قطع حمايت هاي خارجي از طالبان، پيش شرط واگذاري مسووليت به نيروهاي داخلي

در کنفرانس وزيران خارجهي اعضاي ناتو در استونيا، هرچند زمان مشخصي براي خروج نيروهاي خارجي از افغانستان تعيين نشد، اما گفته شد که از سال آينده روند واگذاري مسووليتهاي امنيتي به نيروهاي افغان، شروع شود. گفته شده است که اين روند بايد تا سال 2014 تکميل گردد، هرچند تاريخ مشخصي براي واگذاري مسووليتها به نيروهاي داخلي، تعيين نشده است.

اسدالله ولوالجي، تحليلگر مسايل امنيتي افغانستان معتقد است که اگر به پايگاهها و حمايتهاي خارجي طالبان از بيرون از کشور توجه نشود، نيروهاي داخلي در چهار سال آينده توانايي به عهده گرفتن مسووليتهاي امنيتي را نخواهند داشت. به عهده گرفتن مسووليتهاي امنيتي توسط نيروهاي داخلي، اگر از يک طرف منوط به تقويت نيروهاي داخلي است، از سوي ديگر، به ضعف و شکست تروريزم و طالبان در کشور نيز ارتباط دارد.

ولوالجي ميگويد: «نقطهي عقبنشيني طالبان مناطق قبايلي پاکستان است. از آنجا تمويل و تجهيز ميشوند و به اينجا صادر ميشوند. همچنان در اين اواخر ايران هم در اين موضوع دخيل شده، آنها هم کمک ميکنند به طالبان. اگر وضع به اين منوال ادامه پيدا کند و اينها مداخله کنند، چهار سال مدت بسيار کم است».

به دليل نابهسامانيهاي داخلي و گسترش ناامنيها در کشور، خروج پيش از وقت نيروهاي خارجي، براي بسياري مردم افغانستان نگرانکننده است؛ زيرا تصور ميشود که با خروج نابههنگام نيروهاي خارجي، از يک طرف دولت توانايي تامين امنيت را ندارد، و از سوي ديگر، مشکلات داخلي به شدت افزايش خواهد يافت.

هرچند اندرس فو راسموسن، دبيرکل ناتو گفته است که خروج سربازان خارجي مطابق وضعيت پيش خواهد رفت، اما با اين حال، تلفات سربازان خارجي حمايت افکار عامهي اين کشورها از ماموريت نظامي در افغانستان را کاهش داده است.

مقامهاي دولت افغانستان همواره به تقويت نيروهاي داخلي به عنوان راه حل مشکل ناامني تاکيد کرده اند. در همين حال، تقويت و تجهيز نيروهاي داخلي نيز به کمکهاي جامعه جهاني وابسته است. در صورتي که کمکهاي جامعه جهاني وجود نداشته باشد، دولت افغانستان قادر به تمويل بودجهي نظامي خود نيست. در صورت ارتقاي نيروهاي داخلي به يک سطح بالا، بازهم در کوتاه مدت دولت افغانستان نيازمند کمکهاي جامعه جهاني است.

مقامهاي نظامي کشور معتقد اند که بيتوجهي به تجهيز و تقويت نيروهاي داخلي در طول سالهاي گذشته، يکي از دلايل قوتگيري طالبان ميباشد.

فعلا شمار سربازان اردوي ملي کشور به حدود صد هزار و پوليس ملي کمتر از آن است. به اين دليل، نگهداشتن مناطقي که از تصرف طالبان خارج ساخته ميشود، مشکلتر از پاکسازي آن است.

ولوالجي نيز معتقد است که اگر حمايتهاي بيروني از طالبان قطع شود و جامعه جهاني به تقويت نيروهاي داخلي اقدام کند، در آن صورت در کمتر از چهار سال، نيروهاي داخلي اين توانايي را خواهند يافت.

با اين وجود، هنوز در جلب و جذب به صفوف اردو و پوليس ملي، مشکلاتي وجود دارد. سهم مناطق جنوب کشور در صفوف اردو و پوليس ملي، ناچيز است و مردمان اين مناطق تمايلي به پيوستن به صفوف نيروهاي داخلي را ندارند.

ولوالجي ميگويد: "ضعفي که در اين راستا وجود دارد، از مناطق جنوب شرق، جنوب غرب جوانان علاقه ندارند که به صف اردو و پوليس بپيوندند. افسرهاي پايين رتبه و سربازاني که وارد صفوف پوليس و اردو ميشوند، اکثرا از مناطق شمال افغانستان هستند".

از سوي ديگر، به گفتهي ولوالجي مهمترين مساله اين است که نيروهاي داخلي از نظر کيفيت نيز رشد نمايند و انگيزهاي در مبارزه با طالبان داشته باشند.

زيرا به باور تحليلگران يکي ديگر از مشکلات در مبارزه با طالبان، بيانگيزگي نيروهاي داخلي کشور است. عدم سياست شفاف در مبارزه با طالبان، به اين بيانگيزگيها افزوده است.

ولوالجي ميگويد: «اين که در اينجا سربازان بتوانند با علاقهمندي و با يک رسالت بجنگند عليه طالبان، اين موضوع به دولت ارتباط دارد که چگونه ميتواند چنين يک ذهنيتي را در ميان صفوف اردو ايجاد بکند».

گزارشگر: عارف فرهمند

ويراستار: رسول رحيم