تهاجم نظامي ارتش پاكستان در وزيرستان برای ریشه کنی شر
۱۳۸۸ آبان ۴, دوشنبه
صداي آتش تبادله ي سلاح هاي صقيل شده در دره هاي وزيرستان جنوبي مي پيچد. ارتش پاكستان در صدد شكار طالبان است. و همين ارتش پاكستان نيز صدا و تصوير را در اختيار خبرنگاران قرار مي دهد. اطلاعات مستقل به ندرت وجود دارند. اما فقط اين روشن است كه ارتش پاكستان بايد خسارات زيادي را متحمل شود، زيرا در اين جنگ يك شكست به قيمت آبرو ريزي ارتش و حكومت پاكستان تمام خواهد شد، چنانچه دكتر رشيد خان، يك كارشناس از انستيتوت تحقيقاتي در امورسياسي در اسلام آباد مي گويد:
”اين امر اعتماد نسبت به ارتش پاكستان را از ميان خواهد برد و جنگجويان را تشويق خواهد كرد. و ا ين نيز يك شكست جدي براي وضعيت امنيتي در پاكستان خواهد بود. به اين دليل ارتش هيچ انتخابي ديگر به جز از کسب پيروزي در امر مبارزه عليه نيرو هاي شورشي مسلح در وزيرستان جنوبي ندارد.”
ارتش پاكستان، اين عمليات نظامي را در طول چندين هفته طرح ريزي كرده است. شايد هم افكارعامه بعد از گذشت ماه ها اطلاع حاصل كند كه آيا اين عمليات موفقانه بوده است ياخير.
ارتش جرئـت كرده است تا در هسته ي منطقه ي طالبان پيش روي كند، منطقه اي كه افراطي هاي طالبان هر مغاره و هر ارتفاع و جنگلي آن را به خوبي مي شناسند، در جا هاي كه آن ها سال ها بدون مزاحمتي، آزادانه فعاليت مي كردند. حالا بايد وضعيت تغيير يابد، اما همه مي دانند كه اين امر ساده و آسان نيست؛ چنانچه اخترعباس سخنگويي ارتس به آن اعتراف مي كند:
”اين فقط يك آغاز است، ما خواهيم ديد كه آن ها چگونه برخورد مي كنند، اما آن ها قاعدتاًَ جنگجويان قوي هستند.”
سرنوشت مردم غير نظامي نيز به همان اندازه ي چگونگي پايان اين عمليات نظامي مبهم است. از آن جا كه اين تهاجم زميني اساساً در تابستان طرح ريزي شده بود، از ۲۰۰ هزار تا ۳۰۰ هزار مردم غيرنظامي درمناطق آرام انتقال داده شده اند. در روز هاي اخير نيز بارديگر، ده ها هزار باشنده منطقه مجبور به ترك خانه هاي شان شدند. از جمله معلمي با خانواده ي پنج نفري اش که مي گويد:
”اين جنگ عليه انسان ها نشانه گرفته است. طالبان در مغاره هاي شان به سر مي برند و با امن هستند. ارتش با بمبباردمانش انسان هاي عادي را مي كشد. سربازان بر رستورانت ها شليك كرده اند. در آن ها هيچ طالبي نبود.”
حكومت از مردم محل تقاضا كرده است تا عليه طالبان از خود دفاع ومقاومت كنند. اما درهمان روز هاي آغاز جنگ بسياري از مهاجران مايوسيت شان را بروز دادند. آن ها در بعضي از قرار گاه هاي ارتش ثبت نام كرده بودند، اما بيهوده انتظار كمك را كشيدند. آن ها حتي به نفع طالبان دست به مظاهره زدند و فرياد سردادند:
"زنده باد حكيم الله محسود!"، اين تحريكي بود براي ارتش، زيرا حكيم الله محسود رهبر طالبان است كه سربازان پاكستاني عليه او جنگ مي كنند. ممكن است كه اين تظاهرات ناشي از طرفداري جدي از طالبان افراطي باشد و نيز ممكن است كه ناشي از نارضايتي و مايوسيت آن ها از حالت و وضعيت آن ها باشد. اما به هرصورت بسياري از پاكستاني ها با شوق وهيجان نام رهبر طالبان را به زبان نمي آورند.
دكتر رشيد خان، كارشناس امور سياسي در اسلام آباد مي گويد كه اكثريت پاكستاني ها اين تهاجم ا رتش را مورد حمايت قرار مي دهند و اين نيز از زمان آغاز علمليات نظامي در دره ي سوات قبل از چند ماهي روشن بوده است.
اسلام آباد پايتخت كشور نيز از حملات تروريستي طالبان در هفته هاي اخير در امان نمانده است. چنانچه چند روز قبل دو بمب در صحن دانشگاه در اين شهر منفجر شد. يك دانشجو با كمال نگراني مي گويد:
”نهاد هاي آموزشي، نيرو هاي امنيتي – همه در حالت ترس قرار دارند.”
به اين دليل در كشور حالت فوق العاده ي زنگ خطر اعلام شده است. يك خانم با اظهار تفاهم مي گويد:
”اعلام حالت فوق العاده زنگ خطر قابل فهم است؛ حملات بر دانشجويان بيگناه تنفر آور است.”
كوستنر/مبلغ
ويراستار: رسول رحيم