آلمان، کشور ثروتمند با خطر فقر

الریش شنایدر، مدیر اجرائیه فدراسیون سازمان های خیریه آلمان گفت که «آلمان از جمله پنج ثروتمندترین کشورهای جهان است.» از سال بحرانی 2009 به اینسو تولیدات ناخالص داخلی این کشور بالغ بر 500 میلیارد یورو افزایش یافته است. با اینهم در عین زمان انسان های بیشتری از این رفاه محروم می گردند.

شنایدر به گزارش جدید سالانه در مورد فقر اشارت نمود که متکی به ارقام احصائیه کوچک دولتی سال 2014 می باشد. دیده می شود که در این جا به طور خاص پدر یا مادری که به تنهایی فرزندان شان را پرورش می دهند، بیکاران و بازنشستگان متضرر می گردند. همچنان سال خوب اقتصادی 2014 نیز کدام تاثیر قابل ذکری بر عقب راندن میزان فقر در آلمان نداشته است. در مقایسه با سال 2013، میزان فقر صرف 0.1 درصد پایین آمده است.

در کل بیش از 15 درصد آلمانی ها فقیر شمرده می شوند. در سطح اروپا آلمان از نگاه احصائیه در یک موقعیت میانه قرار دارد. برعکس به اصطلاح فقر مطلق که در بسیاری مناطق دیگر جهان وجود دارد و در آن حالت های اصظراری از نگاه زیستی مانند بی سرپناهی و گرسنگی دیده می شود، در اینجا به اصطلاح «فقر نسبی در عواید» وجود دارد. طبق معلومات اتحادیه اروپا، به همه کسانی که کمتر از 60 درصد عواید متوسط را به دست می آورند، فقیر گفته می شود. در آلمان به طور مثال این برای یک مادر که به تنهایی طفلش را تربیت می کند ماهانه 1192 یورو می باشد.

برعکس این اعتقاد عمومی که وضع بازنشستگان در آلمان نسبت به سایر مردم بهتر است، خطر فقر در سال های اخیر به طور خاص برای بازنشستگان افزایش یافته است. منطقه ای که در آنجا بیشتر از همه جاهای دیگر مشکل بیشتر است، منطقه روهَر است که 20 درصد باشندگان آن در فقر زندگی می کنند.

سازمان کمک به اطفال در آلمان انتقاد نموده است که استحقاق اجتماعی ای که اکنون برای اطفال خانواده های فقیر پرداخته می شود، برای یک مشارکت اجتماعی مساویانه ناکافی است. توماس کروگر رئیس این سازمان گفته است که میزان فقر در میان اطفالی که توسط یکی از والدین شان به تنهایی تربیت می شوند، در خانواده هایی که اطفال زیاد دارند و خانواده هایی که منشای مهاجرت دارند 19 درصد است.

این گزارش که مبتنی بر ارقام سال 2014 است با پیامدهای سیل مهاجرت های اخیر سروکار ندارد. از نظر شنایدر غیر از این، ارقام مربوط به آن ها هنگامی نشان داده می شود که پناهجویان سهمیه یا بودجه خاص خود شان را داشته باشند و در احصائیه های کوچک دولتی ثبت می شوند. تا زمانی که پناهجویان در اماکن قبولی اولیه و سایر سرپناه های مربوط نواحی و محلات زندگی کنند، در احصائیه های دولتی در نظر گرفته نمی شوند. شنایدر می گوید که غیر از پناهجویان، یک میلیون بیکار درازمدت وجود دارد و تا سال 2020 سالانه 400 هزار خانه اضافی نیاز است.

گونتر بورکهاردت، مدیر اجرائیه سازمان "پروازول" که یک سازمان حامی پناهجویان می باشد در قبال تصمیم غلط حکومت در قسمت سیاست پناهجویان هشدار داد و گفت که خطر فقر پناهجویان می تواند افزایش یابد. او گفته است این پیشنهاد وزارت داخله فدرال آلمان که پناهجویان در یک نقطه معین اقامت داشته باشند، مانع تلاش آن ها برای کاریابی می گردد. همچنان ممانعت گروه های معینی از پناهجویان از شرکت در کورس های لسان می تواند عین نتیجه را داشته باشد. او افزوده است که ارزیابی سریع برای رد متقاضیان پناهندگی، بدون آنکه بتوانند امکان اقامت داشته باشند، بی فایده می باشد. غالباً به دلایل انسانی برای برخی از پناهجویان "دولدونگ" یا سندی "تحملی" داده می شود. بنابراین کسی که سند "دولدونگ" دارد، بنا بر شرایط اقامتش در آلمان نمی تواند کدام کار دایمی پیدا کند.

طبق نظر فدراسیون سازمان های امدادی کلید مبارزه علیه فقر توسط حکومت فدرالی آلمان باید در به اجرا در آوردن یک تغییر قاطع سیاست مالیاتی و مالی باشد، یعنی «مبارزه با فقر همواره به معنای توزیع مجدد ثروت است.»