مشکلات فراروی سازمان های امدادی در خارج

سازمان های امدادی بین المللی در سطح جهانی در کشورهای کمک می رسانند که دولت های آنها از عهده تامین نیازهای مردم برآمده نمی توانند و از شهروندان خود در برابر خطر گرسنگی، فقر، خشونت و استبداد محافظت کرده نمی توانند.

توماس گِباور، رییس سازمان امدادی "مدِیکو انترنشنل" می گوید که با وجود همه مشکلات در این کشورها، "کمک یک امر الزامی اخلاقی" است. این سازمان از بیش از 40 سال به این سو، در زمینه تامین حقوق بشر و مبارزه علیه فقر در سرتاسر جهان فعالیت دارد.

اما این که آیا این کمک ها موثر و متداوم اند و در جای درست به مصرف می رسند، مساله دیگری است. آقای گِباور می گوید که غالباً تصمیم گیری در این مورد مشکل است که سازمان های امدادی با چه کسی همکاری می کند.

او به دویچه وله گفت: «این مشکل همه امداد رسانی ها است، زمانی که می خواهند نیازها و کمبودی ها را تا حدی کاهش دهند، این کار شان باعث می شود که وضعیت موجود نیز ثبات یابد».

به این معنی که سازمان های امدادی با کمک رسانی های شان به صورت غیرمستقیم در این راستا نیز عمل می کنند که حکومت های قدرتمدار باز هم قدرت شان را حفظ کنند.

همبستگی با همکاران در محل

برای سازمان امدادی "مدِیکو انترنشنل" برای این مشکل فقط یک راه حل وجود دارد و آن این است که در امداد رسانی ها باید مردم محل را همراه خود سازد. رییس این سازمان می گوید: «در این صورت ما به حکومت ها و نظام ها نه، بلکه به انسان ها و علاقمندی های آنان و اهدافی که در پیش رو دارند نظر داریم».

سازمان امدادی "نان برای جهان" نیز همین تجربه سازمان امدادی "مدِیکو انترنشنل" را دارد. این سازمان از بیش از 50 سال به این سو در سرتاسر جهان فعال است.

در جمله کشورهای محدود بدون جامعه مدنی کارا که سازمان های غیردولتی بتوانند با آن همکاری کند، یکی هم کشور هائیتی است. کورنِلیا فولکروگ وایتسِل، رئیس دو سازمان "نان برای جهان" و سازمان کلیسایی کمک به فاجعه زدگان"، دلیل آن قبل از همه این است که در این کشور مستعمره پیشین، دیکتاتورهای متعددی حاکمیت داشته اند.

این دو سازمان امدادی نیز می خواهند کمک های شان را با همکاری مردم و گروه های جامعه مدنی محل انجام دهند. او می گوید: «ما با موارد و وضعیت های روبرو می شویم که کمک مستقیم ما به هیچ نوعی امکان ندارد، جایی که فقط واقعاً محلی برای رحم و کمک های خیریه است، تا این که انسان ها خود در موقعیتی قرار گیرند که خود فعال شوند».

او می افزاد که بالاترین هدف این است تا مردم خود مسئولیت را برای رشد و انکشاف کشور شان به عهده بگیرند. از دید او نیروی فعال برای کار سازمان های امدادی جامعه مدنی است که غالباً علیه اعمال خود سرانه، فساد مالی و قدرت بی اندازه حکومت مبارزه می کنند و نیازمند حمایت از خارج هستند.

پول مالیه برای فعالیت های امدادی

جمع آوری اعانه ها از اشخاص و یا از شرکت ها فقط بخشی از منابع سازمان های امدادی را تشکیل می دهند. در کنار آن، پول های مالیه دهندگان برای پروژه های امدادی اغلب بیشتر از جمع آوری اعانه ها است. در واقع فعالیت های سازمان های امدادی آلمانی و اروپایی به میزان زیادی از پول مالیه دهندگان این کشورها تمویل می شود.

وزارت همکاری اقتصادی و انکشافی آلمان سالانه حدود 670 میلیون یورو را در اختیار سازمان های غیردولتی در داخل و خارج از کشور قرار می دهد. براساس گزارش این وزارت، برای چهار سال بعدی دو میلیارد یوروی بیشتر برای همکاری های اقتصادی و انکشافی در نظر گرفته شده است.

به قول مسئولین وزارت همکاری های اقتصادی و انکشافی آلمان، قوت و شهرت بزرگ سازمان های امدادی در بی طرفی آنها نهفته است. آنها می توانند به این ترتیب در مناطقی نیز فعالیت کنند که نظر مناسب به کمک های آنها به دلایل سیاسی وجود ندارد. قوت فعالیت های اردوی آلمان در سطح بین المللی نیز در همین بی طرفی آنها در برابر جوانب درگیر است. وزارت همکاری های اقتصادی و انکشافی آلمان تاکید دارد: "به هیچ وجه نباید سازمان های غیردولتی در چارچوب همکاری های ما در خدمت اهداف استراتژیک به کار روند."