جنگیدن برای تابعیت امریکا

اورتیگو در واحد پیاده نظام براوو در ولایت خوست در شرق افغانستان می جنگد. او به تازگی در مراسم اهدای تابعیت در روز استقلال امریکا، در یک پایگاه نظامی امریکایی در نزدیکی کابل اشتراک کرد.

او همانند هزاران فیلیپینی دیگر، ارتش امریکا را راه کوتاهی برای به دست آوردن تابعیت امریکا می داند، تا به آن طریق آینده خود را تامین و به خانواده اش کمک کند.

او می گوید: "من به ارتش امریکا پیوستم تا مادرم را به امریکا ببرم". اورتیگو به منطقه جنگی خوست فرستاده شده است، جایی که نیروهای امریکایی با شورشیان طالبان می جنگند.
اورتیگو می گوید: "من می خواهم مادرم را از روستایش در فیلیپین به نیوادا ببرم، جایی که من زندگی می کنم. من می خواهم که او با من باشد".

اورتیگو یکی از 9 هزار مهاجر قانونی است که سالانه از کشورهایی مانند پاناما، نیجریا، لیبریا و ترکیه به ارتش امریکا می پیوندند. او "گرین کارت" امریکا یعنی اجازه اقامت دائمی را دارد، و پیش از پیوستن به ارتش با پدر خود در ایالت نیوادا زندگی می کرد.

اورتیگو که دو سال پیش به ارتش امریکا ملحق شد، می گوید که یکی از مزایای پیوستن به ارتش تحصیل رایگان می باشد. او می خواهد که مدیریت بازرگانی بخواند.

فرماندهان ارتش می گویند که شهروندان جدید امریکا برای کسب امتیاز سخت می جنگند. کاپیتان آرون تاپلمن، فرمانده اورتیگو می گوید: "او داوطلبانه به خدمت ارتش در آمد، پس او لیاقت دارد که دستش را بالا کند و برای دریافت تابعیت سوگند بخورد".

او می گوید: "مانند همه سربازانی که مشمول پروسه تابعیت هستند، او همیشه خود را بخشی از تیم دانسته است. هیچ وقت شناخته نمی شد، اگر به تو نمی گفتند".

پنتاگون می گوید که تقریبا 25 هزار نفر در ارتش امریکا خدمت می کنند که تابعیت امریکایی ندارند. استخدام شهروندان غیرامریکایی از قرن 18 هنگام جنگ استقلال امریکا تاکنون مرسوم بوده است. امریکا پس از جنگ جهانی دوم هنگامی که پایگاه نظامی خود را در فیلیپین ایجاد نمود، به طور رسمی استخدام فیلپینی ها را آغاز کرد.

پس از حملات یازده سپتمبر 2001، پروسه دریافت تابعیت برای پرسونل نظامی آسان تر شد؛ چرا که جورج بوش، رییس جمهور وقت امریکا درخواست سربازان فعال را سرعت بخشید.

در ده سال گذشته، تقریبا 69 هزار مهاجر از طریق پیوستن به ارتش، تابعیت امریکا را به دست آورده اند. پروسه دریافت تابعیت برای چند ماه تا چند سال به طول می انجامد.

بیکاری و فقر در در فیلیپین سبب شده است تا میلیون ها نفر برای کار در بخش ساختمانی به خارج از کشور بروند. اورتیگو می گوید: "امریکا بهتر است چون فرصت های بیشتری وجود دارد. شما می توانید کار پیدا کنید و حقوق آبرومندانه داشته باشید".

اورتیگو از امریکا برای خانواده اش پول می فرستد. او می گوید: "زندگی نظامی دشوار است. یک شرایط اضطراب آور است. اینجا روزهای بدی وجود دارد، هر روز انفجار بمب و گلوله باران". او می افزاید: "مادرم به خاطر من می ترسد. این کار مادر است. دلش برایم بسیار تنگ می شود. من فقط توانستم در دو سال گذشته او را یکبار کوتاه ببینم. من همیشه به او می گویم که وقتی تابعیت امریکا را به دست آورم، شما به امریکا خواهید آمد و با من خواهید بود".

سازمان خدمات مهاجرت و تابعیت امریکا گفت که در هفته پیش از 4 جولای امسال، بیش از 24 هزار نفر به شمول افراد نظامی یا عادی، تابعیت امریکا را به دست می آورند. مراسم اهدای تابعیت برای نظامی ها در کویت، بغداد و کابل انجام می گیرد.

فون بولانتی، سرباز 24 ساله دیگر است که پیوستن به ارتش را راهی برای تابعیت امریکا یافته است. او 12 ساله بود که از مانیل به هاوایی رفت.

بولانتی که در کنار اورتیگو در ارتش امریکا خدمت می کند می گوید که "کمی عجیب است" که در ارتش کشوری خدمت کنی که هنوز مجبوری برای تابعیت آن درخواست بدهی. او می گوید: "به هر حال تا هنوز مانند یک امریکایی بودم". او همچنان می افزاید: "من در یک ترکاری فروشی در هاوایی کار می کردم، و پیش از پیوستن به ارتش هیچ جای نرفته بودم".

بولانتی در اولین گزمه خود در افغانستان، از بالای یک تپه اعضای گروه خود را دید که به یک بمب برخورد کردند. او توضیح داد: "بمب چند متر دورتر از آنها منفجر شد. آن وحشتناکترین چیزی بود که من دیدم. نمی دانم چطور کسی آسیب ندید".

فرانس پرس / عاصف حسینی
ویراستار: مهرنوش انتظاری