آیا تیموشینکو رییس جمهور اوکرایین می شود؟

یولیا تیموشینکو می خواهد رئیس جمهور اوکرایین شود، با وجود آنکه تا حال در این مورد واضحاً ابراز نظر نکرده است. او روابط خوبی با سیاستمداران داخل و خارج کشور دارد، اما در میان مردم به عنوان شخص اول برای مقام ریاست جمهوری محسوب نمی شود.

تیموشینکو بلا فاصله بعد از رهایی از زندان به عنوان سخنگوی مقاومتی ظاهر شد که منجر به سقوط حکومت ویکتور یانوکوویچ گردید. حالا این سوال مطرح است که او دقیقاً چه نقشی را می خواهد در سیاست آینده اوکرایین بازی کند.

تیموشینکو رهبر "حزب وطن" که طرفدار غرب است، در نشست احزاب محافظه کار در دبلین گفت: «من از همه نیرویم استفاده می کنم». او در مصاحبه اش با "سی ان ان" از خود به عنوان شخصی توصیف کرد که «مسوولیت بر دوش دارد».

اشتفان موزر (Meuser)، رئیس دفتر بنیاد فریدریش ایبرت در کیف درباره تیموشینکو گفت: «من دو امکان می بینم: یکی این که این به اصطلاح "مادر وطن" سعی می کند تا مثلاً نقش یک مادر بزرگ را با تجارب سیاسی بسیار بازی کند و سعی می کند تا از موقعیت رهبر حزب بیرون شود و تاثیر گذار باشد؛ فرقی نمی کند که برای کدام حکومتی و یا کدام رییس جمهوری. امکان دوم این است که او از سیاست به اصطلاح بی ارزش روز عقب نمی نشیند، بلکه می خواهد مقام ریاست جمهوری را به عهده بگیرد».

انتخابات در 25 ماه می برگزار می شود. او در این مورد تا هنوز ابراز نظر نکرده است. اما ویتالی کلیچکو، قهرمان بوکس جهان و موسس حزب اتحاد دموکراتیک اوکرایین گفت که تیموشینکو با او از چنین قصدی سخن گفته است. تیموشینکو می خواهد زمانی در این مورد مشخصاً تصمیم بگیرد که از نگاه جسمی مطمئن شود که توانایی عهده دار شدن چنین مقامی را دارد. این زن 53 ساله که در انقلاب نارنجی نقش مهمی داشت، دو و نیم سال زندانی بود. او از کمر دردی رنج می برد و در ملاء عام نشسته در چوکی ارابه دار معیوبین ظاهر می شود. او بعد از پایان نشست حزبی در دبلین، برای عملیات جراحی به برلین پایتخت آلمان رفت.

تیموشینکو در زمان تشکیل حکومت موقت، هیچ ادعایی را برای مقام نخست وزیری به عمل نیاورد. اما این به معنای این نیست که او در این حکومت چیزی برای گفتن ندارد. اشتفان موزر در این باره توضیح داد: «او از قرار معلوم در انتخاب والی های متعدد نیز تاثیر داشته است. این در اوکرایین مقام های کاملاً بی اهمیت نیستند، به این دلیل که والی ها از جانب حکومت در کیف انتخاب می شوند. در این زمینه شماری در بخش وسطی و شرق کشور انتخاب شده اند که ممکن است طرفداران حزبی او باشند».

دو والی در شمال و جنوب شرق اوکرایین نیز در میان آنها است. اما سوال این است که چانس تیموشینکو برای احراز مقام ریاست جمهوری تا چه حدی است؟ هرچند که غرب او را به عنوان تمثلی از انقلاب نارنجی می داند، در کشورش اما یک شخصیت بسیار مورد منازعه است.

تیموشینکو، چنانچه انتقاد کنندگان می گویند، در معاملات غیر شفاف گاز در سال های دهه 1990 پول هنگفتی کمایی کرد. اشتفان هالینگ (Halling) از بنیاد علم و سیاست در برلین می گوید: «بدگمانی در مورد او خیلی بزرگ است. در کل می توان گفت به هر میزانی که تمامیت ارضی و حاکمیت سیاسی کشور با خطر مواجه شود، به همان میزان نیز این امکان بزرگ خواهد بود که وضعیت کنونی، وجود نیروهای سیاسی با تجربه را ایجاب کند که روابط خوبی با غرب و نیز با نخبه های روسی داشته باشد».

تیموشینکو دست کم از این امکانات به میزان بالایی در مقایسه با رقبای خود برخوردار است. هالینگ می افزاید که «حین بحران گاز، او بود که توانست با پوتین به یک توافق دست یابد».

بر اساس نظرسنجی مرکز مطالعات امور اجتماعی و بازار در کیف، پیوتر پروشنکو، وزیر خارجه پیشین در زمان حاضر در میان اوکرایینی ها بیش از همه از اقبال انتخاب شدن به مقام ریاست جمهوری برخور دار است. کلیچکو در مقام دوم و تیموشینکو در مقام سوم قرار دارند.