يادبود از قيام مردمي 17 جون سال 1953

نوربرت لمرت، رئيس پارلمان از حزب ديموکرات مسيحي آلمان (CDU) قيام 17 جون 1953 را يک حادثۀ کليدي در تاريخ بعد از جنگ در اروپا خواند. اين قيام عليه حکومت که بيش از همه کارگران در آن اشتراک داشتند، براي اولين بار تجربۀ مشترکي بود براي هردو بخش آلمان که از يکديگر جدا شده بودند.

بنابر اظهارات خانم گزينه شوان دانشمند علوم سياسي، سرکوبي خونين قيام، «اعلام شکست» حزب اتحاد سوسياليستي آلمان (SED) در برابر جمعيت خود بود. تقاضاي آنوقت قيام کنندگان براي حقوق و آزادي، بدون تغيير هنوز تازگي دارد. اين کانديد پيشين حزب سوسيال دموکرات ها براي مقام رياست جمهوري آلمان در برابر نمايندگان پارلمان هوشدار داد:

«هيچکسي امروز خواهان برگشت به ديکتاتوري نيست. اما بسياري ها را ترديد شديد در توانايي دموکراسي سياسي براي حل مشکلات عاجل، رنج مي دهد.»

گرچه آلمان متحد امروز در آستانه ي وقوع يک 17 جون جديد قرار ندارد، اما نمي توان انکار کرد که نارضايتي هاي جدي در کشور وجود دارد. خطر عصبانيت ناشي از عدم توانايي بطور محسوس در جامعه گسترش يافته است. طور روزافزون انسان ها از خود مي پرسند، مثلاً آيا مصرف مليارد ها يورو براي نجات سيستم بانکها عادلانه است، در حاليکه اندکي پيش اين بانکها سود هاي زيادي کمايي کردند.

گزينه شوان به ادامه گفت، فاصله با دموکراسي به دليل ايجاد تفاوت بزرگ توضيع ثروت نيز زياد مي شود. او که رئيس پيشين دانشگاه اروپا در فرانکفورت اودر بود، خواهان اجماع بنيادي در جامعه شد. دموکراسي بايد نشان بدهد که نسبت به ايديولوژي کمونستي بهتر قادر است که حقوق و آزادي ها را بطور متداوم تضمين کند.

قيام 17 جون 1753 قيام توده ها، در ساحۀ قدرت شوروي پيشين بعد از جنگ جهاني دوم مي باشد. از سال 1954 به اين سو، اين روز تعطيل رسمي در آلمان بود. از سال 1989 به اينسو 3 اکتوبر روز اتحاد آلمان است. اکنون ا ز 17 جون به حيث يک روز يادبود ملي تجليل مي شود.

دي. پي. ا/ صديقي

ويراستار:مبلغ