معلولین افغان: به امکانات تعلیمی و تحصیلی دسترسی نداریم
۱۳۹۶ آذر ۱۲, یکشنبه
کمیته دادخواهی از حقوق اشخاص دارای معلولیت می‌گوید که بیش از ۷۰ درصد کودکان دارای معلولیت، به آموزش دسترسی ندارند و ۹۰ درصد معلولین از بیکاری رنج می‌برند و بیش از ۷۰ درصد آن‌ها به خدمات عامه که از سوی دولت ارائه می‌شود دسترسی ندارند.
این در حالیست که در سال ۱۳۸۹ قانون حقوق اشخاص دارای معلولیت توشیح شد. از سوی دیگر دولت به میثاق جهانی اشخاص دارای معلولیت الحاق کرده ولی با آن‌هم اشخاص دارای معلولیت می‌گویند که برای بهبود وضعیت این اشخاص توجهی صورت نگرفته است.
مرتبط: شمار قربانیان ماین در افغانستان در حال افزایش است
محمد علی محبتی عضو کمیته دادخواهی از حقوق اشخاص دارای معلولیت روز یک شنبه در کنفرانسی که به مناسبت روز جهانی اشخاص دارای معلولیت در کابل برگزار شده بود گفت: «این کمیته یک بار دیگر از دولت و همه نهادهای حکومتی و پارلمان کشور می‌خواهد تا در برابر جامعه معلولیت کشور رسالت اساسی شان را ادا نموده و در اعاده حقوق آن‌ها سعی بیشتر کنند.»
توجه به توشیح تعدیل در قانون حقوق و امتیازات اشخاص دارای معلولیت یکی از خواست‌های اشخاص دارای معلولیت است. در حال حاضر مسوده این قانون آماده شده ولی روند تصویب و توشیح آن طی مراحل نشده است.
باقی بریال سناتوری که از جامعه معلولان افغانستان در مشرانو جرگه نمایندگی می‌کند، در این کنفرانس گفت براساس قانون فعلی، پنج درصد از کارمندان ادارات دولتی باید اشخاص دارای معلولیت باشند. اما در مسوده جدید این قانون، گفته شده است که باید این تعداد به هفت درصد افزایش یابد.
باز توانی
دسترسی اشخاص دارای معلولیت به مکتب و تحصیلات عالی موضوع دیگر این کنفرانس بود. آقای بریال گفت: «در قسمت تحصیلات عالی و تعلیمات ابتدایی مشکلاتی وجود دارد. ما تلاش می‌کنیم تا وزارت خانه‌ها مقرراتی بسازند که در نتیجه آن مشکلات اشخاص دارای معلولیت در این مورد حل شود.»
اشخاص دارای معلولیت تاکید کردند که دولت باید زمینه‌های تعلیم و تحصیل را برای آن‌ها فراهم کند تا این قشر جامعه در آینده به بار دوش تبدیل نشوند و خود بتوانند با کار و فعالیت در جامعه درامد داشته باشند و برای جامعه کارهایی را به پیش ببرند.
بنفشه یعقوبی یک تن از اشخاص دارای معلولیت در این کنفرانس گفت که توجهی به اشخاصی که معلولیت بینایی دارند، صورت نگرفته است: «معلولین بینایی در بخش آموزش به کمک‌های آموزشی نیاز دارند تا آن‌ها از طریق لمس بتوانند یاد بگیرند. اما متاسفانه در بخش آموزش به صورت ابتدایی هم آموزش ندیده‌اند.»
اشخاص دارای معلولیت می‌گویند بورسیه‌هایی که برای اشخاص دارای معلولیت اختصاص داده می‌شود در نتیجه فساد در اختیار دیگران قرار می‌گیرد و ابزارهای لازم برای آموزش اشخاص دارای معلولیت نیز در مراکز آموزشی و تحصیلی وجود ندارد.
خانم یعقوبی از دولت خواست تا در عرصه کاریابی و اشتغال زمینه را برای اشخاص دارای معلولیت فراهم سازد: «۹۰ درصد از افراد دارای معلولیت بیکار هستند. قانون در این قسمت متاسفانه عملی نشده و در این باره با دارای مشکلات زیادی هستیم.»
قاضی احمد راشد نماینده معلولان در پارلمان جوانان می‌گوید: «مشکلات اساسی معلولین از تبعیض اجتماعی آغاز می‌شود. ابتدا تبعیض در خانه است. هیچگاه در یک خانه بر معلول سرمایه گذاری نمی‌شود تا این معلول به مکتب و پوهنتون برود و در آینده به بار دوش خانواده و جامعه تبدیل نشود.»
این معلول می‌گوید وقتی معلولان در اجتماع، فروشگاه‌ها، مکاتب و دانشگاه‌ها با الفاظ تحقیر کننده روبرو می‌شوند. او از همه مردم خواست تا به کرامت انسانی اشخاص دارای معلولیت احترام بگذارند و با کلمات تحقیر آمیز سبب آزار و اذیت آن‌ها نشود.
مشکل دیگر اشخاص دارای معلولیت فساد است. آقای راشد در این مورد گفت: «ما امتیازات تحصیلی، حج، مسکن و بورسیه داریم اما بورسیه‌ها فروخته می‌شوند. کسانی که یک زخم سطحی دارند به نام معلول ثبت نام می‌شوند.»
اما دولت افغانستان می‌گوید که براساس قانون، امتیازاتی که برای آن‌ها در نظر گرفته شده داده می‌شود.
ح/ه، کابل