1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

برخورد دوگانه بادانشگاهیان خارجی درآلمان

۱۳۸۷ فروردین ۲۵, یکشنبه

از آنجایی که موفقیت در مکتب با ریشۀ اجتماعی و فهم زبان بستگی دارد، بویژه در برابر کودکان مهاجران در مکاتب آلمان تبعیض صورت می گیرد.

https://p.dw.com/p/Dh56
شهادتنامۀ فراغت از مکتب عالی به هیچ صورت به معنی تضمین یک آیندۀ عاری از نگرانی نیست.
شهادتنامۀ فراغت از مکتب عالی به هیچ صورت به معنی تضمین یک آیندۀ عاری از نگرانی نیست.عکس: dpa

جوانان ترک تبار آلمانی، که تازه لیسه عالی را به پایان رسانده اند، می خواهند ابتکاری را برای کمک خودی براه اندازند. هدف آنها یاری رساندن به جوانانی اند که مثل خودشان ریشه آلمانی نداشته و در مکاتب و یا در یافتن کار مشکل دارند. زیرا آنها نسبت به شاگردان آلمانی با مشکلات بیشتری روبرو اند.یکی ازمسوولان انجمن تحصیلکردگان ودانشگاهیان ترکی آلمانی می گوید:
"ما می خواهیم نشان بدهیم که انسان موفق هم بوده می تواند، و تنها مشکل پذیرش مهاجران نیست که همیشه باید از آن حرف زد، بلکه روی دیگر سکه را نیز باید نشان داد."

تقریباً هشت تا ده درصد همه محصلان دانشگاههای آلمان را افرادی تشکیل می دهند که ریشه مهاجرت دارند. آنها در شمار افراد خارق العاده محسوب می شوند، زیرا موفق شده اند شامل دانشگاه گردند. کارشناسان انتقاد می کنند که بخش اعظم جوانان موفق نمی شوند به دانشگاه بروند.
اما شهادتنامۀ فراغت از مکتب عالی به هیچ صورت به معنی تضمین یک آیندۀ عاری از نگرانی نیست. برای کاهش مشکلات تحصیلی و کاریابی دانشگاهیان وتحصیلکردگان ترک تبار خود دست بکار شده و با 350 تن دیگر از سراسر آلمان انجمنی را به نام پلاتفورم تحصیلکردگان ودانشگاهیان ترکی آلمانی تشکیل داده اند.
تحقیقات ادارۀ همکاری و انکشاف نشان داده است که تعداد زیادی از کارفرمایان همین که نام خارجی را روی تقاضانامۀ کار می بینند، پیش قضاوتی می کنند.
انجمن تحصیلکردگان ودانشگاهیان اکنون آنها را در نوشتن تقاضانامۀ کار، کاریابی و نشان دادن امکانات برای تشکیل شرکت های خصوصی کمک می کند.
آیلین هژده ساله که در حال حاضر دررشتۀ طب دندان درس می خواند می گوید:"من این انجمن را بنیاد گذاشته ام. دلیل آن این بود که من متوجه شدم در یک اجتماع کاملاً آلمانی بزرگ شده ام. من در ناحیۀ گرونه والد برلین به لیسۀ عالی رفته ام. هر باری که در مکتب در مورد چیزی حرف زده می شد، مثلاً مکتب معمولی و یا جوانان مهاجر، می دیدم که تعدادی زیادی در صنف ما تصور دیگری داشتند که با تصور من فرق داشت. طبعاً این جوانان مشکل دارند، اما جامعه باید بالاخره این را بپذیرد که آنها جزو این اجتماع اند، و ما غنای این اجتماع هستیم، و ما آلمانی هستیم!"

آیلین و دوستش لمیه مشترکاً این انجمن را بنیاد گذاشته اند. آنها می خواهند مشکلات و خواسته های خود را در سطوح بالای حکومت حل کنند. در انجمن آنها تنها افراد زیر سن 28 می توانند عضو شوند. والدین، معلمان، شرکت ها و مکاتب می توانند آنها را در راه تحقق اهداف شان یاری برسانند.