روبينا مقيم يار: با دويدن روي سمنت مدال آوردن درالمپيا کارآساني نيست

گفتيست اينکه اين بازي ها که براي نخستين بار در سال 776 پيش از ميلاد بطور رسمي در دشتي بنام المپيا در يونان با مسابقاتي زير نام المپياد برگزار شد ، تا اکنون که در سده بيست و يکم هستيم فراز و نشيب هاي زيادي را فرا راه خويش داشته است.

به همين صورت ورزشکاران در افغانستان نيز با سد هاي گوناگوني روبرو اند ، ولي با آنهم تا حال توانسته اند با اشتراک در بازي هاي آسيايي و هم بين المللي نامي از کشور شان را روشن دارند، چنانچه نثار احمد بهاوي افتخاري را براي هموطنانش سال پار با خودش آورد و نايب قهرمان سال 2007 در ورزش تکواندو شد،و اکنون نيز در اين بازي ها با مسعود عزيزي ، روح الله نيک يار و روبينا مقيم يار در بازي هاي المپيک پکنگ شرکت دارند.

اين هر چهار ورزشکار وشرکت آنان در اين مسابقات با توجه جدي مردم افغانستان وورزش دوستان آنکشور قرار گرفته است ، چنانچه يکي از خبرنگاران مجرب افغانستان آقاي ميثم نجفي زاده سردبير وبسايت آتش نثاراحمد بهاوي نايب قهرمان ورزش تکواندو را اميد افغانستان ميخواند.

برعلاوه شرکت آنان طرف توجه فيلم سازان افغانستان نيز بوده است، و يکتن از فيلم سازان با نام و فرهيخته ي افغانستان بانو ديانا ثاقب نيز پس از چندين ماه کار در اين زمينه و ساختن فيلم مستندي از حضور ورزشکاران افغانستان به ويژه حضور ورزشکاران زن در چين اين ورزشکاران را همراهي ميکند.

با خانم ديانا ثاقب ، بانو روبينا مقيم يارتنها ورزشکار زن در اين مسابقات از افغانتسان و آقاي ميثم نجفي زاده صحبتي داشتيم.

دويچه وله:خانم ديانا ثاقب؛ بسيار خوشحال شديم که شما هم به چين تشريف داريد و ميخواهيد فيلمي از بازيهاي المپيک پيکنگ بسازيد،اگر در سراغاز بگوييد که چه فيلمي ميخواهيد بسازيد و هدف تان در رفتن به چين چيست؟

ديانا ثاقب: منهم سلام عرض ميکنم خدمت شما و همه شنونده هاي شما و هم خواننده هاي برنامه ي تان.

بلي؛ من در حال حاضر در در بيجينگ هستم و به خاطر مسابقات المپيک و تيم ملي افغانستان که به چين آمده اند ، ما تصميم گرفتيم که يک فيلم مستند بسازيم، البته فيلم مستند ما در مورد خانم دوِنده اي است که در اين تيم اشتراک دارند ، خانم روبينا مقيم يار، که ايشان ورزشکاري اند که در سال 2004 هم در المپيک آتن شرکت داشتند و امسال در بيجينگ حضور دارند.

طرح ساخت اين فيلم تقريبأ 5 ـ 6 ماه ِ پيش شکل گرفت و ما کار هاي مقدماتي آنرا براي حضور در بيجينگ انجام داديم .اين فيلم در چند بخش ساخته ميشود. درواقع يک بخش اين فيلم تاريخچه ورزش زنها در افغانستان است ، و اينکه اصلأ زنها از چه زماني وارد ورزش شدند و توانستند که به هر حال ورزش کنند، در افغانستان. از چه زمان وارد مسابقات جهاني شدند و چه زماني توانستند در المپيک حاضر شوند. ما صحبت هايي داريم با قديمي ترين زنهاي ورزشکار افغانستان ، و يک بخش ديگر آن همچنان در داخل افغانستان است و مربوط ميشود به زمان حال و شرايط فعلي ورزش زنها در افغانستان و مشکلات و مسايل ايکه زنها دارند.

در زمينه ي ورزش ، طور نمونه مسايل سنتي که به دليل تعصباتي که در جامعه ي ما حاکم است و با آن مؤاجه اند ، و همچنان مشکلاتي که ناشي ميشود از عدم حمايت دولت و ارگانهاي دولتي از ورزش در افغانستان .وبخش مهم اين فيلم ، که ما در حال حاضر از آن فيلم برداري مينماييم. يعني مسايل ايکه در شهر بيجينگ ميگذرد و در مورد مسابقات المپيک و حضور تيم ملي افغانستان .

من همين لحظه در قريه ورزشکاران هستم در Villig اي که اختصاص دارد براي ورزشکاران، و تيم ملي افغانستان هم در اين قريه حضور دارد ، همراه بقيه کشور ها، و ما از مسابقاتي که قرار است آنها داشته باشند و زندگي روز مره ي آنان و تمريناتي که اينجا دارند فيلم برداري مي نماييم و آنرا زير پوشش قرار ميدهيم.

دويچه وله : شما پيشتر ياد آور شديد که با توجه به وضعيت ورزشکاران در درون افغانستان ، وضعيت فعلي ايشان وزياد تر ميخواهيد از خانم روبينا مقيميار فيلم داشته باشيد، چه دشواري هايي بصورت ويژه درافغانستان ، فرا راه خانم ها و بانوان در رابطه به ورزش يا در عرصه ي ورزش وجود دارد ؟

ديانا ثاقب: مشکلات آنقدر زياد است که من حتي نميتوانم از همه نام ببرم. اما بزرگترين مسأله اي که در زمينه ي ورزش زنها در افغانستان وجود دارد ، اينست که اصلأ اين مسأله در افغانستان به رسميت شناخته نشده است ، يعني اصلأ ورزش کردن زنها چيزي نيست که در جامعه افغانستان پذيرفته شده باشد؛ بسيار غير متعارف است و بسيار غير عاديست که يک زن و يا يک دختر جوان بخواهد در افغانستان ورزش کند، به همين دليل فکر ميکنم که بزرگترين مسأله اي که مانع اساسي در برابر دختر ها و زنهاي افغانستان در زمينه ي ورزش کردن قراردارد، همين عدم پذيرش از طرف جامعه است.

مسأله ي ديگر عدم سرمايه گذاري دولت و همچنان کم علاقگي دولتمردان افغانستان در زمينه ي ورزش است ، امسال شما اطلاع داريد که جناب آقاي کرزي ووزير امور خارجه ي افغانستان نيز در مسابقات المپيک حضور داشتند، خب؛ ولي متأسفانه آنها آمدند و در برنامه افتتاحيه شرکت کردند و پس به کابل رفتند.

آنها حتي از ورزشکاران افغانستان در قريه ورزشکاران بازديد هم نکردند، در حاليکه تمام رييس جمهور هاييکه از تمام دنيا آمده بودند ، مثل آقاي بوش ، مثل رييس جمهور روسيه ، مثل تمام رييس جمهور هاي ديگر ايکه حضور داشتند ، فرداي روز افتتاحييه به قريه المپيک آمدند و از ورزشکاران خود ديدن کردند و...

دويچه وله : متأسفانه که صحبت ما با بانو ديانا ثاقب قطع شد ، در برنامه هاي آينده حتمأ ميکوشيم که بارديگر با ايشان باشيم و اما صحبت را با بانو روبينا مقيم يار ورزشکار جوان افغانستان در بيجينگ ادامه ميدهيم.

خانم روبينا مقيميار! باسلام به شما خوشحاليم از حضور شما به عنوان تنها بانوي ورزشکار از افغانستان در مسابقات المپيک در چين و به شما مؤفقيت تانرا تبريک ميگوييم.اما فقط در آغاز ميخواستم از شما بپرسم که به عنوان بانوي ورزشکار در چين همين لحظه چه احساسي داريد، که توانستيد از جمع تمام خانمهاي افغانستان شما اين مؤفقيت را داشته باشيد؟

روبينا مقيم يار:

سلام . من روبينا مقيم يار هستم يکي از اعضاي تيم ملي افغانستان و در بازيهاي بيجينگ شرکت کرديم.

من بسيار احساس خوشي ميکنم که يگانه دختر افغان هستم و ميتوانم از زنان افغانستان ، از مردان افغانستان و از کسانيکه هموطنان من در خارج هستند نمايندگي نمايم. بسيار احساس خوشي ميکنم از اينکه در چين هستم و نمايندگي از افغانستان ميکنم.

دويچه وله : خانم روبينا من پيشتر با خانم ديانا ثاقب صحبتي داشتم و ايشان يک اشاره ي به ورزش زنان در افغانستان کردند، خودت به عنوان يک بانوي ورزشکار ، در افغانستان وضعيت ورزشکاران زن را چگونه ميبيني؟

روبينا مقيم يار: در مقايسه به گذشته ها وضعيت ورزش براي زنان خوب است ، مگر زمينه ايکه خاص براي يک ورزشکار مساعد باشد ، متأسفانه براي يک زن افغان مساعد نيست . ما امکانات جاي نداريم، امکانات تمرين نداريم، امکانات ايکه باييست يک تجار ملي مارا زير پوشش و کمک مالي بگيرد نداريم، هيچ چنين امکاناتي نداريم ، مگر ما بازهم همه را ناديده گرفته و تمرينات مانرا بروي سِمنت انجام ميدهيم. ميدانيم که به استخوانهاي پاي ما ضرر دارد، مگر با آنهم در برابر کساني که همه امکانات را دارند و تمرين هايي خوبي دارند، مدال هاي خاصي از جهان دارند ، ما با آنها مسابقه ميدهيم.

دويچه وله : خانم روبينا مقيم يار؛ با آنکه شما تذکر داديد که در برابر رقيب هايي مسابقه ميدهيد که آنها نسبت به شما امکانات زياد تر و بهتري دارند، با وجود آن اگر مشخصأ بگوييد که شما از خودتان چه انتظار داريد ، زيرا فکر ميکنم که اکثريت دختر ها و زن هاي افغانستان چشم به خودت دارند و آرزو دارند که خودت با دست پُر به افغانستان برگردي.

روبينا مقيم يار: واقعأ زحماتي که استادان من با من کشيده اند و خودم همچنان،، تنها برروي سِمنت دويدن هايم را اگر مثال بدهم که استخوانهاي پا هاي مرا به درد مياورد، منهم با توجه به اشتراکم در مسابقات سال 2004 در يونان ، اکنون آرزو دارم بتوانم ريکارد خودرا بشکنم. ميدانم ريکارد شکستاندن ورزشکاري که بر روي سِمنت ميدود بسيار مشکل است ، اما با آهنم کوشش ميکنم که ريکارد سال 2004 خودرا بشکنم.

دويچه وله: بسيار تشکر ، مؤفقيت بيشتر براي خودت در اين مسابقات آرزو ميکنم و اميدوارم در برنامه هاي آينده پس از شرکت خودت در سمابقات صحبت هاي باشما داشته باشم.

روبينا مقيميار: تشکر از شما.

دويچه وله: و همچنان از ميثم نجفي زاده يکتن از خبرنگاران جوان افغانستان در مورد شرکت اين ورزشکاران پرسيديم. آقاي ميثم نجفي زاده با سلام و تشکر از حضور تان در برنامه جوانان اين هفته.چنانچه آگاهيد، در بازيهاي المپيک امسال در چين چهار ورزشکار از افغانستان هم اشتراک دارند که از جمله يکي هم يک بانوي ورزشکار است ، ميخواستم به عنوان يک خبرنگار جوان از شما بپرسم که چشمداشت شما از ورزشکاران وطن خودتان چيست؟

ميثم نجفي زاده: ممنون از دعوت تان . يک ورزشکار بسيار برجسته ي کشور ما نثار احمد بهاوي است . وقتيکه نثار احمد بهاوي از مسابقات تکواندوي جهاني برگشت ، يک عده زيادي از جوانان رو آوردند به ورزش ، و اين تأثيرات بسيار خوبي بالاي جوانان داشت ، که رو به ورزش بياورند و از مسايل ديگر رو برگردانند. المپيک امسال هم همينگونه تأثيري دارد. حالا در تمام شهر هاي بزرگ افغانستان تمام جوانان ورزش ها و مسابقات را تعقيب ميکنند .

که يکي از دلايل توجه جوانان به اين مسابقات اينست که از وطن خود ما چهار ورزشکار ، دو تا در رشته دَوِش و دو تا در رشته تکواندو شرکت دارند و خوبي هم در ايسنت که اول نثار احمد بهاوي در اين مسابقات حضور دارد که احتمال زياد ميرود که وي مدالي را براي افغانستان به ارمغان بياورد، و دوم اينکه بازهم يک بانويي از افغانستان در رشته دَوِش شرکت دارند، هرچند ايشان در بازيهاي المپيک آتن در سال 2004 نيز شرکت کرده بودند، و امسال بازهم توانسته اند که در اين مسابقات شرکت کنند، و من فکر ميکنم که اين يک گام بسيار خوب است براي رشد ورزش در افغانستان.

دويچه وله: اما آقاي نجفي زاده؛ شما چه فکر ميکنيد که چرا از افغانستان فقط در همين دورشته ، يعني تکواندو و دوِش ورزشکار فرستاده شده است ، آيا ديگر عرصه هاي ورزشي بازيگر خوب نداشت که افغانستان ميفرستاد و يا هم به نظر شما چه دليلي وجود داشته است؟

ميثم نجفي زاده: در اول پيش ازهمه به شما بايد بگويم که توجه به ورزش ميتواند عده ي زيادي از جوانان را از رو آوردن به مواد مخدر جلوگيري نمايد و توجه به ورزش ميتواند جوانان را از رو آوردن به شورشگري جلوگيري کند، و ميتواند به داشتن يک مسلکي که در آينده هم عايد و درآمد داشته باشد تشويق نمايد، مثل ايکه نثار احمد بهاوي حال يک ورزشکار بين المللي ست و درآمد بسيار خوبي هم دارد . اما در جواب به شما؛ عدم توجه دولت افغانستان ، نا کارآيي دولت افغانستان در رشد ورزش يکي از دلايليست که افغانستان نتوانسته است در رشته هاي ديگر ورزشکار بفرستد، در حاليکه افغانستان ورزشکاران خوبي در رشته هاي ديگر نيز دارد که ميتوانستند در اين مسابقات شرکت نمايند.

دويچه ويله: آقاي نجفي زاده ازمصاحبه شما ممنونيم .

ميثم نجفي زاده: سپاس و تشکر همچنان از شما .