آيا راه حل مسالمت آميز با طالبان ممکن است؟

باوجود پيشنهادات مکرر از جانب حکومت افغانستان جهت آشتي با گروه طالبان حتي در سطح رهبري آن ملا عمر، هيچ نشانه اي از طرف اين گروه دهشت افگن، دال براي آمادگي آنها براي مذاکره و يک راه حل مسالمت آميز به نظر نمي رسد.

سازمان ملل متحد از افزايش حملات طالبان در زمستان امسال سخن گفته است. کي ايدي فرستادۀ خاص سازمان ملل متحد بروز سه شنبه در شوراي امنيت اظهارداشته است که وسعت و دامنۀ دهشت افگني اين شورشيان از شش سال بدين سو سابقه نداشته است و در هفته هاي آينده باز هم شدت خواهد يافت. در ماه جولاي و آگست اين سال، شمار حملات 40 در صد بيشتر از سال گذشته بوده است. ايدي اضافه نمود که حملات بالاي سازمان هاي بشري نيز ازدياد يافته است.

باوجود اين همه بعضي از رسانه غربي از حل مسالمت آميز جنگ با طالبان در افغانستان سخن مي گويند. مثلا ً "دي فولکس کرانت" يکي از روزنامه هاي هالندي در شمارۀ امروزي چهار شنبه اش مي نويسد:

"از آنجا که يک پيروزي دوامدار نظامي درين ميان قابل دستيابي به نظر نمي رسد، روشن است که ناتو بايد اين امر را مورد بررسي قرار دهد که آيا گفتگو سياسي با طالبان ممکن است؟ ويا دست کم با آن گروه مشخص شورشيان که با آنها ارتباط دارند و اما با تعصبات فکری و ایدیولوژیک آنان موافق نيستند."

اين روزنامه به ادامه با شک و ترديد در بارۀ پيچيده بودن امکان يک چنين راه حل مسالمت آميز با طالبان مي نويسد:

"بدون شک اين يک وظيفۀ درد سرآور براي حکومت در کابل مي باشد که نتايج آن مبهم ونامشخص است، به خصوص که رهبري طالبان در جريان زمان هاي طولاني سرنوشت شان را با شبکۀ القاعده گره زده است. باوجود آن علايم مثبتي وجود دارند که ايالات متحده امريکا در عراق بالاخره موفق شد تا بخش اعظم رهبران عنعنوي سني را از تروريسم جدا نمايد و با آنان در يک جبهه عليه القاعده مبارزه نمايد."

در رابطه با افزايش حملات تروريستي طالبان بايد پرسيد که آيا نمونه عراق مي تواند براي افغانستان الگو باشد؟

[در بارۀ امکانات سازش حکومت افغانستان با طالبان و پيامد هاي آن، گفتگو با داکتر سيتا ماس را در همين صفحه در بخش مصاحبه ها بخوانيد]