راهپیمایی عدالت خواهی در چهلمین روز قتل فرخنده

همه چشم‌ها به پرده سیاهی دوخته شده که در نزدیکی مسجد شاه دو شمشیره آویزان شده است. صدها تن بی‌صبرانه منتظرند تا بدانند که اتفاقی می‌افتد. ده‌ها خبرنگار لینزهای شان را بر این پرده متمرکز کرده اند. ناگهان پرده سیاه بالا می شود و دختری با لباس سیاه، به جادوگران می‌گوید که با تعویذ و جادو مردم را فریب ندهند و دست از مردم‌آزاری بردارند.

بگو مگو بین تعویذنویسان و این دختر چند دقیقه دوام می‌کند. در میان سروصداها این صدا هم به گوش می‌رسد «دختر کافر چرا قرآن را سوختاندی تو باید مانند قرآن سوختانده شوی.»

جنجال‌ها هر لحظه بیشتر می‌شود. جادوگران با صدای بلندتری این دختر را به قرآن‌سوزی متهم می‌کنند. با گذشت هر دقیقه به شمار جوانان احساساتی افزوده می‌شود. لت و کوب دختر آغاز می‌شود، در یک چشم به هم‌زدن جوانانی که چوب و سنگ به دست دارند بر این دختر حمله می‌کنند.

صدای نحیفی از میان جمعیت خشمگین بلند می‌شود و داد می‌زند که «من قرآن را آتش نزده‌ام» اما کسی به این صدا گوش نمی‌دهد. هرکسی می‌کوشد با سنگ و چوب بر سر و صورت این دختر بکوبد. تا لحظاتی بعد دختر دیگر زنده نیست. جسد او را آتش می‌زنند.

این تیاتری بود که نهادهای مدنی برای بازتاب دادن شدت بی‌رحمی قتل فرخنده بازی کردند. لینا علم دختری که نقش فرخنده را بازی کرد، با چشمان اشک‌بار به سوی محلی که فرخنده در آن آتش زده شده بود، نگاه می‌کرد، اشک می‌ریخت و می‌گفت: «نمی‌دانم چه حسی دارم. من حالا بیرق سبز (قبر فرخنده) را می‌بینم و تصور می‌کنم که او را تا آن‌جا بردند، تکه تکه کردند. حس درد دارم و دلم بسیار غمگین است.»

عدالت خواست همه است

نهادهای مدنی و فعالان حقوق زن در این راه پیمایی که از شاه دو شمشیره تا مرکز شهر ادامه یافت، شعارهای عدالت خواهانه سردادند و بیزاری شان را از جهل و نادانی ابراز کردند.

همزمان با برگزاری این راهپیمایی، لوی سارنوالی افغانستان در پیام کوتاهی گفته است که دوسیه‌های مربوط به قتل فرخنده را به محکمه ذیصلاح سپرده است. فرخنده یک روز پیش از نوروز 94 در شاه دوشمشیره به قتل رسید.

بعد از قتل فرخنده مشخص شد که او یکی از مخالفان اصلی تعویذنویسی و جادوگری بود و بارها جادوگران شاه دوشمشیره را از این کار منع کرده بود. اما جادوگران او را متهم به سوزاندن قرآن کردند و صدها مرد خشمگین فرخنده را زجرکش کردند، موتر را از بالای بدنش گذشتاندند و سپس جسد بیجانش را در دریای کابل آتش زدند.

کمیسیون حقیقت یابی که از سوی حکومت برای بررسی این قضیه موظف شده بود، اعلام کرده است که اتهام سوزان قرآن بی‌بنیاد بوده و فرخنده هرگز دست به چنین عملی نزده بود.

مرضیه یوسفزی یکی از اشتراک کنندگان این راهپیمایی گفت: «امروز به خاطر چهلمین روز شهادت فرخنده این‌جا گردهم آمده‌ایم. ما می‌خواهیم آنچه بر فرخنده گذشت را تقبیح کنیم. ما نمی‌خواهیم چنین عملی دوباره تکرار شود.»

خانواده فرخنده نیز در این راهپیمایی حضور داشت. برادر او از حکومت خواست تا عدالت را در قبال قضیه فرخنده تطبیق کند. او گفت پس از این نباید اوباشان و مردان بی بندوبار به نام دین و اسلام، فتوا صادر کنند و مردم را به قتل برسانند: «از دولت، علما و وزارت حج و اوقاف می‌خواهیم که در قبال موضوع بی‌طرف نماند و اشخاص بی خرد را از پیشوایی مردم عزل کند.»

پولیس گفته است که 49 نفر را در ارتباط به قتل فرخنده بازداشت کرده که در میان آن‌ها ماموران پولیس نیز حضور دارند. این سربازان متهم اند که در محل حضور داشته و از قتل فرخنده جلوگیری نکرده اند. بیشتر کسانی که در این قتل شریک بوده اند، افراد بی سواد هستند.