς να ζητάς ή να υπόσχεσαι ότι θα μειωθεί ο χρόνος αναμονής και την ίδια ώρα να μην πληρώνεις όπως πρέπει τους γιατρούς που στο κάτω-κάτω είναι εκείνοι που μπορούν να υλοποιήσουν το στόχο που θέτεις», υπογραμμίζει η κ. Αλμέιντα.

Εξαιτίας της έλλειψης πόρων τα χειρουργεία λειτουργούν μόνον τα πρωινά με συνέπεια ο χρόνος αναμονής να αυξάνεται ακόμη περισσότερο. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα απευθύνονται σε ιδιωτικές κλινικές.