وضع مهاجران افغانستان دریونان درگفتگوبا بصیرآهنگ

بصير آهنگ کيست؟

بصير آهنگ متولد سال 1984 شهرغزني افغانستان است، ازدانشکده ي زبان و ادبيات فارسي دانشگاه کابل فارغ شده است و از مدت هفت سال به اينسو به عنوان خبرنگار آزاد کارمي کند.

اودرکابل همکار شبکه انترنيوز اروپا بود و همچنان با روزنامه "لاريپابليکا ژورنال"يا روزنامه ي جمهوري ايتاليا همکاري داشت.

عضو فدراسيون بين المللي خبرنگاران بوده و اکنون در کشور ايتاليا مصروف گرفتن مدرک ماستري خويش در رشته ي روابط بين الملل است.

دویچه وله صدای آلمان درباره ی چشم دیدهای بصیرآهنگ با وی گفتگويي ويژه اي دارد:

دويچه وله : آقاي آهنگ در سه شماره پي هم وبسايت کابل پرس از شما گزارش هاي تکان دهنده اي درباره ي شرايط سخت و بسيار تلخ مهاجران افغانستان در يونان به نشررسيده است. درآغاز مي خواستم که به شنونده هاي ما توضيح بدهيد که چگونه شد، شما از اين مهاجران خبر شديد با آن که تا حال هيچ جايي از وضع اين مهاجران گزارش نشده است؟

بصيرآهنگ: تشکر ازشما خانم ناديه وهمه همکاران شما در راديوآلمان که زحمت کشيديد ودرانعکاس دادن صداي مظلوميت وحق تلفي مهاجران افغانستاني دريونان ما را همراهي کرديد. خبرشدن ازوضعيت مهاجران افغانستاني دريونان دوماه پيش اتفاق افتاد، زماني که يک کودک 13 ساله افغانستاني درحالي که خودرا درزيريک کاميون جاسازي نموده بود ومي خواست مخفيانه وارد ايتاليا شود درشهرونيز درزيرکاميون جان داد. پس ازمرگ ظاهر13 ساله شهرداري ونيزکمي تکان خورد ودراين مورد يک کنفرانس مطبوعاتي را برگزار کرد. دراين کنفرانس من هم دعوت شده بودم واتفاقا يک خانم ايتاليايي که دريونان زندگي مي کند نيزدراين کنفرانس شرکت نموده بود. اين خانم عکس هايي را باخودآورده بود که نشان مي داد مهاجران افغانستاني دريونان مورد خشونت پليس وگروه هاي فاشيستي قرار مي گيرند ودروضعيت بسيار بدي به سرمي برند. پس ازآن ما با دوستان ايتاليا مان يک حرکت را شروع کرديم تا ازطريق کار جمعي بتوانيم براي مهاجران افغانستاني دريونان وايتاليا کمک نماييم. حرکت ما تحت عنوان" حقوق بشربراي همه و راسيسم بس است " درشهرونيزايتاليا توانست پشتوانه ي خوب مردمي را پيداکند. بنابراين درقدم نخست دوستانم حامد احمدي وخانم فرانچسکه به پاترا سفرکردند وگزارش تصويري را ازوضعيت مهاجران تهيه کردند که اين گزارش ازشبکه تلويزيون "راي" ايتاليا پخش گرديد وانعکاس بسيارخوبي داشت. ولي پس ازآنکه اخراج مهاجران افغانستاني از بنادرايتاليا ازسرشروع شد دوستان ايتاليايي ما چند نفروکلاي دعوا را مامورساختند تا بخاطرهمين موضوع دراتحاديه اروپا عليه دولت ايتاليا شکايت نمايند. اين شکايت نامه نيازبه تحقيق وبررسي داشت لذا آنها تصميم گرفتند که گروه متشکل ازخبرنگاران و وکلاي دعوا به يونان سفرنموده وباتهيه گزارش وديدن وضعيت مهاجران ازنزديک کارخودرا شروع نمايند که درميان خوشبختانه ازمن نيزدعوت شد تا دراين کاربا آنها همکارباشم. اين فرصت بسيار يک فرصت خوبي براي من بود تابتوانم دردها ورنجهاي هموطنانم را انعکاس بدهم.

دويچه وله : کمي ازچشم ديدهاي تان بگوييد.مهاجران را در چه وضعيتي را يافتيد؟

بصيرآهنگ: گفتن ازوضعيت اين مهاجران کار دشواريست؛ وقتي وارد اين منطقه متروکه شمال پاترا شديم فکرمي کردم وارد يک دنيايي ديگري شده ام، دنيايي که براي زندگي کردن نبود، دنيايي که فقط براي درد، رنج، غم ومرگ ساخته شده آفريده شده بود. نزديک به دوهزار نفرپناهجوي افغانستاني درخيمه هاي پيش ساخته که ازپلاستيک درست کرده بودند زندگي مي کردند. نزديک به هشتاد درصد اين مهاجران را جوانان زيرسن 18 سال سال تشکيل مي دهد، آنان اکثراً به امراض رواني دچارشده اند ودروضعيت بسيارآشفته ي بسرمي برند. اين مهاجران آزادنه نمي توانند درشهرپاترا گشت وگذار نمايند، زيرا به گفته خود شان ازتجربه هاي وحشتناکي که دارند. مي ترسند، آنها براي رفتن دربندرپاترا شبانه حرکت مي کنند وباقبول خطرمرگ کوشش مي کنند خودرا درزيرکاميونهاي که عازم ايتاليا هستند،جاسازي نمايند. که آنهم خيلي به ندرت اتفاق مي افتد واکثراً توسط پليس يونان قبل ازرسيدن به کشتي بيرون کشيده شده ودرکانتينرها بازداشت مي شوند، هرکسي که دراين شرايط توسط پليس يونان بازداشت شده اند ازخشونت بيش ازحد پليس يونان صحبت مي کنند. آنها مي گويند پليس يونان وقتي مارا داخل کانتينير مي کند ازهرنوع شکنجه که ياد دارد براي اذيت کردن ما استفاده مي کنند. بستن کپسول هاي گاز به مادرزاد، راه رفتن روي پنجه هاي دست، آويزان کردن باپا وده ها نوع شکنجه ي که اکثراين پناهجويان جوان را معيوب ساخته است.

دويچه وله: با اين وضع وحشتباري که اين جوانان دارند، چرا سازمان هاي حقوق بشر تا حال به ان توجهي نکرده اند؟

بصيرآهنگ: جواب دادن اين سوال براي من خيلي مشکل است، ولي ازنظرمن دوعامل مي تواند درمورد توجيه شود.

اول اين که اين منطقه ازطريق يک سيستم بسيارپيچيده ي کنترول مي شود وپليس به هيچ خبرنگاري اجازه نمي دهد، ازاين وضعيت گزارش تهيه کند. خبرنگاران زيادي دراين منطقه تاهنوزبا برخورد خشن پليس دچار شده اند. ما به سختي تمام توانستيم وارد کمپ شويم وگزارشهاي را هم تهيه بکنيم که دراين کار اگردوستان ما ازحزب سوسيال يونان ووکلاي محترم که ازآتن به کمک ما آمده بودند بسيار زياد موثربود يعني بدون حضورآنها شايد ما موفق به اين کارشده نمي توانستيم.

دوم اينکه اگردرکل وضعيت مهاجران افغانستاني را مطالعه کنيم، هيچگاهي سازمانهاي حقوق بشري وملل متحد باهموطنان ما کمک مستقيم وگسترده ي نداشتند. شما ميدانيد که سال گذشته درسرماي زمستان تعداد زياد مهاجران افغانستاني که ازايران رد مرزشدند درسرماي طاقت فرساي هرات تلف شدند. اينها هميشه کوشش کرده اند مهاجران ما را فقط سوژه هاي فيلم بسازند وتجارت کنند. آنها وقتي به داد مهاجران مي رسند که ديگرکار ازکار گذشته باشد. مهاجران افغاني دريونان هم مي گويند مانمي خواهيم هيئت هاي حقوق بشر وملل متحد بعد مردن ما با کمره هاي فيلم برداري اش برسند. اگرقانون براي همه يکسان است بايد درد ما دواشود وگرنه لازم به فيلم برداري ازصحنه هاي غم، براي ما کمکي نخواهد کرد، بلکه تجارتي است براي خودشان.

مهاجران افغانستاني درمنطقه مرزي گالاس فرانسه باچي وضعيتي زندگي مي کنند، اينها همه را نمي شود گفت که سازمانهاي حقوق بشري وملل متحد آگاهي ندارند، بلکه آنها شايد براي افغانستانيها اصلاً ارزش قايل نيستند. اگرباشند حد اقل يک روزي مي شنيديم که درفلان نقطه زمين يک هيئت سازمان ملل متحد ازمحل بود وباش مهاجران افغاني ديدن کرده است. انسان جهان سوم درغرب ارزش ندارد وهمه آن چيزهايي که ازطريق بمباردمانهاي رسانه ي وتبليغاتي ازدهکده ي جهاني وغيره به خورد مردم داده مي شود دروغ است. ازامتيازات دهکده ي جهاني وحقوق بشر فقط انسان غربي مي تواندمستفيد باشد نه شرقي. .

دويچه وله : آيا نمايندگي يا قونسلگري دولت افغانستان در رابطه به شهروندان مهاجر مملکتش اقدامي نموده است؟

بصيرآهنگ : دراين باره بايد گفت که متاسفانه دولت افغانستان تاهنوز نمايندگي رسمي درکشور يونان ندارد وروابط دپلماتيک بين دولت کرزي وحکومت آقاي کارلوس پاپوولياس بسيار ضعيف وسطحي است. ازاين جهت ازطرف حکومت افغانستان براي اين مهاجران کمک صورت نگرفته است وتازه همه مهاجران ازحرفهاي آقاي کرزي که به کشورهاي اروپايي گفته بود- مهاجران مارا برگردانيد،زيرا مانيازبه نيروي کاري داريم- به شدت خشمگين بودند ومي گفتند کرزي درطول هفت سال براي ده نفرغريب وکارگر شرايط کاري را فراهم کرده که حال مي خواهد مهاجران را ازکشورهاي اروپايي دراين شرايط نابسامان به کشوربرگرادند؟ کي مي تواند امنيت جاني وکاري مارا تضمين کند؟