باغچه های شهری زندگی زنان افغانستان را تغییر داده اند

زنان در باغچه های پارک های شهری همانند همکاران مرد، یک یونیفورم نارنجی رنگ شب بین پوشیده اند که با رنگ سبز در باغ برجستگی خاصی ایجاد می کند. یک کلاه و شالی که قسمتی از صورت شان را پوشیده به تن دارند.

شش روز در هفته این زنان باغداری می کنند. همه شان از خانواده های فقیر و خیلی شان بیوه اند. آنها بین گلاب و درختان میوه مشغول کار هستند. دستمزد آنان ماهانه معادل ۱۳۰ دالر است. برای خیلی شان اولین باری است که چنین پولی می گیرند.

لیلما شیرزاد که ۲۶ سال دارد و رهبری این گروه از زنان را به عهده دارد، کلاهی به سر دارد و صورتش را با دستمالی پوشیده است. او که فقط چشمانش معلوم می شود، در مورد اشتغال زنان در ننگرهار می گوید که یک انتخاب ساده نیست: «مردها فکر می کنند که زنان فقط می توانند در خانه کار کنند. با این کار مان، ما به همه نشان می دهیم که زنان حتی می توانند بیشتر انجام دهند».

این ولایت که غارهای توره بوره را در خود دارد و زمانی اسامه بن لادن رهبر القاعده پس از حملات یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ در آن مخفی شده بود، حالا به پایگاهی برای گروه تروریستی "دولت اسلامی" یا داعش تبدیل شده که با طالبان رقابت می کنند.

دفتر "هبیتات" سازمان ملل متحد این پروژه ها را حمایت می کند. محمد نادر سرگند، رئیس پروژه "شهر پاک و سبز" جلال آباد در این دفتر در مورد گفت: «برای بسیاری از زنان، این اولین تجربه کاری بیرون از خانه است».

وی گفت که اما فرهنگ و سنت های قومی طوری است که "حتی بیش از آنچه اسلام محدودیت وضع کرده، بر زنان محدودیت اعمال می کنند". به گفته وی "حتی زنان اجازه ندارند بدون یک مرد خانواده شان از خانه بیرون بروند".

این برنامه در سال ۲۰۱۶ آغاز شد. هدف از ایجاد این برنامه، بازسازی و حفظ پارک های شهری در شهرهای اصلی افغانستان با استفاده از آسیب پذیرترین افراد از جمله زنان و افراد آواره شده توسط جنگ است.

حدود ۸۰۰۰ شاگرد باغبانی که از میان این جمعیت انتخاب شده اند، در چندین ولایت، از جمله کابل استخدام گردیده اند. در میان آنها ۱۰۰۰ زن هستند. صد نفر از آنها که بین ۱۸ تا ۶۰ ساله هستند، در جلال آباد فعال هستند.

براساس گزارش بانک جهانی، ۱۹ درصد از زنان افغان در سال ۲۰۱۷ مشاغلی رسمی داشته اند. "جلال آباد و قندهار ثابت کرده اند که دشوارترین مناطق برای کار کردن هستند". سرگند می گوید ولایت جنوبی قندهار زادگاه گروه طالبان است و مانند جلال آباد شرایط برای کار زنان بسیار سخت است.

یک تحقیق بنیاد آسیا در ماه می ۲۰۱۷ می رساند که ۶۶ درصد از افغان های پشتون، مفکوره کار زنان در بیرون از خانه را پذیرفته اند. این درصدی در سطح ملی ۷۴ درصد بوده است.

سرگند می گوید: «نگرانی اصلی این بود که اطمینان حاصل کنیم که زنان با مردان در خارج از خانواده تماس نداشته باشند». وی افزود: «در هفته اول، برادران و همسران این زنان، به طور مستمر بررسی کردند که حیثیت و کرامت آنها حفظ شده باشد».

اکثر این زنان بیوه های آموزش ندیده ای هستند که پس از مرگ شان، در کشوری که اغلب نان آور خانواده هایشان مرد هستند، تنها مانده اند. نجیبه، در ۴۰ سالگی با یک داس در منطقه بی بی سایره، یکی از پنج باغچه پارک شهری جلال آباد که این برنامه در آنها اجرا می شود، کار می کند و می آموزد.

وی در مورد کارش در این باغچه شهری می گوید: «مردم در این کشور می گویند من نباید با کارکنان مرد اینجا بیایم کار کنم، اما من بسیار خوشحال هستم که این کار را انجام می دهم و بسیار خوشحالم که به اینجا می آیم». او اضافه می کند: «امیدوارم دختران من هم بتوانند به من بپیوندند».

تورپیکی، نماینده وزارت زنان، توضیح می دهد که بیشتر این زنان در حال حاضر در کارگاه های اجتماعی شرکت می کنند که توسط سازمان ملل برگزار می گردند. وی می افزاید: «زنان افغان قدرتمند هستند. اگر بتوانند با همان فرصت ها (مانند مردان) کار کنند، آنها می خواهند کار کنند.» او اضافه می کند: «اما این اولین بار است که برای آنها فرصت کاری فراهم شده است. این دشوار است، اما غیر ممکن نیست».

در صورت نبود بودجه، دستورالعمل سبزسازی برای شهرهای افغانستان در ماه جولای در جلال آباد و تا ماه دسمبر در جاهای دیگر افغانستان پایان خواهد یافت؛ اما با حمایت شاروالی ها، سازمان ملل متحد امیدوار است که تمویل کنندگان مالی را متقاعد کند که برای ادامه این پروژه ها، حمایت های مالی خود را ادامه دهند.

زلمی، نماینده یک اجتماع محلی در جلال آباد، نیز متقاعد شده که زنان در این مورد کار بهتری را انجام می دهند و می گوید: «اینجا زنان ما مسیرها را پاک می کنند، اگر ما متوقف شویم، در همه جا زباله خواهیم داشت».

Rsh/Af (AFP)