انتقاد از سربازان صلح سازمان ملل متحد

دكتر مونيكا يوما، همانند بسياري از ناظران اوضاع سودان، به قدرت حلال مشکلات ماموريت سربازان صلح براي منطقه بحراني غربي سودان يعني دارفور چندان باورمند نيست. او در اين مورد چنين استدلال مي كند:

” باوجود آن كه ماموريت ”يوناميد” (UNAMID) داراي مجوز قوي است، اما از امکاناتی برخوردار نيست تا به صورت مناسب از عهده اي انجام اين ماموريت برآيد، يعني خصوصاً از حفاظت جان مردم ملكي حمايت كند و عموماً امنيت را در دارفور تضمين كند.”

اما سازمان ملل متحد، گروه سربازان ماموريت ”يوناميد” را به عنوان نمونه اي موفق يك ستراتژی حافظ صلح مورد تقدير قرار مي دهد كه بر شركاي منطقه مانند اتحاد افريقا و به اين ترتيب بر راه حل منطقوي، يعني (”راه حل هاي افريقايي براي مشكلات افريقا”) تكيه مي كند. خانم مونيكا يوما به عنوان عضو يك گروه کارشناس، ماموريت سربازان ”يوناميد” را خيلي دقيق مورد مطالعه قرار داده است و آن را با عيب و نقص يافته است. او مشخصاً در اين باره چنين اظهار نظر مي كند:

”از يك طرف سازمان ملل متحد فاقد شمارلازم سربازان است. همزمان با آن حكومت سودان ممانعت و اخلال ايجاد مي كند. چون ”يوناميد” متشكل از سربازان مختلط است، بايد تصاميم جمعاً صورت گيرد. معناي آن اين است كه سودان می تواند کشورهای سربازدهندهء معینی را تحریم بکند. و اين به نوبه خود مذاكرات زيادي را ايجاب مي كند. بسیاری حکومتها در قسمت آماده كردن سربازان شان تردید مي كنند، زيرا آن ها درسطح بین المللی برای اکمال تجهیزات ولوژستیک شان احساس كمبود حمايت سياسي می کنند. پشتيباني براي اين ماموريت بايد افزايش يابد؛ در زمان حاضر اين ماموريت قادر به انجام وظيفه اش نيست.”

مطابق به فيصله نامه شماره ۱۷۶۹ شوراي امنيت سازمان ملل متحد برای " یونامید" یک نیروی 31042 نفری در نظر گرفته شده بود که تا اين تاريخ توانسته است فقط نيمي از سربازان، پليس و مشاوران را فراهم كند. انتقاد كنندگان وجود ضعف هاي كارشناختی، فني و لوژيستيكی را مسوول آن مي دانند . حتي مردم در دارفور با حضور سربازان كلاه آبي مخالفت كنند. واقعاً كه اين ماموريت ۲۲ ماهه، با يك بودجه سالانه ۱،۶ ميليون دالر، در منطقه اي به بزرگي فرانسه، از مشكلات و سختي هاي لوژيستيك در عذاب است: بخش هاي سربازان نمي توانند جا به جا گردند، زيرا كمبودي وسایط نقلیه احساس مي شود. از يك و نيم سال به اين سو، سازمان ملل متحد بيهوده تلاش مي كند تا ۱۹ فروند هيلی كوپتر براي حمل و نقل را كه مناسب به وضعيت در صحرا باشد، به دست آورد. در حالي كه تنها كشور هاي ايتاليا، اسپانيا، هند، رومانيا، چك و اوكراين مي توانند ۷۰ هيلی كوپتر در اختيار قرار دهند. به همين ترتيب فقدان ماهواره ها هاي اكنشافي جهت نظارت حركت سربازان، احساس مي شود. و ديگر آنکه ، از آنجايی كه معاشات بعد از هفته ها تاخير پرداخت مي شوند و تا تاحال ۳۴ سرباز ”يوناميد” در حين عمليات جان باخته اند، روحیات سربازان نيز ضعيف شده است.

همانند دارفور، بزرگترين ماموريت سازمان ملل متحد به نام ”مونوك” (MONUC) در جمهوري دموكرايتك كنگو نيز مورد انتقادات زيادي قرار گرفته است: در پهلوي اتهام، نظاره کردن كشتار هاي مردم ملكي ، بدون اقدامي براي جلوگيري از آن، سو استفاده جنسي به وسيله كلاه آبي ها نيز شهرت آن ها را زيانمند ساخته است.

اما در آنجا هایي كه طرف هاي مورد نظر علاقمندي جهت حل بحران دارند، ماموريت سازمان ملل متحد در آنجا ها موفقانه بوده است. به طور نمونه ماموريت ”يونامسيل” (UNAMSIL) در سیرا ليون (Sierra Leone) و ماموريت ”يونميل” (UNMIL) در ليبريا.

لودگرشادموسکی/حسین مبلغ

ویراستار: رسول رحیم