نظرسنجی: اعتماد افغان‌ها به حکومت کاهش یافته است
۱۳۹۴ آبان ۲۶, سه‌شنبه
تحقیقات بنیاد آسیا که در سراسر افغانستان انجام شده و روز سه شنبه (26 عقرب/ 17 نومبر) نشر گردید، نشان می‌دهد که خوش بینی افغان‌ها نسبت به جهتی که کشور در حرکت است به پایین‌ترین سطح خود در یک دهه گذشته رسیده است، در حالی که تا سال 2014 یک سیر رو به بالا داشته است. بیش از نیم مصاحبه شوندگان (57.5 درصد) گفته اند که کشور به جهت غلطی در حرکت است. در سال گذشته شمار کسانی که این گونه فکر می‌کردند 40.4 درصد بود.
این سروی که میان یازدهم تا بیست و هشتم ماه جون انجام یافته است، خاطرنشان می‌سازد که بدتر شدن وضعیت امنیتی، بیکاری و فساد اداری دلایل اصلی افزایش بدبینی است. به گونه مثال شمار افغان‌هایی که گفته اند نگران امنیت شخصی خود هستند به 67.4 درصد رسیده است که بالاترین رقم از شروع این سروی در 11 سال قبل است.
نیاز به کمک خارجی
این نظرسنجی همچنین این درک افغان‌ها را برجسته می‌کند که نیروهای امنیتی این کشور برای عملیات خود نیاز به کمک خارجی دارد. 83 درصد افغان‌ها گفته اند که اردوی ملی نیاز به حمایت بین المللی دارد و 80 درصد چنین کمکی به پولیس ملی را ضروری دانسته اند. همچنین 70.4 درصد گفته اند پولیس محلی نیاز به حمایت بین المللی دارد.
براساس یافته‌های بنیاد آسیا، گروه داعش نیز که مسئولیت چند حمله خونبار را در افغانستان به عهده گرفته است، بر مشاهده افغان‌ها از مصونیت شان تاثیر گذاشته است. سه چهارم مصاحبه شوندگان گفته اند که در مورد داعش شنیده اند و 4.03 درصد این گروه را یک تهدید عنوان کرده اند.
عبدالله احمدزی، نماینده بخش افغانستان بنیاد آسیا به دویچه وله گفت: «افغانستان در سال 2015 فشار سه گذار همزمان سیاسی، نظامی و اقتصادی را تجربه کرد.» به گفته او، نظرسنجی 2015 نگرانی‌های قابل درک افغان‌ها و ناامیدی آن‌ها از عدم پیشرفت را بازتاب می‌دهد: «نتایج نشان‌دهنده تردید فزاینده در مورد توانایی حکومت به رسیدگی موثر به چالش‌هاست.»
نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که افغان‌ها کم‌تر به نهادهای عامه اطمینان دارند. به گونه مثال، میزان کسانی که می‌گویند حکومت وظیفه‌اش را خوب انجام می‌دهد از 75.3 درصد در سال 2014 میلادی به 58 درصد در سال جاری کاهش یافته است. همچنین شمار کسانی که از پروسه‌های دموکراتیک در کشور راضی اند به پایین‌ترین سطح خود رسیده و از 73 درصد در سال گذشته به 57 درصد کاهش یافته است.
یک نظرسنجی آنلاین بخش دری و پشتوی دویچه وله نتایج مشابهی در پی داشته است. در این نظرسنجی، 80 درصد گفته اند که از اجراآت حکومت افغانستان راضی نیستند و تنها 7.5 درصد ابراز رضایت کرده اند.
فساد
دیگر نتیجه نظرسنجی بنیاد آسیا این است که شمار افغان‌هایی که می‌گویند می‌توانند بر تصامیم حکومت‌های محلی تاثیرگذار باشند از 56 درصد در سال گذشته به 44.5 درصد پایین آمده است. با وجود تلاش‌های حکومت برای کاهش فساد، 90 درصد افغان‌ها آن را بزرگ‌ترین مشکل روزمره خود عنوان کرده اند که بالاترین رقم بعد از 2004 است.
هرچند افغانستان در فراهم کردن خدمات ابتدایی حکومتی پیشرفت داشته است، اما رضایت از این خدمات پایین آمده است و حدود نیمی از افغان‌ها نبود برق، جاده‌های مناسب، آب آشامیدنی، امکانات آموزشی، خدمات صحی و آب مورد نیاز آبیاری را از مشکلات عمده خواهند اند.
بیکاری جوانان و حقوق زنان
با توجه به این که نیم جمعیت افغانستان زیر هجده سال عمر دارد و یکی از جوان‌ترین جمعیت‌های جهان را می‌سازد، در نظرسنجی بنیاد، دیدگاه‌های این جوانان نیز شریک ساخته شده است. 71.4 درصد افغان‌ها گفته اند که بیکاری و 26.5 درصد گفته اند که بی‌سوادی بزرگ‌ترین مشکلاتی است که جوانان با آن مواجه اند.
در بخش حقوق زنان، افغانستان در 2015 شاهد پیشرفت بوده است. حالا کابینه حکومت افغانستان چهار وزیر زن دارد و دو زن به عنوان والی تعیین شده اند. بنیاد آسیا گفته است: «زنان افغان به صورت فزاینده از حقوق خود آگاهی می‌یابند می‌دانند که در منازعات داخلی با کدام نهادها تماس بگیرند.»
برعلاوه این نظرسنجی دریافته است که تقریباً همه افغان‌ها (93.6 درصد) از دسترسی مساوی دختران به مدرسه‌های اسلامی حمایت می‌کنند و نصف مصاحبه شوندگان از دسترسی مساوی دختران به مکتب‌های ابتدایی و لیسه و همچنین دانشگاه پشتیبانی کرده اند.
با وجود این، سکتور رو به توسعه رسانه‌ها و دسترسی به منابع معلوماتی از سراسر جهان مایه خوش‌بینی است. دو سوم (64.3 درصد) مصاحبه شندگان گفته اند که رسانه‌ها در کنار رهبران دینی بسیار مورد اعتبار اند که جلوتر از نهادهای حکومتی و سازمان‌های غیردولتی قرار دارند. در سال 2015 میلادی 62.1 درصد از خانواده‌های افغان تلویزیون داشته اند که افزایش دو برابر را در هشت سال گذشته نشان می‌دهد.
اکثریت افغان‌ها (82.3 درصد) گفته اند که دست کم یک تیلفون موبایل در خانواده دارند که این شمار در سال 2007 به 41.5 درصد می‌رسید. همچنین 21 درصد گزارش داده اند که دست کم کسی در خانواده دارند که به انترنت دسترسی دارد.