مبارزه در برابر جنايت به نام ناموس وغيرت
۱۳۸۳ آذر ۲۵, چهارشنبه
شرح سخنان خانم بوميکه Myria Bohmecke مسوول و سخنگوی اين پروژه :
اين پروژه با چندين هدف ،متشکل از بخش های مختلف است که مهمترين آن مبارزه بر ضد جنايت بنام آبرو و ناموس است .
در قدم اول خانواده های غير آلمانی مورد توجه ما خواهد بود ، چون در اين خانواده ها زنان شديداً زير فشار اند. به طور نمونه در زمينه ی ازدواجهای اجباری و قتل و کشتار هاييکه به نام ناموس در اين خانواده ها صورت ميگيرد وارد عمل خواهيم شد، و طبعاً در تغيير وضعييت جهانی زنان نيز در نظر داريم کار های انجام دهيم ، زيرا در تعدادی از ممالک قوانين ويژه ی وجود دارد که در چنين موارد به قاتل برائت داده ميشود . به طور مثال کشور اردن .
در اين کشور شخصيکه به نام غيرت و ناموس مرتکب قتل شده باشد صرف برای شش ماه زندانی ميشود.
ما در قدم اول در تغيير قوانين اين ممالک ميکوشيم و سپس تلاش خواهيم کرد که در چنين ممالکی خانه های امداد به زنان بنيان گذاری گردد و کار های اجتماعی هم جزء ديگر برنامه های ماست.
با آنکه در اين ده سال اخير در مورد توجهاتی صورت گرفته ولی افزون برآن ميکوشيم که اين مساله بصورت مشخص و ضروری مورد بحث و بررسی قرار گيرد.
مساله ظلم بر زنان به ويژه ازدواجهای اجباری در اين جا پيش از اين زياد روشن نبود.
نخستين بار در دهه نود ۹۰ به اين مهم پرداخته شد و پس از آن نيازمندی توجه به اين موضوع روز تا روز بيشتر محسوس گرديد . همچنان بايد اضافه کنم که ما به غير از آلمان در سويس و اتريش نيز مراکز شهری داريم. همچنان در افريقا به ويژه در رابطه با ختنه ی اجباری زنان مبارزه مينماييم.
همچنان در افغانستان مرکز خياطی و سواد آموزی ايرا کمک نموده و از چندين سال بدينسو خانه ی زنان در الجزاير را ياری ميرسانيم .
ما تلاش داريم بويژه زنانی را كه زير نام ناموس مورد ظلم و شكنجه بوده اند كمك نماييم . و نيز در نظر داريم در نهم ماه مارچ سال آينده با سازمان های دفاع از حقوق بشر نشستی داشته باشيم وازسياست مداران و كار شناسان بويژه از ممالك كه با چنين مشكلی عملاً روبرو هستند ، دعوت نماييم . ما تلاش خواهيم كرد كه تا راه حلی براين مشكل دريابيم وازخودآنان پيرامون وضعيت زنان در اين ممالك آگاهی يابيم .
انتقاداز گرهارد شرودر
اتحاديه ی جهانی حقوق بشر IGFM دولت چين را متهم به برخورد ضد بشری به ويژه در زمينه ی توليدات اقتصادی نموده و اينکه گرهارد شرودر نخست وزير آلمان ضمن سفرش به چين به اين موضوع اشاره ننموده است؛ ويرا مورد انتقاد قرار داده است .
تفسير گزارش از يودت هارتل Juditt Hartl:
سر دبير اتحاديه جهانی حقوق بشر Martin Hessenthin مارتين هسنتين در سر آغاز کنفرانس مطبوعاتی اش در برلين با توضيحی روشن ساخت :
مدافعين حقوق بشر در نظر ندارند که روابط مبادلاتی با چين را مردود شمرده و مورد سوال قراردهند، و امابايد تفکيک شود که در اکثر موارد به ويژه با توجه به اردوگاه های اجباری ، توليدات بسيار نازل چين سبب نقض حقوق بشر ميشود.
تعداد زياد ی از توليدات ساخت چين از همين اردو گاه هااست .
بطور نمونه ۳۵ در صد تمام تلفون های همراه (موبايل ) و ۵۵ درصد صفحه ی مونيتور کامپيوتردر اين اردوگاه ها توليد می شوند .
وی از قول وايکسيانگ Wei Xiong يکی از کارگرانيکه در اين اردو گاه به کار اجباری مشغول است ياد آور شد:
روزانه هر کار گر ۶۰۰۰ نيچه را در برابر دست مزد بسيار نازل بسته بندی می نمايد .وی از قول وايک سيانگ افزوده :
به طور مثال در آمد يک کارگر در برابر بافت جاکت و دستکش دو تا سه يووان Yuanبرابر به ۲۰ سنت می باشد .
به همين دليل گرهارد شرودر نخست وزير آلمان ، که به منظور همکاريهای اقتصادی
به چين رفته بود و پيرامون نقض حقوق بشر در آن کشور هيچ تماسی نگرفته است شديدا انتقاد نمود.
همچنان حزب سبز ها و حزب سوسيال دموکرات که شرودر نيز عضو آن ميباشد هشدار داده اند : تا هنگاميکه رعايت حقوق بشر در چين عملی نگردد تحريم خريد و فروش با چين ثابت خواهد ماند .
رويداد های حقوق بشر
شنبه چهارم دسامبر در حدود ۲۰۰۰ نفر با راهپيمايی در روز جهانی مبارزه بر ضد اعمال ناروايی بر زنان اشتراک نمودند .
در اين راهپيمايی ها سنگسار و قتل غفرانه دختر ۲۳ ساله ی تونسی که بوسيله ی دو پسر ۱۸ و ۱۶ ساله در بنليی در ناحيه شمال شهر مرسی فرانسه اتفاق افتاده است يکی از موضوعات مهم بود . تظاهر کننده گان سنگسار زنان را با تنفر شديد عمل بر خواسته از بربريت و وحشت خواندند .
#########################
بنابر گزارش يکی از اتحاديه های حقوق بشر تنها در سال ۲۰۰۳ دست کم ۵۰۰۰ نفر در چين محکوم به اعدام گرديده اند.
با اين رقم که ۹۰ در صد اعدام شده گان سراسر دنيا ميباشد ، چين در دجه ی اول قرار داشته و با ۱۵۴ مورد اعدام کشور ايران دومين کشور در سطح جهانی است .
#########################
پول پولنسکی Paul Polansky مورخ و خبر نگار که در سال ۱۹۴۲ در يک خانواده ی آلمانی چکی در ايالات متحده ی امريکا به دنيا آمد و از ۱۹۹۰ بدينسو در پراگ زندگی مينمايد ، برای خدماتش به اقليت های کوزوو ، قرار است روز جمعه جايزه ی حقوق بشر (وايمرر ) Weimarar را دريافت نمايد.