نشست قطر و خواست مردم افغانستان از گفتگوهای صلح

مذاکرات طالبان با مقامات ایالات متحده، به قول طالبان، روز شنبه با ایجاد یک پیشنویس توافقنامه به پایان رسید. زلمی خلیلزاد پس از پایان این مذاکرات شش روزه به کابل می رود تا با اشرف غنی دیدار کند و نتایج نشست با طالبان را با حکومت افغانستان شریک نماید.
تحلیلگران می‌گویند مذاکرات قطر گام مهمی برای رسیدن به صلح است ولی تاکنون زوایای گنگ و نامعلوم زیادی وجود دارد. 
داکتر عبدالطیف نظری استاد دانشگاه می‌گوید این گفتگوها ممکن است زمینه را برای صلح کوتاه مدت فراهم کند: «این دستاورد در تحولات صلح افغانستان بی‌پیشینه است ولی این روند نیازمند زمان است و ممکن است در نتیجه یک صلح مقطعی در افغانستان شکل خواهد گرفت.»
به باور آقای نظری گفتگوهای کنونی بیشتر میان کشورها ادامه دارد و افغانستان تاکنون از «صلح واقعی» فاصله دارد. او می‌گوید صلح پایدار زمانی در افغانستان تامین خواهد شد که مردم این کشور در روند صلح سهیم باشند. 
شیرین خان حبیب تحلیلگر مسایل سیاسی می‌گوید بیشترین امتیاز را از مذاکرات قطر طالبان به دست آوردند؛ ولی مردم افغانستان سوال‌های زیادی از ایالات متحده امریکا دارند که هنوز جواب داده نشده است: «برای طالبان این امتیاز کلان است. اما امریکایی‌ها باید جواب دهند که چرا دوست ۱۷ ساله خود را به حاشیه رانده و دشمن افغانستان را در روند صلح نقش محوری می‌دهد.»
ابهامات 
هرچند نشست قطر شش روز دوام کرد؛ ولی جزییات این گفتگوها هنوز رسما در اختیار حکومت و مردم افغانستان قرار نگرفته است. در این مذاکرات هیچ نماینده‌ای از حکومت حضور نداشت و به جز معلومات پراکنده، اعلامیه مشخصی که جزییات این گفتگوها را در اختیار مردم قرار دهد وجود ندارد. 
آقای نظری نیز می‌گوید گفتگوها در پشت دروازه‌های بسته صورت گرفته و هنوز مردم افغانستان در مورد جزییات آن چیزی نمی‌دانند. 
یکی از آجنداهای نشست قطر، خروج نیروهای امریکایی از افغانستان بوده است. طالبان همواره تاکید کرده‌اند که موفقیت صلح تنها زمانی ممکن است که نیروهای خارجی افغانستان را ترک کنند. 
آقای نظری می‌گوید با وجودی که ایالات متحده امریکا در مورد زمانبندی خروج نیروهایش توافق کرده؛ ولی خروج کامل نیروهای این کشور به باور آقای نظری خلاف سیاست خارجی امریکا است: «بحث اساسی خروج نیروهای امریکایی از افغانستان است. این که آیا امریکا قبول می‌کند که تمامی نیروهایش را از افغانستان خارج کند در حالی که این موضوع با سیاست خارجی امریکا سازگاری ندارد.»
مردم: طالبان را می‌پذیریم ولی نه با سیاست قبلی 
شهروندان عادی در افغانستان از گفتگوهای صلح استقبال می‌کنند؛ ولی تاکید دارند صلحی که منجر به برگشت طالبان با سیاست‌ها و روش‌های سخت‌گیرانه باشد قابل قبول نیست. 
عظیم می‌گوید: «نظر ما این است که جوانان پیشرفت کنند و درس و تحصیل شان را به پیش ببرند.»
نوید یک باشنده کابل می‌گوید صلح نباید سبب محدودیت و سلب آزادی مردم شود: «ما خواهان صلح هستیم. در سابق طالبان با جنگ می‌آمد و مکتب‌ها را می‌بستند. حالا باید طالبان نباید مثل سابق بیایند باید بگذارند که ما صلح و آزادی داشته باشیم و دختران به مکتب بروند و درس بخوانند.»
شریف شهروند دیگر افغانستان به این نظر است که اگر صلح سبب از بین رفتن آزادی‌ها و ترس مردم شود قابل قبول نیست: «مثل سابق قبول نیست. طالبان مانند ما بیایند زندگی کنند. آن‌ها هم افغان هستند و ما هم افغان هستیم. طالب هم برادر ما است و از همین افغانستان هستند.»
حکومت افغانستان وعده داده است که نظرات مردم و اقشار مختلف به شمول زنان در گفتگوهای صلح مهم است.

ح. همراز