نگاهی به یک سال کارکردهای بارک اوباما

چنين وضعيتي را نه اوباما رييس جمهور و نه راي دهندگان او تصور مي كردند. اوباما با عزم و اراده و انرژي زيادي به مبارزات انتخاباتي رياست جمهوري آغاز كرد و مي خواست به سرعت به وعده هايش جامه ي عمل بپوشاند. بعضي از اين وعده ها عملي شده اند، از آن جمله زنان حقوق بيشتر به دست آورده اند، مثلاَ زماني كه دعواي درآمد برابر را با مردان در قسمت كار مشابه نمايند و پژوهشگران سلول هاي بنيادي از آزادي هاي بيشتر در تحقيقات شان برخوردار شده اند.

اما اين بحران اقتصادي بود كه تمام توجهات اوباما را در آغاز كار هاي رياست جمهوري اش به خود جلب كرد. او با يك بسته ي كمكي چندين ميلياردي از اين جلوگيري كرد تا ركود اقتصادي ابعاد خطرناك نااميد كننده به خود گيرد. همزمان با آن برنامه هاي اصلي اقتصادي به تاخير افتادند. قرار بود كه اصلاحات در امور صحي به صورت تحول بزرگ سياست داخلي در آيد. اوباما مي خواست تا تابستان سال ۲۰۰۹ آن ها را عملي سازد. اما رييس جمهور يك اشتباه اساسي را مرتكب شد: او مذاكرات در اين زمينه را كاملاَ به کنگره و به اين وسيله به بازي گران تثبيت شده ي سياسي در آن جا واگذار كرد. مردي كه با انرژي زياد و قوت كاريزمايي به اين امر مهم دست يافت تا به حيث نخستين شهروند افريقاي تبارامريكايي به عنوان رييس جمهور ايالات متحده امريكا انتخاب شود، حالا ديگر در مركز توجهات قرار ندارد.

جمهوري خواهان از اين موقعيت استفاده كردند و در يك صحنه سازي بي مانند تابستاني به چيزي دست زدند كه به بهترين صورت قادر به انجام آن هستند: پخش كردن ترس وآنچه حقيقت ندارد. البته در جبهه حزب دموكرات ها نيز بسياري از نمايندگان و سناتور ها سعي كردند تا براي خود و همدستان شان تا هرچه ممكن بهره برداري كنند به عوض آن كه به منافع كلي فكر كنند. مردم امريكا به عوض احساس كردن نسيم تازه كه اوباما به آن وعده كرده بود، شاهد مبارزه ي دو جبهه شدند، درحالي كه آن ها به اميد اتخاذ يك سياست فرا حزبي بودند. زمام امور از دست رييس جمهور خارج شده بود.

اوباما در سياست خارجي نيز به موفقيت دست نيافته است: منازعه شرق ميانه‌، مشاجره با ايران بر سر مساله ي انرژي هسته اي‌‌، جنگ در افغانستان و پاكستان كه راه حل ها در آن زمينه ها به آينده بسيار دور قرار گرفته است.

اوباما در دومين سال رياست جمهوري اش در برابر همان چالش هاي سال اول قرار دارد: بعد از اصلاحات در امور صحي، او بايد توجه اش را به قاعده مند ساختن بانك ها، اقليم، اصلاحات در آمور آموزشي و سياست در امور مهاجرت معطوف دارد. وضعيت اقتصادي تاهنوز ناثبات و شكننده و ميزان بيكاري بالا است. ا نتخابات پيش روي کنگره موقعيت او را اضافتاَ مشكل مي سازد. اما اوباما چاره اي جز پيمودن به راه رفته را با عزم و اراده ي قوي تر از بيش ندارد. او نمي تواند يك بار ديگر زمام امر را از دست رها كند.

برگمن/ مبلغ

ویراستار: یاسر