ارزيابي از وضع حقوق بشر درافغانستان

حکومت افغانستان به تاريخ هفتم ماه مي گزارشي ازوضع حقوق بشر درآن کشور را به شوراي حقوق بشر ملل متحد در ژنو تقديم کرد. هرچهار سال لازم است که همه 192 کشور عضو سازمان ملل متحد چنين گزارشي را جهت ارزيابي درمجمع عمومي شوراي حقوق بشر ملل متحد تقديم کند. درگزارش افغانستان گفته مي شود که شکنجه کردن به هنگام بازجويي دراين کشور معمول است. فساد مالي وتبعيض عليه زنان درافغانستان گسترش يافته است.

30 سال جنگ و هرج و مرج: به گفتۀ کميسارياي عالي ملل متحد براي حقوق بشر، عاجلترين مشکل افغانستان حالت جنگ بي پايان است، که همۀ بخش هاي زندگني را متأثر ساخته است و زندگني سزاوار کرامت انساني را مشکل ميسازد. در چهارچوب کنترول مرتب شوراي حقوق بشر در ژنيو، اخيراً محمد قاسم هاشم زي معين وزارت عدليۀ افغانستان راپور وضع حقوق بشر در افغانستان را تقديم کرد. او با استفاده از اين فرصت خواست تا تفاهم وحمايت جامعه بين المللي را جلب کند. هاشم زي گفت حکومتش گام هاي مهمي را در راه بهبودي حقوق بشر برداشته است، ولي افغانستان راه طولاني اي را در پيش رو دارد. معين وزارت عدليۀ افغانستان بحيث نمونه اي از مثالي، از حقوق زنان در افغانستان يادآوري نموده وگفت :

«در جريان هفت سال گذشته افغانستان پيشرفت هاي زيادي را در بخش تحقق حقوق زنان بدست آورده است. ولي بدليل شرايط خراب امنيتي در بعض ولايات، فرهنگ مصوونيت از جزا بوجود آمده است. درک حقوق زنان چندان برجسته نيست، بخصوص در بين خود زنان. رسوم مضر و خرافاتي و همچنان عدم شرايط کاري، مشکل اساسي زنان در افغانستان ميباشد.»

با چنين اظهاراتي خنده بر لبان يکي از خانمهايي آشکار شد، که در قطار ناظران در سالون جلسه نشسته بود. او سيما سمر است، رئيس کميسيون مستقل حقوق بشر افغانستان. سمر بحيث وزير پيشين امور زنان کاملا از موضوع باخبر ميباشد. او در يکي از وقفه هاي جلسه در برابر نمايندۀ راديو صداي آلمان گفت:

«بدون شک بعد از ختم حکومت طالبان در قسمت حقوق زنان پيشرفت هايي داشته ايم، ولي اين قانع کننده نيست. بقدر کافي نيست. در زمان طالبان قوانيني وجود داشت، که مانع تعليم زنان ميگرديد. زنان بايد مقررات شديد حجاب اسلامي را مراعات ميکردند، و آنها اجازه نداشتند، بدون همراهي مرد از خانه خارج شوند. چنين قوانيني امروز بصورت رسمي در افغانستان وجود ندارند، ولي اگر به ده ها و قريه ها نظر انداخته شود، ديده ميشود، که در واقع تغييري در آن رخ نداده است.»

ديپلومات هاي حاضر در جلسه، گزارش معين وزارت عدليه را با علاقه مندي تعقيب کردند. نمايند هاي 59 کشور در مورد وضعيت حقوق بشر در افغانستان تبصره کردند و به بخش هاي نيازمند به بهبودي اشاره نمودند. بدون استثناء تمام سخنرانان از اهانت در برابر زنان و دختران و مشکل خشونت عليه زنان صحبت کردند. در بسياري از بيانيه ها در قسمت محدوديت ها در بخش آزادي بيان در افغانستان تذکر داده شد.

سيما سمر هوشدارداد، که نبايد به بهانۀ شرايط امنيتي حقوق بشر در افغانستان فراموش گردد:

«ما اجازه نداريم، که حقوق بشر را در افغانستان ناديده بگيريم و بگوييم، که ثبات و امنيت اولويت دارد. ما امنيت را براي انسان هاي افغانستان ميخواهيم و يا براي صخره ها و کوه هايش؟ ما امنيت را براي مردم در کشور خود ميخواهيم. و از همين سبب حقوق بشر در رديف اول قرار دارد.»

کلوديا ويته/ خالد صديقي

ويراستار: رسول رحيم