پاکستان يکسال بعد ازحمله بر "لال مسجد"

نيرو هاي امنيتي پاکستان در صبح ِ 10 جولاي سال گذشته، سعي داشتند که متر به متر در محوطۀ وسيع لال مسجد پيشروي نمايند. اما حمله بر لعل مسجد زمان طولاني تر دوام يافت و مشکل تر از آنچه انتظار مي رفت، بود:

دو روز تمام دوام کرد تا "عمليات خاموش" که نظاميان پاکستاني حمله بر مدرسۀ لال مسجد را با آن نام گذاري نموده بودند، خاتمه يابد. در آغاز هزاران، بعد چند صد شاگرد افراطي اين مسجد، مسلح با سلاح هاي سنگين به جنگ و مقاومت سرسختانۀ عليه نيرو هاي امنيتي پاکستان دست زدند. آنها يک هفته لعل مسجد را با هجره هاي به هم پيوستۀ مدرسۀ آن محاصره کرده و آنها را به صورت سنگر هاي محکم جنگي در آورده بودند.

جنرال وحيد ارشد، سخنگويي ارتش اظهار داشته بود:

"در اين جا جنگ متداول جاري نيست. اين محل يک ساختمان پيچيده است و جنگجويان تقريبا ً در هر اتاق آن در کمين نشسته اند. ما با تروريست هاي بسيار خوب آموزش يافته سروکار داريم که تصاحب سلاح هاي سنگين هستند. به اين دليل ما بايد با احتياط زيادي پيشروي کنيم."

حکومت از حدود 100 کشته سخن مي گفت. اما رسانه هاي پاکستاني از شمار بسيار بالاي کشته ها گزارش مي دادند. اما تعداد دقيق کشته شده ها را نمي توان مشخص کرد. جسد ها به زودي به محل هاي نامعلومي انتقال داده شدند. در ميان کشته شده ها ملا عبدالرشيد غازي، معاون مدير مدرسه نيز قرار داشت. او دراين جنگ رهبر و سخنگوي طالب هاي مدرسه بود. او پيش از آن که کشته شود، فرياد مي زد:

"اين يک ظلم و جنايت است، تجاوز آشکار است. آنان مي خواهند که مرا شکست دهند، اما خدا انتقام مرا از آنان خواهد گرفت. بعد از کشته شدن من، مردم حکومت را سرنگون خواهند کرد."

در ميان مسلمانان افراطي، حملۀ خونين ارتش بر بنياد گرايان شورشي مدرسه، همدردي و تمايل بيشتر با عبدالرشيد غازي سرکردۀ شورش و خط سياسي او را در پي داشت.

يکي از طالب هاي آن مدرسه اظهار داشته بود:

"عبدالرشيد غازي فقط از اسلام و نظام جمهوري اسلامي ما دفاع مي کرد، ديگر هيج. غازي خواهان حاکميت شريعت در تمام پاکستان بود. او به شهادت رسيد، زيرا او خواهان يک فرهنگ اسلامي بود. آيا اين غلط بوده است؟"

يکي از شاهدان مي گفت:

"حمله بر لال مسجد پايان کار نبود. کشته شدن انسان ها در آنجا فقط آغاز بود. زيرا حکومت پاکستان به اين ترتيب ملا غازي را قهرمان براي جنگجويان و افراطي ها ساخت."

واقعا ً که به زودي افراطي هاي در صدد انتقام گيري برآمدند و طالبان پاکستان، عليه حکومت پرويز مشرف اعلام جنگ دادند. آنان با حملات انتحاري در مناطق مختلف پاکستان و نيز در مناطق قبايلي، قدرت خود را به نمايش گذاشتند. در ماه هاي بعد از حمله بر لال مسجد، افراطي ها بيش از بيش قدرتمند تر شدند و به همان اندازه کشور ناامن تر و دولت پاکستان بي ثبات تر شدند که به شکست مشرف در انتخابات انجاميد.

از هنگام به اين سو، بسياري از مناطق قبايلي در مرز با افغانستان تحت کنترول اسلاميست هاي افراطي طالبان در آمده اند؛ تا جايي که طالبان آشکارا قدرت خود را در پشاور به نمايش گذاشتند و بر حملات تروريستي شان در افغانستان نيز بيشتر از پيش افزوده اند.

و اين همه در حالي است که حکومت پاکستان فاقد هرگونه طرح و برنامه عليه طالبانيزه شدن رو به افزايش کشور شان هستند. و اين امر وضعيت را خيلي پيچيده و مبارزه عليه طالبان و القاعده را در منطقه بيش از پيش مشکل تر ساخته است.