"در حال حاضر در افغانستان يک حالت "نمي دانم" مسلط است"

(گفتگوی يانوس بيني با فرانس روخين شتاين، رييس هيئت صليب سرخ بين المللي در کابل)

دويچه ويله: ديروز چهار شنبه (27 اگست) يک سر باز آلماني در اثر انفجار بمب در قندز کشته و سه سرباز ديگر زخمي شدند. آيا اکنون سربازان آلماني در شمال افغانستان در مرکز حملات تروريستي قرار مي گيرند؟

روخن شتاين: شمال افغانستان تاکنون از منازعات مصون بود. باوجود که بعضي اوقات خشونت و برخورد هاي مسلح اتفاق مي افتاد، اما اين برخورد ها متواتر رخ نمي دادند و در شدت خود محدود بودند. ما احساس مي کنيم که از اين به بعد در شمال افغانستان منازعات شدت مي يابند و به اين وسيله نيز حملات تروريستي اتفاق مي افتند.

دويچه ويله: شما وضعيت امنيتي در افغانستان را بعد از هفت سال آغاز جنگ چگونه ارزيابي مي کنيد؟

روخن شتاين: ما در دوسال اخير شاهد افزايش برخورد ها بوده ايم. نه تنها اين گونه برخورد ها درکل افغانستان وسعت يافته اند، بلکه در ماه هاي اخير شدت نيز گرفته اند. ما شاهد شمار بزرگي از برخورد ها، انفحار بمب ها و حملات نظامي متقابل سربازان با جنگجويان بوده ايم.

دویچه ویله: وضعيت در کابل چگونه است؟

روخن شتاین: مردم کابل از وضعيت بيمناک هستند، امدادگران بين المللي نيز اين وضعيت نامطمئن را احساس مي کنند. در فاصله هاي نزديک به شهر کابل نيز حوادث زيادي رخ داده است. آدم احساس بن بست مي کند. تهديد هاي زيادي با حملات تروريستي وجود دارند. به اين دليل بک احساس رو به افزون ترس و هراس در شهر حاکم است.

دويچه ويله: آيا عمليات نظامي و فعاليت هاي بشري در افغانستان، يک داستان دنباله دار است؟

روخن شتاين: در حال حاضر در افغانستان يک حالت "نمي دانم" مسلط است. هفت سال بعد از سقوط طالبان، وضعيت بهبود نيافته است. کمک هاي انبوه که در سال 2001 به افغانستان اعلام شد و قسما ً نيز عملي شد، داراي هيچگونه تاثير بزرگ نبوده است: امروز فقط تعداد کمي از مردم به برق دسترسي دارند و يا از فقدان آب در عذاب اند. وعده هاي بزرگ جامعه بين المللي تحقق نيافته است. گذشته از آن اين کشور همواره نا مطمئن تر مي شود. جنگ شدد يافته است و در حال حاضر هيچ کسي روشنايي را در آخر تونل مشاهده نمي کند.