تصویر: روبات ها در زندگی روزمره ما

او شاید یکی از خودمانی ترین روبات های انسان مانند در حال حاضر باشد. او پوست نرم و عضلات دارد که به وی حتا ظاهر بیشتر انسانی می دهد. روبی می تواند دست بدهد. او حتا گپ می زند و قادر است برخی اوقات عواطفش را نشان بدهد.

یک مثال خوب دیگر برای روبات های انسان مانند جوستین است که توسط موسسه آلمانی برای امور فضایی (دی ال آر) ستایش شده است. این آدمک از تکنالوژی "بازوی روباتی" نشأت کرده است که پنج سال را در ایستگاه فضایی بین المللی سپری نموده است. این روبات برای فضا ساخته شده بود. اما جوستین می تواند کارهای بسیار زمینی نیز انجام بدهد، مثلاَ شیشه های کلکین را بشوید.

یک نویسنده آزموده نیاز به یک سال دارد تا مثلاً تورات را بنویسد. روبات "بیوز" آن را صرف در ده هفته می نویسند. این رباط که با قلم و رنگ مجهز است، جمعاً 304، 305 نامه عبری را بر یک رول کاغذ 80 متری می نویسد. اما یک خلل وجود دارد، یعنی این کار روبات ها از نگاه مذهبی روا نیست.

تا جایی که مربوط به ابزارهای میکانیکی می شود، چین معمولاً در خط مقدم قرار دارد. این مهم نیست که این ها مفید اند و یا صرفاً خیالی. روبات های انسان مانند قبلاً مسئول وظایف مختلف در برخی رستوران های چین بوده اند. مثلاً فرمایش غذا از جانب مهمانان را آن ها می گیرند.

البته ماشین های کوچک انسان مانند نیز به طور برجسته ای برای خدمت کردن به هنگام صرف غذا شایستگی دارند. روبات ها خسته نمی شوند و نق نمی زنند. آن ها فقط کار شان را انجام می دهند.

از روبات ها تنها به حیث گارسون کار گرفته نمی شود، بلکه همچنان در آشپزخانه می باشند. چنانکه در اینجا دیده می شوند، اما ساحه فعالیت های شان محدود به گرم کردن غذاهای قبلاً پخته شده می باشد. تهیه غذا و آشپزی نیاز به آن دارد که توسط یک همکار انسانی انجام یابد.

اما روبات های همه رستوران ها چنانکه در این گالری نشان داده شد، انسان مانند نمی باشند. برخی از آن ها بیشتر جنبه اجرایی داشته و سر و دست و پا نمی داشته باشند. اما از آنجایی که در برابر مهمانان کار نمی کنند، شاید نقش ثانوی داشته باشند.

شاید انواع دیگری مسئول سرگرم ساختن باشند. مانند رستوران روباتی نزدیک به شانگهای. چنانکه در تبصره های انترنتی گفته شده است: «تجربه عالی و باورنکردنی اما غذای وحشتناک است».