استقبال نماینده ملکی ناتو درافغانستان از استراتژی جدیدامریکا

نظرات درباره این استراتژی ترامپ مختلف است؛ اما کورنلیوس سیمرمن، نماینده ارشد امور ملکی ناتو در افغانستان در گفتگو با دویچه وله از این تغییرات استقبال کرده است.

دویچه وله: پاسخ شما درباره استراتژی جدید واشنگتن در قبال افغانستان چیست؟

سیمرمن: همانند ینس ستولتنبرگ، دبیر کل ناتو من هم شخصا از این تصمیم حکومت امریکا درباره استراتژی جدیدش در منطقه جنوب آسیا استقبال می کنم. من فکر می کنم که این مسئله کمک می کند. تصمیم گیری بر اساس وضعیت موجود، بسیار با گرایش ناتو هماهنگ است. ما سال ها، از برخی کشورهای عضو ناتو و شرکایمان شنیده ایم که آنها می خواهند تا حضور خود را در "ماموریت حمایت قاطع" در افغانستان افزایش دهند. من فکر می کنم که حتا یک افزایش کوچک هم تاثیر خوبی دارد. من مسئول برنامه های نظامی ناتو نیستم، اما هنوز از نزدیک با جنرال نیکلسون همکاری دارم.

ما هنوز شاهد حملات دهشتناک در افغانستان هستیم که شما هم می توانید هر از گاهی خبرش را در تویتر ببینید. این حملات هر هفته رخ می دهند؛ گاهی حتا در چند روز پی هم. این وضعیت نظارت از دور را باطل می کند و باید همه چیز از نزدیک و در شرایط موجود نظارت شوند.

وضعیت امنیتی یک چالش است که من آن را می پذیرم. اما نیروهای امنیتی افغان با این چالش ها مقابله می کنند و روز به روز بهتر می شوند. ما در روزهای اخیر شاهد اتفاقاتی در کابل بودیم؛ به عنوان مثال حمله بر سفارت عراق در کابل که نیروهای امنیتی افغان در آن به سرعت واکنش نشان دادند و مشورت نیروهای ویژه ناتو را نیز با خود داشتند. چنین مسئله ای یقینا تفاوت را نشان می دهد. تغییرات یک شبه در یک کشور انجام پذیر نیستند. و ما باید بپذیریم که گاهی پیشرفت اندکی را می بینیم اما آنچه مهم است این که ما این حرکت را تداوم می دهیم. نیروهای امنیتی افغان بیش از پیش حرفه ای می شوند و عملیات های آنان موثرتر می گردد و می توانند از مردم دفاع کنند. اعلام استراتژی از سوی ترامپ در بین مردم افغانستان نیز بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.

دویچه وله: با این حال شمار تلفات ملکی زیاد است طوری که میزان آن امسال نسبت به سال گذشته بالاست. اگر این نیروها در جنگ بهتر می شوند و موثرتر عمل می کنند، چرا هنوز میزان تلفات افراد ملکی بالا است؟

سیمرمن: وحشتناک است که ببینم مردم ملکی افغانستان چه رنجی می کشند. بگذارید به شما بگویم که سازمان ملل متحد در یکی از گزارش های خود به روشنی گفته است که نیروهای مخالف حکومت افغانستان مسئول بخش عمده تلفات ملکی هستند. "ماموریت حمایت قاطع" در برنامه های آموزش خود بر اهمیت جلوگیری از تلفات ملکی تاکید می کند.

نهایتا ما به یک راه حل صلح آمیز برای معضل افغانستان نیاز داریم و ابزار نظامی به تنهایی نمی تواند تا صلح پایدار را به این کشور بیاورد. به همین دلیل ما کنفرانسی به رهبری افغانستان درباره صلح اوایل ماه جون در کابل داشتیم که در شرایط بسیار دشواری، دقیقا پس از حمله بزرگ ۳۱ می برگزار شد.

رئیس جمهور و اعضای حکومت افغانستان و همچنان نمایندگان کشورهای همسایه با اشتیاق در کنفرانس شرکت کردند و پیام بسیار روشنی را فرستادند و گفتند که همه آنها می خواهند علیه تروریسم مبارزه کنند و به آن ادامه دهند. ما به یک روند صلح داخلی نیاز داریم تا کوشش های بین المللی را کامل کند.

دویچه وله: طالبان تقریبا نیمی از خاک افغانستان را در کنترول خود دارند اما نه نیمی از نفوس این کشور را، چون طالبان نتوانسته اند مراکز جمعیتی بزرگ را به تصرف خود درآورند. حالا اگر آنها فکر کنند که در حال پیشرفت هستند، آیا تمایل کمتری از خود برای گفتگوهای صلح نشان نمی دهند؟

سیمرمن: شما درست می گویید. یقینا دشوار است که چنین راه حلی پیدا کنیم اما این دلیل کافی نیست تا کوشش نکنیم. من فکر می کنم که بسیار مهم است که یک "استراتژی جنگی" با "استراتژی مذاکره" با هم یکجا شوند. من فکر می کنم که بخشی از رویکرد نظامی به این معناست که به آنها نشان داده شود که نمی توانند در جنگ پیروز شوند و ادامه آن فایده ای ندارد. و فکر می کنم که عناصر روشن تر در بین طالبان باید از خود بپرسند: "آیا ما هنوز کار درستی انجام می دهیم؟ آیا این کارها به زندگی ما معنا می بخشد؟" و ما باید تلاش کنیم، حکومت افغانستان هم باید تلاش کند که حمایت این افراد را جذب نماید. این کار با تحقیر انجام نمی شود بلکه پیشکشی انجام می شود که جنگجویان آن را بخواهند. این به آن معنا نیست که باید دستاوردهایی را که در افغانستان به دست آورده ایم، حراج کنیم. اما پیشنهاد و پیشکشی که بتواند به چنین روندی منتج شود، راهکار خوبی خواهد بود.

دویچه وله: چه نوع پیشنهاد؟ شما درباره تفاوت های اندکی سخن می گویید. این که به آنها در میدان جنگ نشان داده شود که برنده نیستند، خودش تحقیر است. بنابراین شما چه نوع پیشنهاد و پیشکشی را در ذهن دارید که قبلا امتحان نشده باشد؟

سیمرمن: این همان چیزی است که دبیرکل ناتو گفت وقتی که حکومت افغانستان را تشویق کرد تا استراتژی جنگ خود را با استراتژی صح هماهنگ بسازد. باید یک رویکرد دو سویه وجود داشته باشد. من فکر می کنم آنچه شما در افغانستان نیاز دارید، یک گفتمان عمومی است: آیا ما می خواهیم کسانی را که همسایه ها و خانواده ما را کشته اند، ببخشیم؟ آیا ما در پی انتقام هستیم یا می خواهیم تا برای برقراری صلح برای آینده بهتر کودکانمان کار کنیم؟ من فکر می کنم که چنین بحثی را باید در کشور ایجاد کنیم. یقینا برای رقص هم به دو نفر نیاز است. اگر شورشیان نخواهند آشتی کنند، بنابراین ما باید صبر کنیم.

از آنجایی که حکومت افغانستان می گوید که پایه های اخلاقی قویی دارد، ما نیز آنها را تشویق می کنیم که آن را تداوم بدهند. من فکر می کنم که آینده کشور به همین مسئله بسته است.

دویچه وله: اعزام بیشتر سرباز احتمالا به معنای افزایش تلفات ملکی خواهد بود. اگر جنگ تشدید شود، اوضاع بدتر خواهد شد تا بهتر. آیا شما فکر می کنید که دو مسئله گفتگوهای صلح و جنگ شدید به طور موازی هم پیش خواهند رفت؟

بله، من فکر می کنم پیش خواهد رفت. در یک سو، شما پیام بسیار روشنی را با جنگ به شورشیان می فرستید. همزمان، ائتلاف تعهد خود نسبت به افغانستان، یعنی رویکرد وضعیت محور را، نشان می دهد.

دویچه وله: حتا اگر شرایط بدتر شود آیا مردم افغانستان باز هم تمایل خواهند داشت که از این رویکرد حمایت کنند؟

سیمرمن: امید و اراده در این کشور وجود دارد. با توجه به تجربه های گذشته، من به شما اطمینان می دهم که در افغانستان، یک نوع "فرهنگ مسئولیت پذیری" در حال ظهور است. من بسیاری از مردم را در هفته های اخیر دیده ام که با وجود شرایط بسیار دشوار، کار درست را انجام می دهند. آنها خدمات عامه را اصلاح می کنند، هرچند که مقاومتی در این زمینه وجود دارد. آنها علیه فساد مبارزه می کنند. زنان دلاوری نیز هستند که نقش خود را در جامعه ارتقا می دهند و برای نقش قویتر در ساختن کشور مبارزه می کنند. من فکر می کنم که زنان می توانند نقش بسیار مهمی را به عنوان یک نیرو در تغییرات و در برقراری صلح بازی کنند.

دویچه وله: آیا شمار نیروهای اضافی به افغانستان مهم است؟ به ویژه این که ایالات متحده تاکنون درباره شمار دقیق نیروها سخن نگفته است.

سیمرمن: پیام رئیس جمهور دونالد ترامپ مثل کریستال شفاف است. ایالات متحده از رویکرد "شرایط محور" ناتو حمایت می کند. مردم افغانستان این طور فکر می کنند که ناتو در کنار آنها می ایستد تا وقتی که با کوشش های آنها هماهنگ است. من فکر می کنم این پیام بسیار روحیه بخشی است که می توان آینده را بر پایه آن بنا کرد.

مصاحبه کننده: تیری شولتس