مهاجره صبح زود هر روز در هوای زیر صفر به یک نانوایی در شهر کابل می‌رود و انتظار می‌کشد تا نوبت‌اش برسد و نام کمکی دریافت کند. برخی روزها همه اعضای خانواده او و کسان دیگری که برای دریافت نان کمکی صف می‌کشند، در کل روز تنها از همین نان می‌خورند.
مهاجره که مادر دو فرزند است، به خبرگزاری فرانسه گفت: «اگر از اینجا نان به دست نیاورم، ما گرسنه می‌خوابیم.»
این مادر افزود: «من حتی در مورد فروش دخترانم فکر کردم، اما از آن دست کشیدم و فقط به خدا پناه بردم.»
افغانستان در آستانه یک فاجعه بشری قرار دارد. وضعیت بشری در این کشور بعد از تصرف قدرت توسط طالبان، منجمد شدن دارایی‌های افغانستان در خارج و توقف کمک‌های بین‌المللی به این کشور وخیم‌تر شده است.
بیکاری در این کشور بسیار افزایش یافته است و بسیاری کارمندان حکومت ماه‌هاست که معاش دریافت نکرده اند. افغانستان در زمان حکومت پیشین این کشور تا حد زیادی به کمک‌های خارجی وابسته بود.
ملل متحد هشدار داده است که بیش از نیم جمعیت افغانستان را ناامنی شدید غذایی تهدید می‌کند.
این توزیع نان خشک در یک منطقه کابل که روز شنبه راه اندازی شد، بخشی از کمپاین «نجات افغان‌ها از گرسنگی» است که توسط یک پروفیسور دانشگاه کابل راه اندازی شده است. در این برنامه دست کم ۷۵ خانواده در هفت ناحیه کابل برای یک ماه جیره نان به دست خواهند آورد.
نوریه یکی از کسانی است که در کنار چهار زن دیگر در صف ایستاده است تا برای خانواده‌اش نان کمکی بگیرد. همه این زنان برقع پوشیده اند که طالبان زنان را به پوشیدن آن تشویق می‌کنند.
این خانم می‌گوید که بعد از مرگ شوهرش از دوستان خود کمک به دست می‌آورد، اما این کمک‌های خانوادگی پایان یافته است.
نوریه که مادر چهار فرزند است می‌گوید: «ما برنج خالی یا سوپ زردک و شلغم می‌خوریم...»
در حالی که مردان و زنان در صف منتظر به دست آوردن جیره نان کمکی اند، بچه‌های آن‌ها در روی سرک بازی می‌کنند. شماری از آن‌ها بوت‌های بسیار بزرگ‌تر از اندازه پای شان را پوشیده اند که بیانگر فقر و درماندگی در سرمای زمستان است.
همین که آخرین نفر نانوایی را ترک می‌کند، صاحب آن مکرم‌الدین می‌گوید: «مردم کار خود را از دست داده اند و درآمدی ندارند. ما در گذشته روزانه چهار گونی آرد مصرف می‌کردیم، حالا تنها یک و نیم گونی آرد مصرف می‌کنیم.»
af/pa (AFP)