پايان ماموريت صلح درافغانستان به زودی ممکن نيست

بارک اوباما رييس جمهور ايالات متحده امريکا به روز 27 ماه مارچ سال روان ميلادي راهبرد کشورش را در قبال افغانستان تشريح نمود.

نکات مهم آن:

بيست و يک هزار سرباز بيشتر که اکثر آنان براي مأموريت نظامي، اما چهار هزار ازجمع 21هزار سرباز، آموزگاران نظامي براي آموزش دهي نيروه هاي امنيتي افغانستان خواهدبود.

علاوه بر اين، افزايش درشمار نيرو هاي امدادي ملکي نيز جزء راهبرد جديد امريکاست.

با چنين شناخت و برداشتي از اوضاع ، رييس جمهور امريکا دوعمل را همزمان انجام داد، جنگي را که از رييس جمهور پيشين به ارث گرفته است ودر ضمن به اين وسيله افکار عامه را براي ادامه ی پیکاربا دهشت افگنان آماده ساخته است.

اوباما برخلاف عراق که خروج نيرو هاي نظامي کشورش را از آنجا اعلام نمود، حضور نيرو هاي نظامي در افغانستان را لازم ، ضروري وحتا حتمي مي داند.

بناءً بهتر خواهد بود اگر جهان وي را در اين راه ياري نمايد و همراهش بماند، زيرا تروريستان القاعده وپيوست به آنان طالبان، خطري براي تمام ملت ها محسوب مي شوند.

القاعده مرتکب جنايت در نيويارک، لندن، مادريد و بالي گرديد، درضمن اين تروريستان يهوديان، مسيحيان و مسلمان را به قتل مي رسانند. ظاهراً آنها در مرز ميان افغانستان وپاکستان لانه کرده اند.

اکنون بارک اوباما با راهبرد مفصلي جنگ را با اين گروه ها، با آموخته هاي از کارکرد هاي رييس جمهور پيشين امريکا در عراق، رسماً اعلام نمود.

رييس جمهورباتوجه به درخواست هاي جنرال ها وفرماندهان نظامي کشورش اکنون شمار بيشتر سربازبه افغانستان مي فرستد، اما همچنان آموزش نيرو هاي امنيتي افغانستان را نيز ناديده نگرفته ودر اين راستا نيز مساعي زيادي به خرج مي هد ونيرو هاي نظامي وارتش افغانستان بايست به زودترين فرصت ممکن توانايي دفاع از کشورشان را بدست آورند.

همچنان ديدگاه هايي که گويا جنگ در برابر تروريزم را نمي توان تنها از طريق نظامي حل نمود وبُرد، بيهوده است زيرا آنهايي که مداوم مردمان بي گناه را با حملات مسلحانه وبمب گذاري به قتل مي رسانند ،نبايد به همبستگي مردمان ملکي اميدوار باشند، اما بدون همکاري هاي غير نظامي هم پيروزي در اين جنگ ممکن نيست که نمونه ي آن را در عراق شاهد بوده ايم.

درضمن بازنگري اين راهبرد در فاصله هاي زماني کوتاه بايد صورت بگيرد، اما به هرصورت عملي کردن اين برنامه ها يکي از شرايط است. ولي شرط پيروزي ويا ناکامي در اين جنگ فقط تنها همين امر نيست وتا جايي که شنيده مي شود، اوباما درفراهم سازي اين راهبرد با کشور هاي شريک در مسأله ي افغانستان مذاکره نموده وهمچنان پيشنهادهاي آنان را نيز رعايت نموده است. وي آماده ي رهبري است اما نمي خواهد به تنهايي عمل نمايد، زيرا مي داند که امريکا به تنهايي قادر به پيروزي در اين جنگ نخواهد شد؛ آنان به معاونت هم پيمانان ومتحدين خويش نيازمند اند، به ويژه کشورهاي عضوناتوبايد بدانند که عضويت يک گروه صلح را ندارند بلکه متعلق به يگ ائتلاف نظامي اند.

درعين حال، انگلستان از فرستادن سرباز بيشتر خبر داده است وفرانسه نيز در نظردارد 150 آموزگار پليس را به افغانستان بفرستد. باآنکه در مقايسه به چهار هزار آموزگار پليس امريکايي براي مأموريت در افغانستان شمار چشمگيري نيست، ولي با آنهم هرنوع همکاري کشور هاي عضو اين ائتلاف نياز مي رود واين نکته را رييس جمهور امريکا نيز تأکيد نموده است.

گفتنيست اين که در اين ارتباط مهم ست که کشور هاي عضو ناتو نبايد به دليل اين که گويا امريکا در اين زمينه درخواستي ننموده است بي توجه باقي بمانند، زيرا چنين تقاضايي از جانب امريکا هم بعيد به نظر مي رسد.

بنابراين دولت هاي عضو ناتو که آلمان نيزيکي از آنهاست بايست بدون تقاضا و درخواست امريکا در اين قبال عمل نموده و خود وضعيت را ارزيابي نمايند که چه امري را در اين جنگ مي توانند به دوش بگيرند، زيرا از ياد نرفته است که عاملان حمله ي يازدهم ماه سپتامبر در شهر هامبورگ آلمان زيست داشتند وافراد خدمات مخفي در اين ارتباط نيز قبل از اين عمليات در آلمان بودند.

درنهايت بارديگرتأکيد بايدکرد که امنيت آلمان درافغانستان دفاع مي شود.

تبصره ي از کريستينا برگمن

برگردان: نادیه فضل