جهانی شدن اروپائی ها را دچار اختلاف کرده است

 جهانی شدن به طور فزاینده ای اروپائیان را دچار ترس گردانیده است. ۴۵ در صد، آن را یک خطر می دانند. در فرانسه و اتریش بدبینان جهانی شدن اکثریت اند. این از یک تحقیق بنیاد برتلسمن بر می آید. این بدبینان به سیاستمداران دیگر اعتماد ندارند و به طور متزایدی احزاب عوامگرا را انتخاب می کنند.

جای سوال نیست که جهانی شدن آلمانی ها را بیشتر از هر موضع دیگر دچار اختلاف گردانیده است. جهانی شدن که امید بود زندگی خوبی را ارمغان آورد، بیشتر ترس از ناحیه نفوذ بیشتر خارجی و از دست دادن شغل وکار را به وجود آورده است.

در این تحقیق زنان ومردان می گویند:

-     «من آن را دوست ندارم.بهتر است هرکس قدری به خودش بپردازد.

-     جهانی شدن فقط برای شرکت های بزرگ جهانی وجود دارد و من در آن یک خطر را احساس می کنم. پس جایگاه انسان ها در کجاست؟

-     هرقدرت که کشورها با هم همکاری کنند همان قدر خطر جنگ کمتر می گردد

-     برای من زیباست که امکانات به وجود آید و جهان باهم نزدیک تر گردد و هر کس بتواند از دیگری بیاموزد.»

فقط ۵۵ درصد آلمانی ها در جهانی شدن یک چانس یا فرصت را می بینند. ۴۵ درصد، در هم تابیده شدن روز افزون بین المللی را یک خطر می دانند. درکل اروپائی ها چنین نظری دارند. این نتیجه ای است که از یک تحقیق اخیر موسسه گویترزلوهر برتلسمن بر می آید. یواخیم فریتس فاناهمه کارشناس اروپائی می گوید:« هرقدر که درجه تحصیل کمتر، عمر بیشترباشد بیشتر هم مردها، همانقدر تمایل بیشتر است تا دست راستی های عوامگرا را انتخاب بکنند. کشورهائی که بیشتر از دیگران ترس از جهانی شدن دارند، در مرتبه اول اتریش، در مرتبه دوم فرانسه و در مرتبه سوم پولند می باشد.»

البته در کشورهائی مانند یونان و یا اسپانیا چپی ها نیز از این ترس جهانی شدن سود می برند. با اینهم بیشتر به سود احزاب عوامگرای دست راستی تمام می شود. با وجود این بنیاد برتلسمن تاکید می کند که :«در اینجا کدام رشد سنتگرائی و یا محافظه کاری نیست که آن را احزاب عوامگرا دامن بزنند.»

یواخیم فریتس فاناهمه می گوید که در اینجا پای ارزش های سیاسی در میان نیست، بلکه مسأله مرکزی ترسی که وابسته به مشکلات اقتصادی و از دست دادن کار و مشغله می باشد. بلکه شاید چنین فکر کنند که جهانی شدن در جای دیگری مثلاً آسیا سودمند است. در بسیاری قسمت های اروپا به ویژه در جنوب بیکاری بسیار زیاد است. قابل تامل است که بسیاری متضرر شدگان توسط جهانی شدن از دموکراسی نیز ناراضی اند، فقط یک دهم آن ها برسیاستمداران اعتماد می کنند.« از نظر ما این یک علامت واضح است که احزاب سیاسی جا افتاده باید به شکل و نحو دیگر از آنچه تاکنون صورت گرفته است ، در مورد جهانی شدن با شهروندان مباحثه کنند. جهانی شدن باید ساده و دقیق توضیح گردد.»

سیاست باید ترس از جهانی شدن را در کارش داخل نماید. با مباحثات آزاد در مورد آن صحبت کند و اطمینان را برانگیزد. حکومت ها نیز باید در این باره فکر کنند که چه سان عواید حاصل از جهانی را به طور بهتر و دیگرگونه توزیع کند.