16 سال حبس به جرم جاسوسی

این در حالی است که پیش از این حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان و نمایندگان پارلمان از فعالیت جاسوس های خارجی در ادارات دولتی افغانستان سخن گفته اند؛ اما تاکنون هیچ مقام بلند پایه ای به اتهام جاسوسی برای کشورهای دیگر محاکمه نشده است.

محکمه شهری هرات روز سه شنبه، 4 دلو / 24 جنوری، فردی را به جرم جاسوسی برای یک کشور بیگانه و خیانت به تمامیت ارضی، استقلال و امنیت ملی افغانستان محاکمه و به 16 سال حبس محکوم کرد.

صدیق الله توحیدی، آگاه مسایل سیاسی می گوید که حکومت افغانستان در حالی که می داند چه کسانی برای کشورهای همسایه و سایر کشورها جاسوسی می کنند، اما اقدام به محاکمه آنها نمی کند: "فردی که متهم به جاسوسی به ایران شده بی واسطه ترین فرد این کشور است؛ وگرنه افغانستان کشوری است که همه مسوولان بلند پایه حکومت می دانند که کی ها چگونه روابط پنهانی با سازمان استخبارات پاکستان و سازمان اطلاعات ایران دارند. نه تنها حکومت بلکه بسیاری از مردم افغانستان نیز می دانند".

جاسوس‌های زورمند

در همین حال، موسی فریور استاد دانشگاه کابل می گوید در صورتی که شخص متهم به جاسوسی برای ایران می توانست پول هنگفتی به پولیس، سارنوالی و سایر نهادها بدهد، هرگز محاکمه نمی شد.
به گفته آقای فریور "گر حکم شود که مست گیرند / در شهر هر آنچه هست گیرند". او می گوید محکمه این فرد به جرم جاسوسی نشان می دهد که دستگاه قضایی به جای دزد، بز را محاکمه کرده است.

آقای فریور می گوید در صورتی که حکومت افغانستان می خواهد جاسوسان را محاکمه کند، باید افرادی را که به افغانستان خیانت می کنند، محاکمه نماید: "جاسوس های معلوم الحال همسایه ها امروز در افغانستان دم و دستگاه دارند؛ احزاب دارند و دستگاه های خبررسانی دارند و از همین منابع تمویل و حمایت می شوند و با زور همین همسایه های طماع قلدری می کنند".

پیش از این رییس جمهور کرزی نیز بعضی از رقیبانش را متهم به ارتباط با کشورهای همسایه کرده و از این مساله به عنوان ابزار سیاسی علیه آنها استفاده کرده است.

آقای فریور می گوید که کرزی خود گفته است که لیست جاسوس های کشورهای خارجی را در اختیار دارد؛ اما چرا این لیست را برای مردم افغانستان افشا نمی کند؟

کار به نفع دیگران

رمضان بشر دوست، نماینده کابل در ولسی جرگه نیز به این نظر است که تنها افراد بی دست و پا، و کم پول به وطن فروشی متهم می شوند؛ اما آنهایی که در کابینه هستند و جاسوسی می کنند، مجازات نمی شوند: "کسانی که واقعا برای کشورهای خارجی کار می کنند، دارای قصر و لنکروزر هستند. طرف آنها کسی چپ نگاه کرده نمی تواند. خود کرزی به زبان خود گفت که دو جاسوس در کابینه اش وجود دارد، اما تا امروز سارنوالان و امنیت ملی ما کر هستند".

به باور آقای بشر دوست، مشکل افغانستان این است که برخی از سران سیاسی، کابل را قبله سیاسی شان نمی دانند بلکه از تهران، اسلام آباد و کشورهای دیگر پیروی می نمایند.
 
صدیق الله توحیدی نیز می گوید که موجودیت جاسوس های کشورهای خارجی در افغانستان سبب شده تا ناامنی و نفاق در افغانستان برچیده نشود: "نتیجه این وضعیت چنان است که افغانستان از بی ثباتی، عدم تعهد، نفاق گسترده قومی و دامن زدن به تشنجات مذهبی [رنج می برد] و این حاصل همه مسامحه حکومت در برابر جاسوسان ایران و پاکستان است".

حسین سیرت / کابل
ویراستار: عاصف حسینی