جروبحث روی مساله ی جنایتکاران جنگی یک امرپرنزاکت وپیچیده است

دراین میان تصویب قانون اساسی جدید کشور، با وجود مخالفتها، پیش شرطهای اساسی نهادهای ملکی را بوجود آورده است. ازجمله یک سلسه احزاب دموکراتیک نیز تشکیل گردیده اند.

دیگرزدوخورد های مسلحانه برجامعه مسلط نیست.

حال تا مقامات بلند پایه ی طالبان به مثابه ی خطر ستراتژیک پنداشته نمیشوند. وباصطلاح " جنگسالاران " نیز قوانین بازی افغانستان جدید را رعایت می نمایند.

اینکه حکمروایان محلی اکنون خود را با دستگاه انطباق میدهند، بهیچ صورت امرتصادفی نیست. برعکس فرآورد مشخص یک سیاست هدفمند حکومت مرکزی افغانستان زیررهبری حامد کرزی میباشد.

نخستین رییس جمهور انتخابی کشورآگاهانه میان جنگسالارانی که هنوز با چشم دشمنی به رژیم کابل نگاه میکنند، وآن رهبران ملیشه ها که چارچوبهای وفاق سیاسی را برای آوردن ثبات دراوضاع مراعات می کنند، تفکیک قایل میشود.

درآغاز ماه مارچ امسال ، درپهلوی اسماعیل خان امیرغرب افغانستان ، عبدالرشید دوستم جنرال چهارستاره – رهبرملیشه های ازبک درشمال افغانستان – نیز با اشغال یک پست مهم درحکومت مرکزی ، همکاری فعالی را آغاز نموده است.

این یک دستاورد حکومت افغانستان هست که همه نیروهای کشور، ازدین سالاران وقوم سالاران گرفته تا دموکراتها را در روند صلح سهیم گرداند.

انتصاب دوستم 49 ساله بحیث رییس ارکان نیروهای مسلح افغانستان بهیچ صورت جنبه ی نمادی ندارد. دوستم که دراحیای موقف خود هنرمند است، درانتخابات ریاست جمهوری افغانستان که درماه اکتوبر 2004 برگذارگردید، 10% آرأ را بدست آورد. این آرا بیشتر متعلق به ازبکهای شمال افغانستان بود.

درکشورچندین قومی افغانستان تقرردوستم به مثابه ی مشارکت سیاسی ازبکان درهیات کلی سیاست افغانستان تلقی میگردد.

آنچه مورد مناقشه قراردارد، پیش زمینه های نظامی وسیاسی دوستم می باشند. وی متهم به یک سلسله پامال نمودنهای حقوق بشراست.

بهرصورت ، حقیقت آنست که یک جروبحث مطلوب ومناسب درمورد جنایات جنگی دریک جامعه ی شدیداً قومی سوالات پیچیده وپرنزاکتی را مطرح میسازد.

برخورد قضایی به جنایات جنگی وظیفه ی دیو آسایی است که افغانستان به مثابه ی یک جامعه ی درحال گذاربه تنهایی ازعهده ی آن برآمده نمیتواند.

نویسنده: دکترسید موسی صمیمی