آیساف: از دستور کرزی حمایت می کنیم

حامد کرزی، رییس جمهور افغانستان در حالی که از عدم تجهیزات هوایی شاکی است، تقاضای کمک از نیروی هوایی ایتلاف بین المللی را منع کرده است. ایتلاف ناتو به این دستور کرزی چگونه می بیند؟ در این مورد، دویچه وله گفتگویی با جنرال گونتر کتس، سخنگوی نیروهای بین المللی تحت فرمان ناتو دارد.

دویچه وله: آقای جنرال، رییس جمهور کرزی به نیروهای کشورش دستور داده که دیگر خواهان حمایت هوایی از سوی آیساف نشوند، حتی اگر در بدترین وضعیت ممکن قرار گرفته باشند. آیا این نشانه ای از عدم اعتماد افغان ها به ناتو و آیساف می باشد؟

کتس: نه، این گونه نیست. من فکر می کنم که این یک مساله خیلی عادی و روزمره است. رییس جمهور یک کشور مستقل برای نیروهای امنیتی اش یک دستور صادر کرده است. کرزی می خواهد به کاهش شمار زخمیان و کشته شده ها در میان افراد ملکی بیش از این توجه کند. این یکی از مسایل مورد توجه آیساف نیز می باشد. ما در این مورد علایق مشترک داریم.

فرمانده آیساف واضح ساخت که از این خواسته رییس جمهور اطاعت می کند. صرف نظر از این ما همچنان به حمایت مان از نیروهای امنیتی افغان ادامه می دهیم.

دویچه وله: افغانستان نیروهای هوایی کارامد و قوی ندارد. پس اردوی ملی این کشور باید اکنون بدون حمایت هوایی علیه طالبان و دیگر شورشیان مبارزه کند؟

کتس: نیروهای امنیتی افغان، باید عملیات نظامی را در آینده بدون حمایت هوایی ناتو و آیساف پیش ببرند. ما از این خواسته رییس جمهور افغانستان حمایت می کنیم.

امکانات دیگری نیز وجود دارد. افغان ها نیروی توپخانه ای دارند که به خوبی آموزش دیده است و می تواند در عملیات نظامی عملکرد حمایتی داشته باشد. ما در روزهای آینده در مورد امکانات دیگر با شرکای افغان مان گفتگو می کنیم. باید ببینیم که چه خواهد شد.

دویچه وله: افغان ها همیشه گفته اند که نیروی هوایی شان بسیار ضعیف است. آن ها می گویند که ناتو نه تنها باید پرسونل نیروی را آموزش دهد، بلکه با سلاح مورد نیاز، مجهز بسازد. ما زیاد شنیده ایم که ناتو آن چنان که باید به این مسایل توجه نمی کند.

کتس: ما این کار را انجام می دهیم و تا به حال خوب پیش رفته ایم. اما نباید فراموش کنیم که ایجاد نیروی هوایی بسیار دشوارتر از بازسازی یک اردو می باشد. افغانستان کشوری است که 75 درصد مردم آن هنوز بی سواد اند. ما به یک نیروی هوایی نیاز داریم که کارمندانش خواندن و نوشتن بتوانند، پیلوت ها و تخنیکرهایش انگلیسی بدانند و این ما هستیم که باید آن را آموزش دهیم. این روندی است که تا به ثمر رسیدن به طول می انجامد و طبق پیشبینی ما دست کم تا سال 2016، زمان می طلبد. ما همچنان تلاش خواهیم کرد و شاهد نخستین موفقیت ها نیز بوده ایم. نخستین هلیکوپترهای افغانی با خدمه افغانی پرواز می کنند و افغان ها به میزان اندکی توانایی ترانسپورت هوایی را کسب نموده اند.

دویچه وله: بارک اوباما، رییس جمهوری ایالات متحده امریکا، هفته گذشته اعلام کرد که 34 هزار تن از سربازانش را طی یک سال از افغانستان بیرون می کشد. کارشناسان می گویند که چنین خبرهایی، باعث تقویت بیشتر شورشیان می گردد. فکر نمی کنید که پس از خروج نیروهای بین المللی تا پایان سال 2014، وقایع سال 1992 در افغانستان تکرار شوند و این کشور دوباره درگیر تنش داخلی گردد؟

کتس: نه، به هیچ وجه. ما نباید فراموش کنیم که آن چه را اوباما به تازگی اعلام کرده بود، در نشست ناتو که در سال 2010 در لیزبن برگزار شد، به تصویب رسیده بود.

ایالات متحده می تواند 34 هزار سربازش را در طول یک سال آینده با اطمینان از افغانستان بیرون بکشد. زیرا ما می دانیم که نیروهای نظامی افغان در واقع از بهار رهبری عملیات جنگی را به عهده می گیرند. با توجه به پیشرفت های نیروهای افغان، می توانیم به خوشبینی به آینده بنگریم.

دیگر این که مقایسه وضعیت افغانستان با سال 1992 و پس از سرنگونی رژیم نجیب الله، کاملا صحیح نیست. ما نباید فراموش کنیم که آن زمان اتحاد جماهیر شوروی از هم پاشید و به این ترتیب حمایت از افغانستان دیگر ممکن نبود. این گونه بود که کشور درگیر یک جنگ داخلی گردید.

چنین حوادثی دوباره رخ نخواهد داد. 50 کشور شرکت کننده در کنفرانس ناتو که در شیکاگو برگزار شد، گفتند که بعد از سال 2014 نیز نسبت به افغانستان متعهد خواهند ماند. در کنفرانس توکیو در مورد کمک مالی به افغانستان وعده های مشخصی داده شدند. ما می توانیم بگوییم که جامعه بین المللی این کشور را تنها نخواهد گذاشت و برای گذار آن به یک آینده بهتر و مطمین تر، در کنارش خواهد ماند.