"وعدههای افغانستان ضمانت اجرایی ندارد"

رهبران کشورهای غربی که در افغانستان نیرو دارند، از تازهترین وعده حکومت افغانستان استقبال کردند. براساس مواد کنفرانس کابل، حکومت افغانستان مسوولیت امنیت، کنترول مصرف میلیاردها دالر کمک و پیشبرد پروسه صلح بعد از نه سال جنگ علیه شورشگری طالبان را در دست میگیرد.

اما ناظران به این باور اند که تمرکز اصلی نیروهای غربی بر بیرون کشیدن سربازان شان از جنگی است که مورد پسند رای دهندگان شان نمیباشد.

اشلی جکسن، رییس بخش پالیسی سازی و حمایت موسسه امدادی "آکسفام انترنشنل" در افغانستان گفت: "اکنون بیشترین تمرکز روی انتقال مسوولیتها به افغانها است و کشورهای کمکدهنده میتوانند به رای دهندگان شان بگویند که چه وقت سربازان شان دو باره به وطن برمیگردند".

خانم جکسن به خبرگزاری فرانس پرس گفت: "فکر میکنم واقعا این آخرین استراتژیای است که به این نحو از کشورهای کمک دهنده، کمک خواسته شود. صبر و حمایت به سر میرسند".

حامد کرزی در کنفرانس کابل همچنان توانست توافق شرکت کنندگان را برای کنترول 50 درصد کمکها توسط حکومت افغانستان به دست آورد. این درحالی است که قبلا حکومت افغانستان صرف بر 20 درصد این کمکها کنترول داشت.

در عین زمان اکثر کشورهای غربی از طرح صلح کرزی با طالبان و احتمالا شرکت دادن آنها در حکومت برای پایان دادن به جنگ استقبال کردند.

تصمیم کنفرانس کابل در اعلامیه مشترکی انتشار یافت که تا آخرین دقیقه روی آن کار میشد. این تصمیمها مورد ستایش باراک اوباما رییس جمهور ایالات متحده امریکا و دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا قرار گرفتند.

علامت پیشرفت افغانستان در قسمت وعدههایی که داده است توسط جامعه بینالمللی تعیین میشود، اما در صورتی که به این وعدهها وفا نشود کدام مجازاتی مطرح نیست.

مقامها گفته اند نحوه کارسازی پولهایی که به افغانستان اختصاص داده شده اند و ساختار مدیریت از کمکهای بینالمللی تدوین شده اند. پیش از آن که پول دیگر به افغانستان پرداخته شود، حکومت این کشور حساب پس میدهد.

برای اهداف دیگری مانند تقویت ارتش و پولیس ملی در افغانستان که مسوولیتهای امنیتی را از نیروهای خارجی در دست خواهند گرفت، چنین تدابیر حفاظتیای وجود ندارد. هرچند موعد زمانیای که برای تکمیل نیروهای ارتش و پولیس افغانستان تعیین شده است، به شدت کوتاه است و اکثرا منتقدان میگویند که در این کار کمیت و شمار نیروهای امنیتی هدف میباشد نه کیفیت آنها.

هارون میر، تحلیلگر سیاسی افغانستان به این نظر است که «بیش از هشت سال را در بر گرفت که ایالات متحده امریکا 60000 سرباز ارتش ملی افغانستان را آماده سازد و این واقعیت برای پولیس افغانستان نیز صادق بود. آیا ما قادر خواهیم بود به هدف تعیین شده 400000 نیروی امنیتی در زمان تعیین شده برسیم؟ این ارقام بر اساس محاسبات دقیق نمیباشند، بلکه بیشتر بر اثر فشار بریتانیا و ایالات متحده امریکا مطرح شده اند. هدف شان این است تا افکار عامه را در درون کشورهای شان متقاعد بسازند".

او میگوید حوادث اخیر مانند این که سربازان افغان مربیان غربی شان را به قتل میرسانند، حاکی از نفوذ طالبان در درون نیروهای امنیتی افغانستان است.

جانان موسی زی، یک نامزد انتخابات پارلمانی پیشرو، میگوید انگیزهای که در عقب این کنفرانس قرار داشت، آرزوی جامعه بینالمللی برای «ترک افغانستان در خلال پنج سال میباشد». او میافزاید: "این حکومت اعتبار، مشروعیت و یا کفایت آن را ندارد تا در چهار سال آینده همه این عناصر را به پیش ببرد".

ناظران معتقدند که مصرف کمکها از طریق بودجه حکومت و تطبیق معیارهای بین المللی در مورد حسابدهی، میتواند سطح فساد مالی و اداری و اختلاس را کاهش دهد.

این که آیا پولها در پروژههایی مصرف خواهند شد که زندگی مردم عادی افغانستان را بهبود بخشند، خانم جکسن از آکسفام میگوید: "مسالهای واقعی که به نظر میرسد در همه موارد مطرح نمیباشد، این نیست که کی پول میگیرد، بلکه این است که آیا این پولها کدام تاثیر واقعی بر زندگی مردم میگذارند؟ این پولها به افغانها میرسند یا نه؟".

لاینه او دونیل ، فرانس پرس / رسول رحیم

ویراستار: عارف فرهمند