افغانستان: تقاضا برای برگشت به اصول اساسی کمک های بشری

اما درقسمت سازماندهی امور بشری ، تفاوت زیادی وجود داشت، یعنی ملل متحد به آن مناطقی که زیرکنترول حکومت نبود، دسترسی داشت.

از نظر «آنتنیو» ناتوانی ای که اکنون درکار نمایندگی های ملل متحد وسازمان های غیردولتی برای دسترسی به مناطق بیرون ازشهرهای زیرکنترول حکومت دیده می شود، ناشی از « ناتوانی ای است که در شیوه کار موسسات امدادی وجود دارد».

«آنتنیو دونی نی » طرفدار اصول کمک های بشردوستانه مستقل، بیطرف وغیرجانبدارانه است. او که یک دانشمند در مرکز بین المللی « فین ستین» در دانشگاه « تافت » واقع درایالات متحده امریکا می باشد، اخیراً دوباره به افغانستان برگشته است تا درمورد چالش هایی که فرا روی عرضه خدمات بشری دراین کشور وجود دارد، تحقیق کند.

اکنون پول برای کمک های بشری و انکشافی درافغانستان بیشتر ازهروقت دیگر وجود دارد. اما خطرات ومحدودیت هایی که دربرابرکارمندان امدادی هم وجود دارد، بزرگتر می باشند. این کارمندان امدادی بصورت بی تفکیک توسط طالبان مورد حمله وتهدید قرار می گیرند ومحیطی که درآن می خواهند کمک های شان را عرضه کنند، خیلی سیاسی و « نظامی» ساخته شده است.

دیگرآن روزگارسپری شده است که کارمندان موسسات امدادی اکثراً غیرجانبدار شناخته می شدند وبه آنها اجازه داده می شد تا درسرتاسرکشور خدمات شان را عرضه می کردند. اکنون درهرجایی که طالبان نفوذ کرده اند، کارموسسات بشری وانکشافی متوقف شده است.

برای آنکه این تمایل عقب زده شود وفعالیت های بشری به رسمیت شناخته شوند، « او.سی .اچ.اِ ی» یا «دفتر هماهنگ سازی امور کمک های بشری»، پس ازهفت سال دوباره درسال 2009 به کشور برگشته است. دونی نی ، بین سالهای 1999 و 2002 رییس این دفتر بود.

سوء درک

دونی نی ، به هنگام اظهار نظر دربرابر موسسات ملل متحد وسازمانهای غیردولتی درکابل ، برضرورت جدایی روشن بین امور مجوز « سیاسی » و « بشری » ملل متحد تاکید کرد. او گفت چنین امری موجب جلوگیری از سوء درک در مورد نقش و وفاداری ملل متحد نسبت به اصولش می شود.

دونی نی ، به آژانس اطلاعات منطقه ای ملل متحد یا " ایرین " گفته است: «ملل متحد تنها " یوناما" یا هیئت معاونت ملل متحد برای کمک به افغانستان نیست. ملل متحد همچنان حامی منشوراین سازمان واعلامیه جهانی حقوق بشراست. دفترملل متحد برای هماهنگ سازی امور بشری موظف بوده است تا نقش مستقل، بیطرف وغیرجانبدار در تهیه کمک های بشری بازی کند. من فکرمی کنم، درصورتی که ضرورت باشد، باید ملل متحد درهرمنطقه ، و زیرکنترول هرکی باشد به طور بسیار فعال جد وجهد کند».

دونی نی، به ادامه سخنانش افزوده است:« می خواهم بگویم ضرورت به آن است تا یک تفکیک روشن بین شاخه های سیاسی وبشری ملل متحد به عمل آید. هرشاخه باید وظایفش را همانطوری که تعیین و تجویز شده است، انجام دهد».

بعضی ها مذاکره با طالبان را درمورد دسترسی به کمک ها توصیه کرده اند، اما صحبت ها درمورد دسترسی نامحدود درعرضه کمک ها ناکام شده است.

با وجود ادامه مذاکرات دوجانب ، کمیته بین المللی صلیب سرخ قادر نیست تا دربسیاری مناطق نا امن کشور عملیاتش را انجام دهد.

طرح های مختلف

درصورتی که طالبان علاقه ای به صلح ازطریق مذاکره نداشته باشند، امکان آن وجود دارد که خشونت ها و مصایب افزایش یابند.

یکی ازموضوعاتی که بطور فزاینده ای درکابل مورد مباحثه می باشد، خارج شدن نیروهای بیگانه می باشد. دی نی نی می گوید: « بسیاری مسائل در18 ماه آینده با انکشافات سیاسی ونظامی معلوم می شوند. بهترین طرح می تواند راه حل سیاسی ( منازعه ) باشد».

او می گوید:« هرچند نقش پردازان امور امدادی باید برای طرحی که شامل بسیار پارچه پارچه بودن ساحه توزیع کمک ها و نیاز به کمک های بشری بیشتراست آماده باشند. برای این منظور هرگاه اعتماد خوبی که بین موسسات امدادی و بازیگران صحنه بوجود می آید شاید بتواند کار را آسان تر بسازد. زیرا دراوضاع متفرق ، انجام دادن کارهای بشردوستانه بسیارپیچیده می شود".

ایرین/ رسول رحیم

ویراستار: سید روح الله یاسر