آندری بابیش، نخست وزیر ضد مهاجرین چک و کارگران خارجی‌اش
۱۳۹۷ بهمن ۱۷, چهارشنبه
در منطقه‌ای کوچک واقع در شمال‌شرق چک یک مرد ویتنامی برای مصاحبه با خبرنگاران دویچه وله به ایستگاه مرکزی قطار آمد، اما نخواست که همکارانش در خوابگاه از گفتگوی او با خبرنگاران مطلع شوند.
این کارگر۳۶ ساله از خبرنگاران دویچه وله خواهان پنهان نگه داشتن نامش شد. ما او را که از شمال ویتنام به این جا آمده است به اسم مستعار فان گا ان گوین معرفی می کنیم.
ان گوین مانند هزاران تن از هم وطنانش به چک آمده است تا این جا به رویای خود که اندکی رفاه مادی از طریق کار در یک کشور اروپایی است، نزدیک‌تر شود.
او می‌گوید که به یک دلال ویتنامی برای رفع موانع بوروکراتیک ۱۴ هزار دالر پرداخت کرده است.
او پس از چند ماه گذراندن پروسه بوروکراتیک وارد چک شده و در یک فابریکه تولید گوشت مرغ به کار مشغول گردید. برخلاف وعده‌هایی که به او داده شده بود، کار سخت ذبح و قصابی و دستمزدی انتظارش را می‌کشید که اندکی بیشتر از حد اقل دستمزد در چک است.
بازی دوگانه روسای حکومت
این کارخانه ماکیان که تقریبا۸۰ کیلومتر از پراگ، پایتخت چک فاصله دارد، جزو شرکت های متعددی است که آندریس بابیش، رئیس کنونی حکومت چک تاسیس کرده است. این میلیاردر چکی یک سیاستمداران عوامگرا است که در ملاعام به حیث مخالف مهاجرین و مهاجرت غیرقانونی ظاهر می‌شود.
بابیش در سال ۲۰۱۷ شرکت هولدینگ «اگروفرت» را به یک صندوق سپرده‌های مالی انتقال داد. اما گفته می‌شود که او هنوز هم در پشت صحنه رشته امور را در دست دارد.
یک نظریه کارشناسی حقوقی که در ماه جنوری سال ۲۰۱۹به سفارش حزب "دزدان دریایی" در چک تهیه شده است، به این نتیجه رسیده است. بابیش با جو سازی علیه آوارگان در انتخابات پیشین، آرای بسیاری را از آن خود کرد.
اما او در فابریکه‌های شرکت هولدینگ «اگروفرت» شمار بسیاری کارگر خارجی از کشورهایی استخدام کرده است که عضو اتحادیه اروپا نیستند. از این جمله می‌توان از ویتنام، اوکرایین و مغولستان نام برد.
در غیر این صورت «اگروفرت» مانند بسیاری از شرکت های دیگر در کشور با مشکل کمبود شدید نیروی کاری مواجه می‌شد. دستمزد این کارگران خیلی کم است و بیشتر آن‌ها مانند فان ان گوین تحت شرایط بسیار مشکوکی وارد چک شده اند.
ان گوین که در رشته ولدنگ‌کاری (جوش‌کاری) آموزش دیده است، ازدواج کرده و در ویتنام دو فرزند خوردسال دارد.
انگوین می‌خواست به عنوان کارگر خارجی به اروپا بیاید، چندسالی کار کند و پولی به دست بیاورد تا بعدا به کشورش بازگردد و آن جا یک دوکان کوچک باز کند.
این کارگر ویتنامی با یک دلال ارتباط برقرار کرد که به او «وعده کار آسان در یک کارخانه ماکیان در قبال ماهانه ۱۰۰۰ دالر امریکایی دستمزد را داد». این مبلغ پنج برابر میانگین دستمزد ماهانه در ویتنام است.
در ویتنام دستیابی به ویزای کار بدون یک دلال و پرداخت پول به او تقریبا هیچ ممکن نیست. فان ان گوین در چندین قسط مجموعا ۱۴ هزار دالر به این دلال پرداخت کرد.
او می‌گوید که بخشی از این پول را با استفاده از وام های بانکی به دست آورده و در قبال بخشی دیگر از این مبلغ دیگر خانه اش را به گرو گذاشته است.
ان گوین می‌گوید: «دلال در اوائل سال ۲۰۱۶ به من خبر داد که برای مصاحبه در سفارت چک یک قرار ملاقات تعیین شده است [...] من سوالات کارمند قنسولگری را پیشاپیش می‌دانستم و به زودی پس از آن اسناد لازم را دریافت کردم».
شرایط تاقت فرسای کاری
ان گوین در ماه اپریل سال ۲۰۱۶ کار در فابریکه تولید گوشت مرغ به نام «وُدنانسکا» واقع در منطقه میروویچ را آغاز کرد. او یکی از ۴۰ ویتنامی بود که در آن زمان آن جا کار می‌کردند.
خبرهای مربوط به کارخانه «وُدنانسکا» به خاطر شرایط بد کاری و ظن اشتغال غیرقانونی سال‌ها است که در صدر رسانه های چک قرار دارد.
ان گوین، نیز این شرایط را تجربه کرد: او آنجا در آغاز این خط تولید به کار مشغول بود و باید در طول شیفت‌های کاری اش روزانه هزاران مرغابی و مرغ‌های ذبح شده را از چنگک آویزان می‌کرد.
فان ان گوین می‌گوید: «این یک کار کثیف، تا اندازه ای خونین، بسیار غیربهداشتی و با حقوق کم بود.»
فلم هایی که پنهانی از کشتارگاه ثبت شده و به دویچه وله ارائه شده، نشاندهنده صحیح بودن گفته‌های او است.
او ماهانه حدود ۵۵۰ یورو دریافت می‌کرد که اندکی از حداقل دستمزد در چک بیشتر است.
ان گوین پس از یک سال از کار استعفا کرد. او مانند بیشتر ویتنامی‌های دیگر در «وودانسکا» خواهان افزایش دستمزد شده و به جایی نرسیده بود. در این میان از آن ۴۰ تن فقط ۱۶ تن به کار مشغول هستند.
زندگی تحت شرایط فقیرانه
با دیدار دویچه وله در ماه دسمبر سال ۲۰۱۸ از میروویچ، گفته های ان گوین تایید شد. گرچه امکان بازدید از این فابریکه وجود ندارد، اما با کارگران می‌شود صحبت کرد. افزون بر ویتنامی ها و مغول ها کارگران اوکرایینی و رومانیایی نیز در «ودنانسکا» کار می کنند.
بخشی از کارگران خارجی در آلونکی زندگی می‌کنند که باید تعمیر شود و در پشت این فابریکه قرار دارد.
این فابریکه بسیار ناخوشایند و ویران به نظر می‌آید. یک آشپزخانه و تشناب های دسته جمعی بخش دیگری از این فابریکه است.
وضعیت یک ساختمان مسکونی نیز که در محوطه این کارخانه قرار دارد، فاجعه انگیز است. در یکی از این آپارتمان های دواتاقه ده ویتنامی زندگی می کنند.
گفته های آن ها با آن چه که ان گوین، همکار سابق شان تعریف کرده، تقریبا به طور کامل مطابقت دارد.
آن ها می گویند که برای ۲۰۰ ساعت کار در ماه، ماهانه حدود ۶۰۰ یورو دریافت می کنند.
هیچکدام از آن ها قرارداد کاری ندارد. هریک از این کارگران در قبال جایی در این سرپناه محقر، ماهانه حدود ۱۰۰ یورو اجاره می پردازد.
به این ترتیب شرکت هولدینگ «اگروفرت» از این ساختمانی هم که در شرایط عادی نمی شد به کسی اجاره داد، سود می برد.
شرایط کار و زندگی ساکنان این ساختمان مسکونی در تناقض شدید با گفته های بابیس است که مکرر تاکید کرده، شرایط خوب کاری چقدر برایش اهمیت دارد.
سیاست غیرشفاف
از اندری بابیس، سیاستمدار و میلیادر چکی سال‌ها است که در این کشور انتقاد می‌شود.
بر بنیاد حکم یک محکمه او قبلا کارمند سازمان امنیت و استخبارات چکسلواکی بود و در آغاز سال های ۱۹۹۰ تحت شرایطی که تا امروز نامشخص است، مالکیت «اگروفرت» را در دست گرفت.
در این میان، این شرکت «هولدینگ» که چندین شرکت بزرگ آلمانی نیز جزو آن است، بزرگترین دریافت کننده کمک های مالی اتحادیه اروپا است.
مدت‌ها است که علیه بابیس به خاطر تعارض منافع و کلاهبرداری در دریافت کمک‌های مالی اتحادیه اروپا تحقیقات جریان دارد.
بابیس برای این که از اتهام تعارض منافع نجات پیدا کند، شرکت هایش را در سال ۲۰۱۷ به یک صندوق سپرده‌های مالی انتقال داد که همسرش نیز از اعضای کمیته نظارت بود. بابیس در آن زمان سمت وزارت مالیه را برعهده داشت.
نخست وزیر چک و دفتر او به سوالات دویچه وله درباره وضعیت کارگران ویتنامی در این کشور و شرایط کاری در فابریکه «وُدنانسکا» پاسخ ندادند.
اما یان پاولو، سخنگوی «اگروفرت» سوالات دویچه وله را «... توهین آمیز و ننگین خواند» و گفت، ما همه قوانین را رعایت می کنیم. شرایط برای کارگران خارجی و چکی برابر است و همه آن‌ها قرارداد کتبی کاری دارند.
پاولو این ادعا را هم که «اگروفرت» با کمک دلالان کار، به طور هدفمندانه از خارج کارگر جذب می‌کند، رد کرد. اما او راجع به این که این کارگران از چه راهی جلب و جذب می‌شوند، توضیحی نداد.
یک سخنگوی وزارت خارجه چک در پاسخ به سوال دویچه وله گفت که آن‌ها از موارد فساد ورشوه خواری در زمینه توزیع ویزای کاری برای چک اطلاعی ندارند و دیپلومات‌های چکی یا کارمندان قنسولگری نیز در چنین زد و بندهایی شراکت ندارند.
اما از تابستان سال ۲۰۱۸ ، برنامه ویزای کاری برای ویتنامی‌ها «به دلایل مربوط به امنیت ملی» متوقف شده است. حکومت چک در این زمینه اطلاعات دقیق تری ارائه نکرده است.
راه چاره: سفر غیرقانونی
فان ان گوین از زمانی که از کارش در فابریکه ودنانسکا استعفا داده، به طور غیرقانونی در چک زندگی می‌کند. زیرا ویزای دوساله کاری اش به محل کارش در میروویچ وابسته بود.
او اکنون در یک شرکت ساختمانی کار می‌کند که در شمال شرق چک قرار دارد و آن جا هم با خبرنگاران دویچه وله دیدار می‌کند. ان گوین می گوید که حدود ۱۰ هزار دالر از قرض هایش را هنوز باید بپردازد و اکنون سعی می‌کند که در هنگری یا بلغاریا به طور قانونی کار پیدا کند.
آیا او می خواهد این کار را با کمک یک دلال انجام دهد؟ او با آهستگی می گوید: «بله» و از نگاهش معلوم است که در برابر سرنوشت تسلیم شده است.
او در جواب خبرنگار دویچه وله که راجع به هزینه این کار سوال می‌کند، می‌پرسد که باید ۱۲ هزار دالر دیگر پرداخت کند. فان گا انگوین به زمین نگه می‌کند و شانه هایش را بالا می‌کشد.
منبع: مهاجر نیوز