" مآموریت احتمالاً بی دورنمای اردوی آلمان درافغانستان"

نینیا ورکهویزر شک و تردید دارد که این امر بتواند دست آوردی داشته باشد.

افغانستان اردوی آلمان را می خواهد با خود داشته باشد. اگر چه این ماموریت یکی از بزرگترین و پر مصرف ترین ماموریت های اردوی آلمان که تحت ماموریت "آیساف" صورت گرفته، به شمار می رود؛ اما یک سال پیش قرار بود این ماموریت به پایان برسد. وزارات دفاع آلمان این امیدواری را که بعد از یک دوره "پیگیری" نظامی، خروج کامل و نهایی نیروهایش ممکن می گردد، فعلاً از دست داده است. در پایان ماه سپتمبر طالبان شهر شمالی افغانستان کندز را که دیر زمانی به دلیل مستقر بودن نیروهای آلمانی، نسبتا از شهر های امن بود، برای چند روز تحت کنترول خود درآوردند.

امنیت نسبی و ثبات زودگذر در افغانستان را می توان در حمله طالبان بالای کندز به خوبی درک کرد. این شهر به سرعت به دست طالبان سقوط کرد و بدست آوردن شهر توسط اردوی افغانستان تنها با حمایت گسترده نیروهای نظامی ایالات متحده امریکا ممکن گردید. این مسئله البته این پرسش را مطرح می سازد که آموزش نیروهای امنیتی افغان توسط ایالات متحده امریکا، آلمان و شمار زیادی از کشورهای دیگر تا چه حد پایدار است. در صورتیکه نوسانات و تلفات در اردو و پولیس بسیار بالا باشد و هم شمار زیادی از افغان ها از دولتی که حالت دفاعی دارد، حمایت نکنند، ماموریت آموزشی فعلی زیر نام "حمایت قاطع" تا چه حد می تواند موفق خوانده شود؟

از آغاز سال 2016، اردوی آلمان ماموریت اش در افغانستان را گسترش می دهد و حد بالایی سربازان اش را 1000 سرباز تعیین کرده است. مشاوران نظامی اردوی ملی افغانستان را مشورت می دهند که در صورت حمله بزرگ بعدی طالبان چگونه بهتر عمل کنند. البته یکی از اهداف این است که یک کشور بحران زده را تنها نگذارند و با مشورت و پول حمایت کنند. با این حال، تردیدهایی وجود دارند که آیا این یک کار بیهود نیست و به این می ماند که آب را در هاون بکوبیم. با وجود کمک های گسترده بین المللی مشکلات افغانستان همان مشکلات ده، هشت یا پنج سال پیش باقی مانده اند: حکومتداری ضعیف، فساد، فقدان چشم انداز اقتصادی، همچنان مبارزه قدرت با حملات طالبان و ناامنی و اینکه صدها هزار افغان کشور را ترک می کنند و یا هنوز می خواهند ترک کنند، همه این مسایل نشان دهنده این امر است که وضعیت در افغانستان حتی بیشتر رو به وخامت می باشد. وقتی یک افغان در کشور اش با یک آلمانی مقابل می شود می پرسد که "من می خواهم اینجا را ترک بگویم، چگونه می توانم به آلمان بروم؟"

اورزولا فون دیر لاین وزیر دفاع آلمان در این ارتباط در برابر پارلمان کشورش دیدگاه های بسیار درستی را ارائه کرد: این غیر قابل قبول است که آلمان از سالها به این طرف برای برقراری ثبات در افغانستان سرباز ارسال می دارد، در حالی که نخبگان افغانستان کشور شانرا ترک می کنند. او در ادامه گفت که در نهایت در افغانستان تنها توسط خود افغان ها می تواند ثبات بیاید. کاملاً این اظهارات درست اند. اما دقیقا مشکل در همین جا است. اگر پایه های یک جامعه متزلزل باشند، نه مشاوره و نه پول کمک می کند. هر دو بیهوده برباد می روند. اینکه آیا سربازان بیشتر آلمانی در افغانستان می توانند تغییری وارد کنند، سوال برانگیز است. حکومت آلمان می خواهد شش ماه بعد باز هم وضعیت افغانستان را مورد بررسی قرار بدهد و در صورتیکه پیشرفت های قابل درک به میان نیامده باشند، دیگر دلیلی برای عذاب وجدان به خاطر خروج کامل نیروهایش از افغانستان نخواهد داشت.