والدین با خشونت فیزیکی به کودکان شان آسیب می رسانند

داکتر زاراو در کلینک اش در شهر کانو در نایجریا به طور منظم با مواردی از خشونت خانوادگی مواجه می شود. بعضی از موارد به شدت آزار دهنده اند. این داکتر در گفتگویی با دویچه وله از دختری می گوید که مورد ضرب و شتم و بدرفتاری قرار گرفته بود: «مادر اندرش از یک قاشق داغ استفاده کرده بود و با آن شش جای بدن این دختر را سوختانده بود. اکنون او در حالت بدی به سر می برد.»

وقتی که داکتر زاراو این دختر را تداوی می کند، قضیه را به پولیس خبر می دهد. این روشی قانونی است. مقامات در کانو همیشه چنین وقایعی را به عنوان خشونت خانوادگی ثبت می کنند.

چنانچه صندوق کودکان سازمان ملل متحد یا یونیسف در تازه ترین گزارش خود نوشته، در سراسر جهان  تقریبا سه چهارم کودکان منظم خشونت خانوادگی توسط والدین و سرپرستان خود را تجربه می کنند. این شامل خشونت ذهنی و روانی و می شود؛ زمانی که اطفال در معرض سرزنش و دشنام قرار می گیرند. یک دهم کودکان مرتب قربانی مجازات و تنبیه بدنی توسط والدین و یا مراقبین خود قرار می گیرند.

والدین خو د را حق به جانب می دانند

 دودوسیله اسکوزانه، مدیر پروژه حفاظت از اطفال موسسه خیریه کمک به اطفال "سیف دچلدرن" در افریقای جنوبی می گوید تمامی موارد به اندازه آزار و اذیت دختران در کانو جدی نیست. اغلبا والدین فقط می خواستند که راه درست را به اطفال شان نشان بدهند و معتقد بودند که این کار درست است.

حتی تنبیه بدنی در مقایس اندک نیز بر اطفال تاثیرات بدی بر جای می گذارد و مضر است. اسکوزانه می گوید: «در افریقا ما متوجه شدیم که کسی چوب را نمی گیرد، چون تربیه طفل خراب می شود. ما با این نوع خشونت بزرگ شده ایم و در ذات ما نهادینه شده است. اما این جزو فرهنگ افریقایی نیست که کودکان را مورد ضرب و شتم قرار دهیم.»

قوانین به تنهایی کافی نیست

موسسه خیریه حامی کودکان "سیف دچلدرن" در همکاری با سازمان های دیگر بر روی این کار می کنند که خلاءهای قانونی را ببندند. در ماه اکتوبر یک محکمه در افریقای جنوبی حکم کرد که تنبیه و مجازات بدنی اطفال توسط والدین در خانه نیز ممنوع است. تا کنون والدین می توانستند در برابر محکمه از یک بند و ماده قانون استفاده کنند که بر مبنای آن "مجازات مناسب" مجازاتی برای آنها ندارد. این استثناء با قانون اساسی مطابقت نداشت و محکمه آن را تصریح کرد.

این کشور با این وسیله پیام مهمی را می فرستد. تا کنون طبق طرح جهانی برای پایان دادن به مجازات های فجیع تنها ۶۰ کشور جهان مجازات های بدنی در تمامی مناطق حتی در خانه را ممنوع قرار داده اند. در افریقا تنها هفت کشور وجود دارد. افریقای جنوبی یکی از جمله دوازده کشوری است که این هدف را پیاده می کند اما هنوز به طور کامل در همه جا حفاظت قانونی فراگیر نشده است. کشور نایجر در افریقای غربی نیز از این جمله است.

محمدو موسی هماهنگ کننده انجمن مبارزه با کار کودکان در نایجر می گوید که البته این قوانین تنها یک روی سکه هستند. اولین مسئولیت کودکان طبعا به دوش والدین است. اگر آنها از عهده آن بر نیایند باید دولت مداخله کند. «در اینجا در نیجر قوانین زیادی برای حفاظت از کودکان وجود دارد. اما آنها به تاخیر انداخته می شوند ویا مورد استفاده قرار نمی گیرند. ما حتی نمی دانیم چه تعداد کودکان وجود دارند. در کجا تولد شده اند ودر کدام خانواده زندگی می کنند. ما یک وزارت برای حفاظت از اطفال داریم. اما سازماندهی دولت ضعیف است.»

از پدرو مادر آغاز کنید

اسکوزانه از موسسه خیریه کمک به اطفال "سیف دچلدرن" در افریقای جنوبی می گوید حداقل به عنوان ممنوعیت مجازات بدنی مهم است که جایگزین را ارائه می دهد. او انگیزهای مثبت برای کار و همچنین پاداش به جای مجازات را پیشنهاد می کند. برای دستیابی به این تغییر در ارزش ها، سازمان های حفاظت از کودکان به کار با شبکه های اجتماعی شدت بخشیده اند.

اسکوزانه می گوید که دولت باید بالای چنین برنامه های آموزشی سرمایه گذاری کند. این سرمایه گذاری ثمر بخش خواهد بود. چرا که خشونت فیزیکی و روحی در برابر کودکان عواقب دراز مدتی دارد که مقرون به صرفه است که از آن جلوگیری شود.

کودکانی که از لحاظ جسمی آسیب دیده و با آنها بد رفتاری شده اغلبا نمی توانند بعدها کار کنند؛ زیرا که از نگاه جسمانی آسیب دیده اند یا دچار آسیب های روحی روانی شده اند. سازمان خیریه سیف دچلدرن در یک تحقیق از ماه اپریل نتیجه گیری کرده است که افریقای جنوبی در سال ۲۰۱۵ حدود ۲۴۰ میلیارد رند افریقای جنوبی، معادل ۱۴.۵ میلیارد یورو را از دست داده است، شش درصد از تولید ناخالص داخلی اش.

اسکوزانه می گوید که اصلاح قانون در افریقای جنوبی اولین قدم برای درک خشونت علیه کودکان است.

ساندنر فیلیپ/ماهما کانتا/ناصر زانگو/پ.ع