درمورد طرح بيرون شدن نيروهاي امريکايي وبريتانيايي ازعراق

حتي در واشنگتن نيز شمار سهم گيران دقيق نبود و اين از جملۀ اسرار است که همه 43 دولت واقعا ً در اين جنگ سهيم بودند. اما آنچه که مربوط به بريتانيا مي گردد، جاي ترديد نبود که اين کشور نزديک ترين شريک ايالات متحده امريکا در اين جنگ است. توني بلير نخست وزير آن وقت بريتانيا بلافاصله به تعداد 46 هزار سرباز در جنگ عليه صدام حسين اعزام کرد.

از اين تعداد امروز 4100 سرباز بريتانيايي درعراق به جا مانده اند که بايد در سال 2009 عراق را ترک گويند.فقط چند صد نفر از آنها در عراق جهت آموزش سربازان عراقي در آنجا مستقر مي مانند.

اما سربازان ايالات متحده امريکا در مجموع تا سال 2011 در عراق به جا مي مانند. زماني که واشنگتن در اين اواخر توافق نامۀ استقرار سربازان (SOFA)را با حکومت بغداد امضا کرد، شرکاي ايتلاف ايالات متحده امريکا حضور نداشتند، حتي شرکت هاي امنيتي امريکايي مانند "بلاک واتر" نيزحضورنداشتند.

از جملۀ شرکاي ايتلاف ايالات متحده امريکا، فقط بريتانيا در عراق باقي مانده است، ديگران همه عراق را ترک گفته اند.به طور مثال گرجستان درماه اگست و پولند در نوامبر عراق را ترک کردند و ديگران چنان بي خبر از عراق خارج شدند که زماني همان گونه در اين کشور داخل شده بودند: کشور تونگا واحدکوچک نظامي خود را بيرون کرد، آذربايجان و مقد ونيه نيز سربازان شان را فراخواندند.

اما چنين به نظر مي آيد که حکومت بريتانيا حالا در قسمت پايان دادن به عمليات مورد منازعه اش در عراق تعلل مي کند. نوري المالکي نخست وزير عراق با قدر داني از حضور سربازان بريتانيايي، گوردون برون نخست وزير آن کشور را اطمينان داد که عراق در آينده توانايي آن را خواهد داشت تا بدون کمک آن کشور از خود دفاع کند.

بريتانيا مسوول بخش جنوب عراق بود، به خصوص شهر بندري بصره. در آغاز موقعيت آنان در آنجا در مقايسه با امريکايي ها در شمال عراق جهت تامين امنيت و آرامي بهتر به نظر مي رسيد. اما بعد اين خوشبيني نادرست از آب در آمد. در بصره سر بازان تندرو شيعي مسلط شدند و بريتانيايي ها بالاخره مجبور به ترک شهر بصره شدند و در پايگاه شان ميدان هوايي عقب نشيني کردند، انجا که آنها تا امروز حضور دارند.

اما آرامي نسبي در بصره زماني پيش آمد که نيرو هاي امنيتي عراقي در آ نجا داخل عمليات شدند. به اين ترتيب باقي ماندن بريتانيا از هرنگاهي در آنجا غير لازمي بود. به خصوص که بريتانيا موفق نشد تا مانند ايالات متحده امريکا توافق نامه اي را جهت استقرار سربازانش با عراق تصويب کند، توافق نامه اي که مي توانست به ادامۀ حضور نظامي بريتاينا در عراق بعد از خاتمه ماموريت سازمان ملل متحد در پايان امسال مشروعيت حقوقي بخشد. ممکن است که چنين توافق نامه اي در آخرين روز هاي پاياني امسال تحقق يابد. به هر صورت به نظر مي آيد که در بخش عمده مساله اختلاف نطري موجود نباشد:و آن رو شني روي ادامۀ حضور سربازان بريتانيايي است.