1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

با تصرف منبج نیروهای کرد سوریه به مناطق غربی چشم دوخته اند

DW- A J۱۳۹۵ مرداد ۲۴, یکشنبه

پس از تسخیر دوباره منبج از چنگ گروه تروریستی "دولت اسلامی" نیروهای دموکراتیک سوریه در تلاش پیشروی به طرف غرب این منطقه هستند. با حضور سربازان امریکایی در میدان های نبرد، نیروهای سوریه اخیرا پیشرفت های چشمگیری داشته اند.

https://p.dw.com/p/1Ji1Y
Syrien Manbij Zivilisten
عکس: Reuters/R. Said

یک روز پس از بازپس گیری شهر منبج، شهر ترانزیتی و استراتیژیک سوریه توسط "نیروهای دموکراتیک سوریه"، هزاران فرد ملکی به این شهر باز گشتند.

در حالی که نیروهای آزادی بخش موقف تازه جنگی در برابر گروه های تروریستی اختیار نموده اند و از جانب دیگر سربازان تحت حمایت امریکا در نظر دارند که مناطق غربی منبج را از کنترول دولت اسلامی پاک سازی کنند، نیروهای دموکراتیک سوریه با استقبال گرم مردم ملکی روبرو شده اند.

گروه آزادیبخش عرب و کرد برای آزادی منبج، پس از دو ماه درگیری توانستند مواضع خود را به رودخانه فرات برسانند. این پیشروی در حالی صورت می گیرد که این محلات از مناطق شدیدا تحت تصرف "دولت اسلامی" به شمار می رفت.

استراتیژی این نبرد، قطع نمودن راه های اکمالاتی گروه های شورشی افراطی بود که سرحد ترکیه را به پایتخت خودخوانده "دولت اسلامی" رقه وصل نموده بود.

این موفقیت نیروهای دموکراتیک سوریه با حمایت هوایی و نیروی ویژه زمینی امریکایی یک نقطه عطف در ائتلاف ضد گروه تروریستی "دولت اسلامی" پنداشته می شود. این موفقیت باردیگر واضح ساخت که نیروهای دموکراتیک سوریه یک همکار توانای واشنگتن در میدان های نبرد در برابر "دولت اسلامی" می باشند.

موتلو سیویراوغلو، یکی از پژوهشگران امور کردها که به طور منظم با نیروهای دموکراتیک دفاعی سوریه و رهبری سیاسی آنان در تماس است، در این خصوص با دویچه وله گفت: «این همکاری ایالات متحده امریکا با نیروهای دموکراتیک سوریه با تصرف منبج به نقطه عطف تازه ای رسیده است».

واقعیت های عینی

با ترغیب ایالات متحده امریکا "نیروهای دموکراتیک سوریه" متشکل از کردهای سوریه، عرب ها، مسیحیان و شاخه ای از ترکمن ها ایجاد شد. این ترکیب مشروعیت بیشتری به این نیروها، به ویژه در مناطقی که اکثرا کردنشین نیستند، بخشیده است.

موازی با پیشروی هایی در میدان جنگ، شاخه سیاسی "یگان خلق کردها"، کوشش کرده است تا پایه های خودمختاری مناطق کردنشین را بگذارد. کردهای سوریه طی پنج سال جنگ داخلی فرصت مناسب به دست آورده اند تا واقعیت های عینی را شکل بدهند.

از آنجایی که کردها در رژیم اسد دوستی ندارند، موضع موسوم به "اپوزیسیون سوم" را اتخاذ کرده اند. این شورشیان نه موافق رژیم دمشق هستند و نه هم مسیر جنگجویان افراطیان اسلامگرا. حالا آنها در موضع خاصی قرار گرفته اند که مجبورند با رژیم اسد، روسیه و ایالات متحده در جنگ علیه "دولت اسلامی" ارتباط داشته باشند. قوت نظامی، سیاسی و منطقوی این نیروها سبب شده است تا در وضعیت خوب چانه زنی در مذاکرات سیاسی قرار بگیرند.

عبور از خط قرمز

گسترش نیروهای دموکراتیک سوریه و نفوذ نظامی آنان چنان به نظر می رسد که خشم ترکیه را در همسایگی سوریه بر انگیخته است. ترکیه واحدهای "یگان خلق" را آنچه که از طرف انقره داشتن روابط نزدیک این گروه با جنگجویان حزب کارگران کردستان خوانده می شود، یک گروه تروریستی تلقی می کند.

"خطوط قرمز" انقره به گونه متواتر از طرف کردهای سوریه و ایالات متحده امریکا شکستانده شده است. آخرین مورد در منبج بوده جایی که برای بار نخست نیروهای دموکراتیک دفاعی سوریه از فرات عبور نمودند و سپس شهر را تسخیر کردند. این نشان می دهد که توافق رای بین انقره و امریکا که می گفتند عرب ها کنترول منبج را به دست خواهند گرفته، شکسته شده است.

اتحاد مناطق

کردهای سوریه در نظر دارند که مناطق تحت تصرف گروه تروریستی "دولت اسلامی" را در مناطق غربی منبج از کنترول آنان بیرون بسازند. این برنامه به منظور یکجا سازی مناطق شمالی یعنی کوبانی و جزیره با عفرین می باشد.

موتلو سیویراوغلو گفت: «نیروهای دموکراتیک سوریه می خواهند تا خود را به مناطق غربی عفرین برسانند، جایی که از دو سال به این طرف تحت کنترول سیاسی و اقتصادی جبهه النصره و گروهای دیگری که از طرف ترکیه حمایت می شوند، قرار دارد».

یکجا سازی این مناطق سبب گسترش یکدست قلمرو این نیروها در سرحد با ترکیه خواهد شد. این تحول همچنان یک چشم اندازی برای رژیم سوریه و دولت روسیه پنداشته می شود. آنان می توانند این رویداد را به عنوان عوامل تضعیف گروه های شورشی که در جنگ علیه آنان قرار دارند، مورد استقبال قرار دهند.

حالا سوال اینجا باقی می ماند که آیا ایالات متحده عملیات های نیروهای دموکراتیک سوریه را به هدف یکجا سازی این مناطق همراهی خواهد کرد یا خیر. از سویی هم به گونه مساوی این موضوع مهم تلقی می شود که آیا ترکیه به این چشم انداز دولت به هم پیوسته کوچک کرد در مرز خود پاسخ خواهد داد. در حقیقت این به دریافت راه حل سیاسی آینده در آن کشور چه مفهومی را افاده خواهد کرد.