فقدان موضع مشترک اتحاديه اروپا درمسئله آزادي کوسوو

با آنکه کشورهاي عضو اتحاديه اروپا ازخود در زمينه استقلال کوسوو تحت نظارت سازمان ملل متحد که توسط اتهيساري نماينده ملل متحد براي کوسوو پيشنهاد شده است، نسبتاً قاطعيت نشان مي دهند، اما واقعيت طوري است که دردرون اتحاديه با توجه به مباحثاتي که صورت صورت گرفته اند، سه جبهه قابل تشخيص مي باشند.

جبهه اول اکثريت کشورهاي عضو اتحاديه اروپا مي باشند که مطابق به پيشنهاد اتهيساري خواهان استقلال کوسوو زيرنظارت ملل متحد اند.

جبهه دوم کشورهايي مانند سلواکي ، اسپانيا ويونان اند که درحال حاضرطرح اتهيساري را رد مي کنند. اينها ازآن بيم دارند که مبادا چنين کاري علامت منفي اي براي اقليتهاي قومي دردرون خود اين کشورها باشد.

گروه سوم کشورها، که درراس آنها اطريش قراردارد، درحالي که ازاستقلال ايالت کوسوو که درآن آلبانيها اکثريت دارند ، حمايت مي کنند، خواهان توجه به خواستهاي صربها نيز مي باشند.اين گروه امکان مذاکره باصربستان را بدون اينکه موضوع تسليمي جنايتکارجنگي راتکو ملا ديچ مطرح شود ، نيز به ميان مي آورد. ازجانب ديگراين گروه به روسيه اشاره مي نمايد که بدون يک فيصله قابل تحمل براي صربستان درمورد کوسوو درشوراي امنيت سازمان ملل متحد، روسيه راي نخواهد داد.

درحقيقت اتحاديه اروپا مطمئن نيست که راه حل چگونه وکي مي تواند پياده شود. قدرت نظامي نتوانست به اين معضله پايان دهد. تحريمهاي اقتصادي عليه کشورهاي بالکان نيز غيرمفيد است. احتمال آن مي رود که اتحاديه اروپا اين موضوع را محول به زمان نمايد. شايد انتظارآن باشند تا حکومت معتدل تري دربلگراد روي کارآيد که حاضربه مذاکره درچنين مورد باشد. همچنان مي توان به تقسيم مجدد کوسوو به مناطق قومي کوچکتري فکرنمود، اما تا اکنون اتحاديه اروپا ازترس بروزمنازعات قومي ، بيجا شدنها و ايجاد چنين تمايلي درسايرنقاط بالکان با آن مخالفت نموده است.

واقعيت براين است که که نمي توان دراين زمينه صرفاً به ملل متحد متوسل شدويا ازاتحاديه اروپا کمک خواست. بايد معضلات سياسي را خود حل نمايند. اتحاديه اروپا مي تواند چهارچوبهايي براي يک را ه حل سياسي به وجود اورد . اما اين آلبانيها وصربها اند که بايد با همديگرمذاکره نمايند. اتحاديه اروپا حاضراست تا امکانات تخصصي ، پرسونل وپول دراختيارآنها بگذارد، ولي بايد انتظارداشته تا قدرتهاي سياسي منطقه خود بجنبند. همه اين کشورها دريک آينده قابل پيش بيني شايد عضو اتحاديه اروپا گردند، بنابراين آيا وقت آن فرانرسيده است که مناقشات صد ساله را درمورد مرزهاي دولتهاي ملي به سود اتحاديه اروپا ازميان برد؟ زيرا وقتي که کشورهايي که يک روزجزيوگوسلاويا ي پيشين بودند، مانند صربستان ، کوسوو، مقدونياييها ، آلبنانيها ، کرواتسيا ، بوسنيا وهرزه گويين ، پس ازآنکه عضو اتحاديه اروپا شدند، ناگزيراند مانند سايراعضاي اتحاديه اروپا به همديگرسفرآزاد را اجازه بدهند، با همديگردست ودل باز رفتارنمايند وبين همديگربه تجارت بپردازند.