تصویر تیره از وضعیت حقوق بشر در گزارش عفو بین الملل

"انسانیت مرده است." این احساس یک زن یمنی است که در پیش روی ویرانه یک مکتب آن را بیان می دارد. او به این ویرانه اشاره می کند و می گوید: «مکان آموزش و تعلیم بدون هیچ گونه هشداری بمباران شده است.»

گزارش جدید سالانه عفو بین الملل گفته های او را تایید می کند. دلایل ناچیزی وجود دارد که امیدوار باشیم جهان صلح آمیزتر و بهتر می شود. جنگ، خشونت، تعقیب و پیگرد در بسیاری از قاره ها به امر روزمره تبدیل شده است که هزاران نفر را روزانه مجبور به فرار و مهاجرت می کند.

سلیل شتی، دبیرکل سازمان عفو بین الملل در لندن در مصاحبه با دویچه وله گفت: «تا جایی که من به یاد می آورم، سال 2015 بدترین سال است. سیستمی که جامعه بین الملل در طول 70 سال برای حفاظت از حقوق بشر ایجاد کرده است، اکنون به خطر افتاده است.»

کمتر منطقه ای در جهان وجود دارد که در این گزارش به آن اشاره نشده باشد. تعقیب و پیگرد فعالان حقوق بشر و "ناپدید شدن ها" در امریکای لاتین، آسیا و افریقا، اعدام ها در ایالات متحده امریکا و آسیا، منازعات و جنگ های ویرانگر داخلی در افریقا و شرق میانه که میلیون ها تن را آواره کرده است و پیگرد فعالان حقوق بشر در کشورهای مستبد در سراسر جهان موضوعات اصلی این گزارش را تشکیل می دهند.

سلیل شتی این وضعیت را "متناقض" می خواند. او می گوید: «از یک جانب دولت ها سرکوبگر شده اند. از جنگ علیه ترور به عنوان دلیلی برای نظارت گسترده، تحت فشار قرار دادن و وضع محدودیت بر حقوق بشر استفاده می شود. از جانب دیگر، این خود دلیلی برای این است که همواره انسان های بیشتری برای حقوق خود مبارزه می کنند.»

پناهجویان بدون حق

در گزارش سالانه سازمان عفو بین الملل وضعیت پناهجویان در جهان وخیم توصیف شده است. پس از جنگ دوم جهانی هرگز چنین سیلی از پناهجویان در سراسر جهان مانند امروز دیده نشده است. اگرچه حقوق آنها نه تنها در اعلامیه جهانی حقوق بشر بلکه در کنوانسیون ژنیو نیز درج شده است، اما در عمل مهاجران از حقوق خود محروم اند. علاوه بر این، سازمان عفو بین الملل از اروپا و اتحادیه اروپا که پیشقراولان حقوق بشر به شمار می روند، تصویر خوبی ارائه نداده است.

زیلمین چالشکان، دبیر کل بخش آلمانی سازمان عفو بین الملل در مصاحبه ای با دویچه وله گفت: «اتحادیه اروپا در تلاش جلوگیری از ورود مهاجران است و کوشش می کند با نیروی نظامی مرزهای خود را حفاظت کند تا مانع ورود مهاجران به اتحادیه اروپا گردد.»

خانم چالشکان افزود کشورهای اروپایی به جای این که راه های امن و قانونی مهاجرت را ایجاد کنند و مهاجران را در کشورهایی مانند لبنان، ترکیه و اردن کمک کنند، در تلاش ایجاد موانع مرزی در برابر آنها هستند.

بحث در مورد سهمیه بندی در پذیرش مهاجران را رئیس بخش آلمانی سازمان عفو بین الملل قانونی می داند، اما تاکید می کند که سهمیه بندی نباید هرگز حقوق بشری و حق فردی برای تقاضای پناهندگی در یک کشور دیگر را نقض کند.

او بسته دوم پناهندگی دولت فدرال و شامل ساختن کشورهایی مانند مراکش، تونس و الجزایر در لیست "کشورهای مبداء امن" را نمی پذیرد. وی همچنان از بسته دوم پناهندگی انتقاد می کند که در آن هرچند اقدام های بیشتر برای ادغام اجتماعی پیشنهاد شده است، اما برخی حقوق پناهجویان مانند تضمین حق اقامت، پیوستن خانواده مهاجران خورد سال و محافظت از پناهجویان به ویژه نیازمند از آنها گرفته شده است.

به گفته چالشکان، این بسته قوانین همچنین تاثیراتی بر جامعه دارد. او می گوید: «همچنین انسان دوستی ما مفهوم واقعی خود را از دست می دهد و این وضعیت به حالت عادی تبدیل می گردد که این خطرناک است، چون تنها با تامین حقوق بشر می توان به رفاه و امنیت دست یافت.»