"Η Αφρική μπορεί να είναι υπερήφανη"

Για 4 εβδομάδες εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλοι και μη παρακολούθησαν τα παιγνίδια, οι (λιγότεροι) τυχεροί βρέθηκαν μάλιστα και μέσα στα στάδια της Ν. Αφρικής, χειροκρότησαν, δάκρυσαν, θύμωσαν με αποφάσεις ορισμένων διαιτητών, φύσηξαν στην περίφημη βουβουζέλα… Το ποδοσφαιρικό πάρτι τελείωσε και ήρθε η ώρα του απολογισμού. Τι μένει από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου;

Χαρές και απογοητεύσεις

Αυτό ήταν λοιπόν, το Μουντιάλ 2010 στη Ν. Αφρική. Από αθλητική πλευρά δεν πρόσφερε κάτι το ξεχωριστό. Το χρυσό αγαλματάκι πήρε η Ισπανία μετά από μια αξιοπρεπή εμφάνιση στον τελικό. Τα πρώτα παιγνίδια ήταν μάλλον βαρετά, αλλά προς το τέλος το επίπεδο ανέβηκε αισθητά. Ένας πρώτο απολογισμός για την γερμανική ομάδα από τον προπονητή της, το Γιόαχιμ Λεβ:

«Ήταν αυτές οι αξίες που μετέδωσε η ομάδα, σοβαρή προεργασία, συλλογικό πνεύμα, παιγνίδι όχι μόνο ο ένας με τον άλλο, αλλά ο ένας για τον άλλο, όλα αυτά τα δείξαμε σε πολλές αναμετρήσεις. Θάρρος, θάρρος να αναλάβεις πρωτοβουλία, πάθος, όλα αυτά τα ενσάρκωσε αυτή η ομάδα με τρόπο εκπληκτικό. Υπό αυτή την σκοπιά μπορούμε όλοι να επιστρέψουμε υπερήφανοι στη Γερμανία», είπε ο Γερμανός προπονητής.

Μεγάλη απογοήτευση για την αθλητική τους επίδοση προκάλεσαν οι Ιταλοί, οι αφρικανικές ομάδες συμπεριλαμβανομένης και της νοτιοαφρικανικής και οι διενέξεις στη γαλλική ομάδα. Μόνο η Γκάνα κατάφερε να προχωρήσει και να αποκλειστεί στο δεύτερο γύρο.

«Η Αφρική μπορεί να είναι υπερήφανη». Δεν εκπλήσσει ότι αυτή η φράση βγήκε ως απολογισμός από τα χείλη του ανθρώπου που έφερε το Μουντιάλ στη Ν. Αφρική, του προέδρου της FIFA, Γιόζεφ Μπλάτερ. Το ζήτημα είναι αν η ίδια η FIFA μπορεί να είναι υπερήφανη για γκολ που δεν είδαν οι διαιτητές, για άδικα οφσάιντ, για τον καταιγισμό κίτρινων και κόκκινων καρτών. Για τους διαιτητές, το Μουντιάλ 2010 άφησε αρνητικές εντυπώσεις. Η υιοθέτηση τεχνικών μέσων γίνεται όλο και πιο επιτακτική.

Ποιος θα πληρώσει τα χρέη;

Υπάρχουν όμως και άλλες παράμετροι. Όπως τα άδεια καθίσματα στα μεγάλα και ακριβά στάδια, ο χλοοτάπητας που σε πολλά από αυτά δεν ήταν επιπέδου ενός Μουντιάλ. Προβλήματα ωστόσο δεν παρουσιάστηκαν σε θέματα ασφάλειας.

Ο διοργανωτές ήθελαν αυτό το Μουντιάλ να είναι αφρικανικό, αλλού το επέτυχαν, αλλού όχι. Σε γενικές γραμμές ήταν μια όμορφη, πολύχρωμη, αθλητικά ελκυστική και ειρηνική διοργάνωση, ένα κέρδος για ολόκληρη τη μαύρη ήπειρο, όπως λέει ο πρώην ποδοσφαιριστής της Μπουντεσλίγκα Τσαρλς ‘Ακονοτ από τη Νιγηρία

«Κανείς δεν πίστευε ότι η Ν. Αφρική θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια τέτοια διοργάνωση», λέει. «Νομίζω ότι πολλά θα αλλάξουν χάρη στο Μουντιάλ, ειδικά στην ίδια τη χώρα. Είμαι πολύ αισιόδοξος, νομίζω ότι θα γίνουν πολλές επενδύσεις και η χώρα θα βγει κερδισμένη».

Ανοιχτό παραμένει πώς θα πληρωθεί το τεράστιο χρέος που άφησε η FIFA και η ίδια η διοργάνωση. Είναι βέβαιο ότι ορισμένα από τα νέα στάδια δεν πρόκειται να ξαναχρησιμοποιηθούν, τα έξοδα συντήρησης τρέχουν. Για παράδειγμα η κατανάλωση ρεύματος στο στάδιο Γκριν Πόιντ της Πόλης του Ακρωτηρίου εκτινάχθηκε στα ύψη ανάμεσα στο Σεπτέμβριο του 2009 και το Μάρτιο του 2010, το κόστος γι αυτό το διάστημα ανέρχεται γύρω στα 280.000 ευρώ. Αλλά και η γενικότερη κατανάλωση ηλεκτρικού λόγω του Μουντιάλ ανέβηκε στα ύψη. Αυτά αλλά και άλλα, πολύ περισσότερα, καλούνται να καλύψουν οι Νοτιοαφρικανικοί φορολογούμενοι.

Andreas Ziemons/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Επιμέλεια σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης