Ελλάδα: ‘όχι’ στην έξοδο από την ΟΝΕ, ‘ναι’ στην αναπροσαρμογή
9 Μαΐου 2011
Διαφήμιση
«Χωρίς τη βοήθεια των εταίρων της η Ελλάδα θα καταρρεύσει», υποστηρίζει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt (σχόλιο της Ρουτ Μπέρσενς).
Η εφημερίδα αναφέρει δύο δυνατότητες για την αποτροπή μιας χρεοκοπίας: «Η πρώτη δυνατότητα είναι να αυξήσει η ευρωζώνη κατά μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ τα δάνεια προς την Ελλάδα και να βελτιώσει τις ρήτρες αποπληρωμής, υπάρχει ακόμη χρόνο. Επιπλέον η ευρωζώνη θα μπορούσε να παρατείνει τις προθεσμίες αποπληρωμής από τα επτάμισι στα δέκα χρόνια. Έτσι θα είχε περισσότερο χρόνο η χώρα να δρομολογήσει μια έξοδο από την ύφεση. Οι Έλληνες θα χαιρετούσαν μία τέτοια λύση.
Δεύτερη δυνατότητα, είναι να αγοράσει το 2012 το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όλα τα κρατικά ομόλογα της Ελλάδας, που δεν θα πουληθούν στις αγορές. Έτσι θα έκλεινε η επαπειλούμενη ‘τρύπα’ της χρηματοδότησης του χρέους, αλλά με αμφισβητήσιμο νομικά τρόπο.
Διότι αυτό μπορεί να γίνει μόνον μετά το 2013 με τον νέο μόνιμο μηχανισμό (Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας).»
«Τρίτη δυνατότητα δεν υφίσταται.Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα οδηγούσε τη χώρα στην χρεοκοπία και με τη δραχμή σαν νόμισμα οι Έλληνες δεν θα κατόρθωναν ποτέ να πληρώσουν τα χρέη τους.
Ταυτόχρονα οι επενδυτές θα άρχιζαν τον τζόγο με τις εικασίες για το ποια χώρα θα ακολουθήσει την Ελλάδα εγκαταλείποντας την ευρωζώνη. Με αυτό το σενάριο θα καταποντιζόταν και το ευρώ.»
«Οι δραστικές περικοπές έβαλαν φρένο στην ανάπτυξη»
Η υπαγόρευση αυστηρών όρων μπορεί να ακούγεται καλά στους Γερμανούς, στους Γάλλους ή τους Φινλανδούς ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι δεν μπορούν όμως να μειώσουν τα δεινά της Ελλάδας και της ευρωζώνης, όπως διαπιστώνουμε όλοι τώρα.
Οι δραστικές περικοπές έβαλαν απλώς φρένο στην ανάπτυξη (της ελληνικής οικονομίας) και οδήγησαν σε κατάρρευση των φορολογικών εσόδων, που είναι απαραίτητα για τη μείωση του χρέους.»
«Τόσο οι Έλληνες, όσο και οι χώρες της ευρωζώνης οφείλουν όμως να δώσουν επιτέλους απάντηση πως θα εξυγιανθεί πραγματικά η χώρα. Εξαιτίας αυτής της αβεβαιότητας μπορεί ακόμη και οι πιο παράλογες προτάσεις να προκαλέσουν ανασφάλεια στις αγορές, όπως π.χ. η ιδέα να βγουν οι Έλληνες από το ευρώ, αν και κάτι τέτοιο θα επιδείνωνε την κατάστασή τους, επειδή το χρέος θα παραμείνει σε ευρώ ή επίσης η ιδέα ταχείας αναδιάρθρωσης του χρέους, της οποίας οι συνέπειες είναι μη προβλέψιμες και θα μπορούσαν να κλονίσουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, όπως η χρεοκοπία της Lehmann Brothers το 2008. Δεν λείπουν ασφαλώς και οι ρεαλιστικές προτάσεις: όπως η επαναγορά του δημοσίου χρέους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τα μακροπρόθεσμα προγράμματα αναδιάρθρωσης ή η χορήγηση δισεκατομμυρίων προς την Ελλάδα σαν αυτή που έγινε στη Γερμανία με την χρηματοοικονομική εξισορρόπηση.»
Γιατί δεν είναι ειλικρινείς οι Ευρωπαίοι πολιτικοί;
Το άρθρο αναφέρεται διεξοδικά στις αποπροσανατολιστικές δηλώσεις και διακηρύξεις των Ευρωπαίων πολιτικών που ακολουθούσαν το τρίπτυχο ‘καμουφλάζ – παραπλάνηση – διάσωση’ για το πόσο βαθιά είναι η κρίση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, και καταλήγει:
«Την Παρασκευή οι υπουργοί Οικονομικών για πρώτη φορά είπαν αποδεδειγμένα ψέματα στην κοινή γνώμη. Δύο ημέρες μετά δεν ακούσαμε καμία συγνώμη, καμία πραγματική ερμηνεία. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί τηρούν σιγή ιχθύος.
Η παραπλάνηση όμως ενισχύει πάντα αυτούς που έτσι κι αλλιώς δεν διάκεινται ευνοϊκά προς το ευρώ, δίνει τροφή σε φήμες και κάνει τους φορολογούμενους να αμφιβάλλουν, ότι θα πάρουν κάποτε πίσω τα χρήματα που δάνεισαν.
Οι πολιτικοί ενδέχεται ασφαλώς να αγνοήσουν τις διαθέσεις των πολιτών, αλλά δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουν τις αγορές. Μόνον επειδή την Παρασκευή δημιουργήθηκε επικοινωνιακό χάος έχασε το ευρώ μέχρι δύο σεντ και πολλοί επενδυτές κατέφυγαν στα αμερικανικά ομόλογα.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπευθ.σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου
Διαφήμιση