85 سالگی هلموت کوهل؛ صدراعظمی با طولانی ترین دوران خدمت

به مناسبت 85 سالگی هلموت کوهل، "ای. آر. دی" یا کانال اول تلویزیون آلمان یک مصاحبه طولانی از وی را که در سال 2004 ثبت شده، به طور مسلسل انتشار داده است.

انگلا مرکل، صدراعظم آلمان و هنری کسینجر دیپلومات امریکایی آلمانی تبار، هر دو در شماره روز جمعه روزنامه پر تیراژ "بیلد" به حیث نویسندگان مهمان مقالاتی در ستایش از دستاورد کوهل نوشته اند.

مرکل نوشته است که "ما همه می دانیم که دو لحظه نهایت شادی آفرین گذشته نزدیک مان، یعنی اتحادیه اروپا و وحدت مجدد آلمان نیز جز کارنامه زندگی وی هستند". مرکل همچنان گفته است که او این اهدافش را برای رسیدن به یک آلمان متحد و یک اروپای متحد «بدون تزلزل» و «استوارانه در کنار» ایالات متحد امریکا دنبال کرد.

مرکل در نظر بسیاری دست پرورده کوهل شمرده می شود، نوشت: «این درسی است که او از دهشت ناسیونال سوسیالیزم و جنگ جهانی دوم فرا گرفت».

صدر اعظم کنونی آلمان نتیجه گیری کرد که "من آرزو دارم هنگامی که او به عقب می نگرد، از میراث بزرگ سیاسی ای که به جا گذاشته است، احساس رضایت کند. آلمان بسیار سپاسگزار وی است».

کسینجر، در عین زمان کهول را "یک اندیشمند پیشکسوت اروپا" خواند و همچنان اظهار داشت که وحدت مجدد آلمان "با خون و آهن نه، بلکه با صندوق های رای" تکیمل شد.

فراز و فرود

کوهل که در یک محیط روستایی ایالت راینلند فلز بزرگ شده بود، بحیث نخست وزیر این منطقه و بعداً رهبر حزب دموکرات مسیحی کار کرد.

یولییا کلویکنر، رهبر حزب دموکرات مسیحی در ایالت زادگاه کوهل او را یک نهاد و بخشی از "تاریخ جهان" می خواند. روز پنجشنبه در پارلمان ایالت ماینس، از یک پوستر به افتخار وی پرده برداری شد.

کوهل به هنگام صدارتش که از 1982 تا 1998 را تا زمانی که انتخابات را در برابر یک ائتلاف متشکل از گرهارد شرویدر سوسیالیست دموکرات و حزب سبزها باخت، مانند سیاستمداران قدیمی مستقیماً مناسبات با رهبران متعدد جهان برقرار می کرد.

آنچه عادتاً از آن بسیار سخن گفته می شود، مناسبات وی با فرانسوا میتران رئیس جمهور سوسیالیست فرانسه، میخاییل گورباچف رهبر شوروی سابق و جورج ایچ دبیلو بوش رئیس جمهور وقت امریکا بود.

در بهای یک افتضاح که معلوم شد کوهل اعانه نقدی را برای حزبش از یک مرجع نامعلوم قبول کرده، سرانجام باعث از دست رفتن نقش وی به حیث رهبر حزب دموکرات مسیحی آلمان شد. با وجود فشارهای زیاد، کوهل هیچگاه افشا نکرد که این پول از کجا آمده بود و این رسوایی موجب رو گرداندن مرکل از مرشدش شد. کوهل اصرار می کرد که شکستن سکوتش به زیان حزبش تمام می شود.

مرکل در سال 1999 با مقاله ای که به حیث نویسنده مهمان در نشریه "فرانکفورتر الگیمانه تسایتونگ" نوشت، از نظر بسیاری پایان مشارکت با صفای شان می باشد. مرکل نوشته بود که اکنون زمان آن فرا رسیده است که حزب دموکرات مسیحی بدون کوهل "روی پای خود ایستادن را بیاموزد". او افزود که سکوت صدراعظم (کوهل) در این افتضاح "حزب را خدشه دار ساخته است".

فیلم با ارزشی که خاطرات زیادی را به یاد می آورد

کوهل بعد از به زمین خوردن شدید در سال 2008، روی ویلچیر حرکت می کند و حالا کمتر در محضر عام حرف می زند. هانیلور همسر اولش در سال 2001 خودکشی کرد. مایکه کوهل ریشتر همسر دومش، امور شوهرش را اداره می کند.

غیبت کوهل از صحنه سیاسی علاقه مندی به مصاحبه ویدیویی مفصل او را افزایش داده است؛ به ویژه آنکه بخش چهارم آن و آخرین بخش خاطرات کوهل هرگز چاپ نشد. پس از سال ها کار با هریبرت شوان نویسنده و ژورنالیستی که از وی نام برده نمی شد، مناسبات شان برهم خورد. شوان در سال گذشته کتابی چاپ کرد و در آن فرازهایی از صدها ساعت مصاحبه با کوهل را با وجود تهدید به اقامه دعوا از جانب وکیل کوهل انتشار داد و تقصیر را مستقیماً متوجه مایکه کوهل ریشتر ساخت. وکیل قانونی کوهل دادگاه را بُرد و مانع آن گردید تا موسسه انتشارات هاینه کاپی های دیگر این کتاب را چاپ کند و یا آنکه نقل قول هایی را که به کوهل نسبت داده می شود، انتشار دهد.

این اثر توجه زیاد بین المللی را به دلیل برخی ارزیابی ها به خود جلب کرد که وی در مورد انگلا مرکل داشت و از استعداد سیاسی وی در دوران اولیه کارش در کابینه شاکی بود. کوهل به نویسنده بی نام گفته است که مرکل چطور "نمی توانست از کارد و پنجه نانخوری به طور درست استفاده کند" و در لحظات نامساعد "مانند یک شبح" دست و پای خود را گم می کرد.

شوان همچنان از کوهل در مورد مقاله مشهور مرکل در "فرانکفورتر الگیمانه تسایتونگ" طالب اظهار نظر شده بود، اما صدراعظم اسبق پاسخ داده بود که ضرورت نیست چیزی بیشتر در این مورد گفته شود؛ اما شاید مرکل یک روز قادر شود که خودش در مورد خود اظهار نظر کند.

انتظار می رفت که کوهل سالروز تولدش را با دوستان نزدیکش در خانه اش در لودویگ هافن – اوگرزهایم بگذراند.