امکانات محدود براي ترک اعتياد: سه شفاخانه براي پنج ولايت

در ولايت بلخ سه شفاخانه خدمات صحي را براي معتادين پنج ولايت عرضه ميکنند. اين شفاخانهها هر کدام 35، 20 و 10 بستر دارند و نميتوانند همه متقاضيان را بپذيرند.

در شفاخانه 20 بستر معتادين رياست صحت بلخ، 20 نفر تحت تداوي قرار دارند و بستر ديگري براي فرد بيستويکمي وجود ندارد. اگر معتادي حاضر به ترک اعتياد هم باشد و به اين شفاخانه مراجعه کند، اين شفاخانه کاري براي او کرده نميتواند و او بايد منتظر بماند. 6 نفر از معتاديني که در اين شفاخانه تحت تداوي قرار دارند، خانمها ميباشند که در بخش جداگانه بستري هستند.

براساس آمار حکومت افغانستان، حدود يکونيم ميليون نفر در افغانستان به مواد مخدر معتاد هستند. مهاجرت، جنگ و آوارگي دلايل اصلي روي آوردن به مواد مخدر پنداشته ميشود. تعداد معتادين در ولايتهاي هرات و نيمروز که در مرز مشترک با ايران قرار دارند، بيشتر ميباشد. برعلاوه، کار در مزرعه ترياک و استفاده از آن به عنوان دواي تسکيندهنده، نيز باعث معتاد شدن حتا کودکان گرديده است.

تعداد بيشتر کساني که اکنون در شفاخانه 20 بسترمعتادين رياست صحت بلخ تحت تداوي قرار دارند، ميگويند در ايران معتاد شده اند. شاه حسين، باشنده منطقه گذرعلي چوپان مزار شريف که پانزده روز است تحت تداوي ميباشد، به صداي آلمان گفت: "من در ايران به اعتياد روي آوردم".

ديگر فردي که به گفته خودش در ايران معتاد شده و فعلا در حال ترک اعتياد است، گفت: "کار خيلي سخت بود. وقتي از کار فارغ ميشديم، شب جان ما درد ميکرد. رفيقان ما که در يک اتاق باهم زندگي ميکرديم کمي ترياک ميدادند و ميگفتند که با خوردن اين ترياک جانت راحت ميشود. همينطور معتاد شدم. فقر بود که مرا به ايران کشاند".

برخي خانوادهها در تلاش هستند که اعضاي معتاد خانواده خود را درمان کنند. اما براي اين کار، امکانات و فرصتهاي کافي وجود ندارد.

داکتر داوود راتب، مسول شفاخانه 20 بستر تداوي معتادين رياست صحت ولايت بلخ، امکانات فعلي براي تداوي معتادين در اين ولايت را ناکافي و يک چالش عمده عنوان ميکند.

داکتر راتب به صداي آلمان گفت: "اين سه شفاخانه موجود به هيچ وجه براي تداوي معتادين کافي نيست، زيرا در شفاخانه 20 بستر رياست صحت بلخ در سطح زون معتادين ولايات سمنگان، بلخ، سرپل، جوزجان و فارياب را تداوي مينماييم و ما به هيچ وجه به همه تقاضاها در اين مورد پاسخ گفته نميتوانيم و اين يک چالش بزرگ بر سر راه ما است".

در زون شمالغرب افغانستان فقط در ولايت بلخ سه شفاخانه تداوي معتادين فعاليت دارند. در ديگر ولايتهاي زون شمال غرب براي تداوي معتادين شفاخانهاي وجود ندارد. کلينيکهايي وجود دارند که براي معتادين صرف دوا ميدهند و امکانات بستر شدن معتادان وجود ندارد. درحالي که معتادان براي ترک اعتياد نياز به بستري شدن طولانيمدت دارند.

به گفته راتب قرار است در ولايتهاي جوزجان، فارياب و سمنگان شفاخانههايي براي تداوي معتادين ايجاد گردند.

اين شفاخانه فقط از 20 روز الي يکماه معتاد را بستر ميکند، درحالي که به باور کارشناسان صحي، يک ماه براي ترک اعتياد کافي نيست. اين احتمال که اين افراد بعد از يک ماه دوباره به مواد مخدر روي بياورند زياد است. داکتر راتب ميگويد در کشورهاي ديگر، تداوي يک فرد معتاد حداقل شش ماه زمان ميبرد.

گزارشگر: نبي اثير، مزارشريف

ويراستار: عارف فرهمند