جشن بزرگ وحدت

زمانی که شبانگاه آتشبازی عظیمی فضای ساختمان پارلمان را در برلین روشن می سازد، شمار زیادی از مردم با چشمان اشک آلود به آن نظاره می کنند. آنها شاهد یک جریان تاریخی اند که نه آلمانی ها نه دیگر اروپاییان آن را ممکن می دانستند. پیش از آن شهروندان آلمان دموکراتیک با یک انقلاب مسالمت آمیز نظام سوسیالیستی را سقوط داده و مقامات بلند پایه حکومت را از قدرت بر انداخته بودند. درین جریان هیچ گلوله ای شلیک نشده بود، از خشونت کار گرفته نشده بود و به هیچ کسی آسیب نرسیده بود. به تاریخ 3 اکتوبر 1990 آلمان دموکراتیک به جمهوری آلمان فدرال پیوست. از آن به بعد آلمانی ها دوباره در یک کشور مشترکاً زندگی می کنند.

ریچارد فون وایسزیکر رییس جمهور آن وقت آلمان در آن شب، پیش از آغاز آتشبازی، گفت: "ما آلمانی ها بر مسؤولیت های خود آگاه استیم و می خواهیم در یک اروپای متحد در راه صلح جهانی خدمت کنیم".

در آن شب کسی خواب نکرد

روودولف زایترز، که به عنوان نماینده هیلموت کول نخست وزیر آن وقت آلمان در دوازده ماه گذشته در مذاکرات حضور داشت، می گوید: "در آن شب به فکر خواب نبودم. من به روند مذاکرات فکر می کردم، به سخنرانی خود می اندیشیدم که هنگام فروپاشی دیوار در پارلمان انجام داده بودم و بالاخره به سخنان مهم هیلموت کول فکر می کردم که در برابر "فراوین کرشه" کلیسای شهر دریزدن آلمان، اظهار داشت".

329 روز پر هیجان

در سوم اکتوبر سال 1990 دقیقاً 329 روز از فروپاشی دیوار برلین گذشته بود. سیاستمداران هردو کشور این روز ها را با پیچیده ترین مذاکرات و بزرگترین تصامیم سپری کرده بودند. بویژه در آلمان دموکراتیک هیچ چیزی به شکل سابق اش باقی نمانده بود. نمایندگانی که در ماه مارچ 1990 برگزیده شده بودند، کشور سوسیالیستی را چنان ساختار فدرالی دادند که ایالت های جدید آن اکنون با ایالت های آلمان غربی حالا یک جمهوری واحد فدرالی را تشکیل داده اند.

افزون بر آن دستگاه نظارت دولتی منحل اعلام شد و پول رایج در آنجا "مارک آلمان غربی" تعیین شد.

پنجره ای بسوی وحدت

آرزوی وحدت دو آلمان در برخی از کشور های اروپایی مورد تردید قرار داشت. آنها نگران بزرگ شدن یک کشور واحد در قلب اروپا بودند. مارگریت تاچر نخست وزیر آن وقت بریتانیا در برابر وحدت دوباره آلمان شرق و غرب بصورت علنی جبهه گیری کرد. فرانسوا میتران رییس جمهور آنزمان فرانسه هم طرفدار یک آلمان واحد نبود. حتی در اتحاد جماهیر شوری هم مقاومت های در برابر این وحدت وجود داشت، زیرا این ابر قدرت پیشین به تدریج نفوذ خود را در کشور های هم پیمان اش از دست می داد. غرب نگران آن بود که در شوروی احتمالاً یک کودتا علیه میخائیل گورباچف رییس دولت شوروی رخ بدهد و در نتیجه روند وحدت دو آلمان از آن متأثر گردد.

اما آلمانی ها خوش شانس بودند، زیرا در سال 1990 "پنجره ای بسوی وحدت" بروی شان باز شد.

متیاس هلفیلد/ ابراهیم خیل

ویراستار: یاسر