پاکستان حصارکشی در مرز افغانستان را موجب مهار شورشیان خواند

این حصار که کارش جریان دارد ۱۰ فت ارتفاع دارد و به گفته مقامات پاکستان در ماه مارچ آغاز یافته است و از طریق بخش هائی از مناطق قبائلی وزیرستان شمالی و جنوبی در مرز افغانستان امتداد می یابد.

در چند دهه اخیر طالبان افغان، القاعده و سائر گروه های پیکارجو با مصونیت از پیگرد در این منطقه به عملیات پرداخته و از مرز گذشته اند.

یک افسر ارشد پاکستانی در قلعه نظامی حمزه واقع در حده انگور به رسانه ها گفت که این حصار یک کنترول «دورانساز» مرزی می باشد.

تاکنون این حصار در طول ۴۳ کیلومتری مرز کشیده شده است، اما این افسر گفت که همه طول مرز تا پایان سال آینده با این حصار پوشش خواهد یافت.

این افسر که تقاضا کرد از وی نام برده نشود گفت: «در دسمبر سال ۲۰۱۸ یک انچ این مرز بین المللی هم بدون دیدبانی نخواهد ماند. با گذشت زمان، انشاالله ما مطمئن خواهیم بود که هیچ کس نمی تواند از اینجا عبور کند.»

 سربازان پاکستانی در قلعه های نظامی که در امتداد مرز قرار گرفته اند، در فراز و نشیب تپه های پوشیده از بته ها بر این حصارکشی نظارت می کنند. در دورن این قلعه های نظامی سربازان بیشتر با کمره های تلویزیونی مدار بسته برای کنترول حصارهای مرزی آموزش دیده اند و این منطقه با استفاده از برق آفتابی از طرف شب روشن می گردد.

نظامیان همچنان توسط هلیکوپتر خبرنگاران را به قلعه نظامی کیتان ارکارد نزدیک به منطقه غلام خان در وزیر شمالی که بیش از ۲۰۰ کیلومتر دور تر می باشد، انتقال دادند.

پاکسان و افغانستان از مدت های طولانی به اینسو همدیگر را متهم می سازند که در مناطق مرزی شان به پیکار جویانی که عملیات تخریبی به راه می اندازند، پناهگاه می دهند.

در ماه آگست، دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحد امریکا پاکستان را سخت نکوهش کرد که از «عوامل اغتشاش» در خاکش حمایت می کند.

از سال ها به اینسو واشنگتن پاکستان را متهم می سازد که به جنگجویان طالبان افغان اجازه می دهد که در منطقه مرزی اش دوباره متشکل شوند و نیروهای ناتو و افغانستان را در درون خاک افغانستان مورد حمله قرار دهند.

اسلام آباد این اتهامات را رد می کند و مدعی است که ایالات متحد امریکا بهائی را نادیده می گیرد که این کشور با جان هزاران سربازش در برخورد با پیکارجوئی شورشیان پرداخته است.

در عین زمان کابل، ایجاد این حصار مرزی را تقبیح کرده و آن را تهدیدی می داند که زندگی روزمره را بین جماعاتی که به طور عنعنوی کم تر توجه به مرز دارند، مشکل می سازد.

در عین زمان افغانستان مرز دیورند را که ۲۴۰۰ کیلومتر طول دارد و در سال ۱۸۹۶ ترسیم شده است و گروه قومی پشتون را بین دو کشور تقسیم نموده است، به رسمیت نمی شناسد.

برخی قریه ها با مساجد و خانه ها در این منطقه طوری قرار گرفته اند که یک درب آن به طرف پاکستان و درب دیگرش به سوی افغانستان می باشد.

اهالی این مناطق اکنون با کنترول اکید مواجه اند و مجبور اند از نقاطی عبوری استفاده کنند که رسماً تعیین شده اند و این امر با تاخیر ها و مسدود شدن های پیهم همراه می باشد که در هفته گذشته این ممانعت ها پس از یک ماه برطرف شد.

این بازدید رسانه ها از مرز هنگامی صورت می گیرد که هواپیماهای بی سرنشین امریکائی ساختمان هائی را در امتداد مرز مورد حمله قرار دادند که توسط جنگجویان شبکه حقانی مورد استفاده قرار می گیرند. به روز دوشنبه ده ها تن از جنگجویان در اثر این حملات کشته شدند.

این حملات سنگین در ابتدا گفته می شد که در داخل خاک پاکستان صورت گرفته است، اما بعدتر توسط اسلام آباد رد شد و این امر سرشت مبهمی را در مورد اینکه دقیقاً مرز در کجا قرار دارد، نشان می دهد.