تصویر: ستاره‌ها نیز می‌میرند

ستاره های بی شمار در آسمان بر ما می درخشند. آنها چشمک می زنند، می درخشند و نور می دهند، اما نه برای ابد. چون ستاره ها نیز پس از میلیون ها و یا حتی میلیاردها سال نابود می شوند.

خورشید نیز یک ستاره است. ستاره ها از گاز و پلاسما ساخته شده و از خود نور می دهند. در فضای داخلی آن، هایدروجن به هلیوم گداخته می شود و همزمان مقدار عظیمی از انرژی آزاد می شود. البته گاهی اوقات از گاز هایدورجن ذخیره مصرف می کند.

عمر ستاره ها مختلف است. ستاره های سبک که اندازه آنها فقط حدود یک سوم خورشید است، زمانی نابود می شوند که هایدروجن خود را به مصرف برسانند و پس از آن به اجرام فضایی موسوم به "کوتوله سفید" یکجای می شوند. این اجرام سفید که متاسفان عکسی از آنها وجود ندارد، بسیار کوچک هستند و بزرگ ترین آنها به اندازه زمین بوده و تراکم زیاد دارند و تنها گرمای باقی مانده را منتشر می کنند و در نهایت خاموش می شوند و می مرند.

مرگ ستاره های بزرگ و سنگین متفاوت است. هنگامی که هایدروجن تمام می شود، درجه حرارت فوق العاده بالا می رود و در حدود 100 میلیون درجه سانتی گراد سوختن هلیوم آغاز می شود. ستاره از مواد کاربنی، هلیوم و آکسیجن به وجود می آید و به یک دایره بزرگ سرخ رنگ تبدیل می شود. این غول پیکرهای درخشنده 800 بار از خورشید بزرگتر و هزاران بار روشن تر هستند.

ستاره های غول پیکر سرخ رنگ برای مدت طولانی پایدار هستند. البته همزمان با این که هسته آن داغ تر می شود، بخش پوشه آن سرد شده و جرم خود را از دست می دهد. سپس آنها مانند یک جرم در فضا معلق می شوند. چنانچه در تصویر نشان داده شده است ستاره ها مانند غباری دیده می شوند که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است.

این تصویر اسرار آمیز از "سحابی سیاره نما" اخیرا توسط تلسکوپ بسیار بزرگ "ایزو" در شمال چیلی گرفته شده است. این سحابی سیاره نما و نورانی دارای قطر نزدیک به چهار سال نوری است.

غول های سرخ رنگ از ستارگان سنگین به وجود می آیند. آنها می سوزند و به سوختن ادامه می دهند تا زمانی که هلیوم آن به اتمام می رسد. بعدا وارد مرحله دیگری می شوند، داغ و داغتر می گردند تا وقتی که به شکل اسرارآمیزی منفجر می گردد. کمی قبل از آن، این ستاره برای مدت کوتاهی بسیار روشن مانند یک کهکشان کامل می شود.