کاهش میزان جرایم و افزایش احساس ناامنی در آلمان

وقتی که وزیر داخله آلمان در گذشته آمار اعمال جنایی تهیه شده توسط پولیس را معرفی می کرد، کسی زیاد به آن توجه نمی کرد. اما از زمان آغاز بحران مهاجرت قضیه فرق کرده است. نگاه های بسیاری در روز سه شنبه متوجه هورست زیهوفر، وزیر داخله آلمان فدرال در برلین بود.

این نخستین بار است که زیهوفر، در مورد آمار جرایم در سرتاسر آلمان  گزارش می دهد. برای این گزارش می شد چندین عنوان مختلف پیشنهاد کرد. مانند این عناوین: «میزان جرایم از ۲۵ سال به این سو هیچگاه به این اندازه پایین نبوده است»، «سرقت از خانه ها در آلمان یک پنجم کاهش یافته است» و یا «خشونت در میان جوانان و از سوی آن ها به شدت کاهش یافته است».

اما از این عنوان ها به ندرت و یا حتی اصلا استفاده نخواهد شد. چون آلمان در سال ۲۰۱۸ به کشور دیگری تبدیل شده است. چون احساسات در این کشور اغلب مهمتر از حقایق است و  فقط اخبار بد، ارزش خبری دارند.

 کریستیان فایفر، جرم شناس مشهور آلمانی در ارزیابی آمار جرائم تجربه طولانی مدت دارد.  او مشهورترین جرم شناس در آلمان است و زمانی مدیر بنیاد تحقیقات جرم شناسی ایالت نیدرزاکسن و مسئول عدلیه حزب سوسیال دموکرات آلمان (اس پی دی) در پارلمان ایالت نیدرزاکسن بوده است.  آیا فایفر می داند که چرا بسیاری از آلمانی ها امروز بیشتر از گذشته احساس ناامنی می کنند، در حالی که میزان اعمال خلاف قانون در سال ۲۰۱۷ نسبت به سال قبلی اش با کاهش ۱۰ درصدی به ۵،۷۶ میلیون کاهش یافته است؟

«رسانه ها احساس ناامنی را تقویت می کنند»

فایفر می گوید: «البته که این مساله از یک طرف یک پدیده رسانه یی است که می گویند "بدترین خبر، بهترین خبر است"» و توصیه می کند که برای فهمیدن بهتر این پدیده نگاهی به برنامه های روزانه تلویزیونی بیاندازیم.

او می گوید: «این وضعیت غیرقابل باور است. شبی نیست که در تلویزیون فیلم های جنایی نشر نشود. ما در قتل عمد و قتل غیرعمد غرق می شویم» او ادامه می دهد، به این خاطر تعجبی ندارد که مردم جرم انجام شده توسط یک شخص را بر دیگران تعمیم بدهند و این وضعیت بر احساس امنیت آن ها تاثیر بگذارد.

در این زمینه نه فقط رسانه ها، بلکه احساسات شخصی هم نقش دارند. فایفر یادآوری می کند: «ما در آلمان احساس ناامنی داریم، چون تعداد اشخاص بیگانه در کشور ما زیاد است. ما بخشی از وطن و بخشی از اطمینان خاطرمان را از دست داده ایم».

به گفته فایفر، آلمان در حال حاضر شاهد آن چیزی است که هر کشور مهاجرپذیر دیگری وقتی که به یکبارگی شمار زیادی مهاجر به آن جا وارد می شوند، تجربه می کند. او توضیح می دهد: «این یک دوره بی‌اطمینانی است، چون هزاران سال است که انسان ها آموخته اند، اشخاص بیگانه می توانند خطرناک باشند». به خصوص در شهرهای بزرگ که میزان مهاجران در سال های گذشته به وضوح افزایش یافته است، احساس ناامنی هم بیشتر است و این به خاطر افزایش جرایم نیست، بلکه به خاطر «احساس از دست دادن وطن است».

پناهجویان به رسمیت شناخته شده در آمار بخشی از مهاجران به شمار می آیند

و اکنون نگاه ها به طور دقیق متوجه بیگانه ها، یعنی مهاجران در آمار جرائم پولیس است. مقایسه این آمار با سال های گذشته دشوار است. چون اکنون پناهجویانی که قبولی گرفته اند، در شمول این آمار قرار می گیرند.

پناهجویان، آن هایی که مدرک «دولدونگ» یا تحملی دارند، آن هایی که به طور غیرقانونی در کشور اقامت دارند، آن هایی که حفاظت محدود دریافت کرده اند و همچنین شمار اندکی از آوارگانی که از طریق سهمیه بندی و از طریق برنامه های کمکی در آلمان پذیرفته شده اند، مهاجر به شمار می آیند.

در واقع هم مواردی که مهاجران مورد سوءظن قرار می گیرند، بیشتر از سهم آن ها از مجموع جمعیت آلمان است. این مساله در زمینه جیب بری، تجاوز جنسی، مجبور کردن افراد به انجام اعمال جنسی، خشونت فیزیکی خطرناک و سنگین، سرقت مسلحانه و سرقت از خانه ها صدق می کند. اما این مساله دلیل دارد: «احتمال این که از بیگانه ها شکایت شود، دو برابر احتمال شکایت از آلمانی ها است».

بیشترین مشکلات را مردان جوان ایجاد می کنند

یک مساله مهم سن و جنسیت اشخاص مظنون به انجام اعمال خلاف قانون است. فایفر کارشناس جرم شناسی می گوید: «مردان جوان میان ۱۴ و ۳۰ سال در سال ۲۰۱۴، یعنی بیش از بحران آوارگان، نیز یک گروه واقعا مشکل ساز بودند. در آن زمان نیمی از مظنونین بخشی از این گروه بودند، در حالی که آن ها فقط ۹ درصد از کل جمعیت را تشکیل می دادند».

یک چهارم مهاجرانی که از جنگ فرار کرده اند، مردان جوان هستند. نیمی از مهاجران افریقای شمالی را مردان جوان تشکیل می دهند. این ها مردان جوانی هستند که اغلب هیچ چشم اندازی برای ماندن در آلمان ندارند و همسران شان یا زنان خانواده شان در وطن مانده اند. فایفر، جرم شناس مشهور می گوید: «غیبت زنان بسیار مشخص است. زنان باعث می شوند که زندگی بدون درگیری پیش برود. اگر آن ها نباشند، خشونت در میان مردان بیشتر می شود». 

پس در این صورت آیا الحاق خانواده ها به پناهجویان برای جلوگیری از افزایش جرائم راه حل خوبی نیست؟ فایفر می گوید، از یک جهت این فکر خوبی است، اما از سوی دیگر او می تواند موقف حکومت آلمان را درک کند: «آلمان می گوید که در زمینه کمک و حمایت اجتماعی از مهاجران به مرز توانایی هایش رسیده و من می توانم این را درک کنم».

سرمایه گذاری به جای صرفه جویی در کمک های انکشافی

در مقابل، کریستیان فایفر، خط مشی سختگیرانه صرفه جویی اُلاف شولتس، وزیر مالیه آلمان فدرال به خصوص در بخش کمک های انکشافی را درک نمی کند. او می گوید بهتر است شولتس به جای آن از ایده گیرد مولر، وزیر همکاری های اقتصادی و انکشاف استفاده کند: «گیرد مولر خواهان این شده که شرکت های آلمانی با استفاده از پول های دولتی در کشورهای مبدا پناهجویان امکان اشتغال ایجاد کنند و این پلان بسیار عاقلانه است».

با این اقدام برای مردم در کشورهای شان چشم انداز ایجاد می شود و به عقیده فایفر، این اقدام در درازمدت باعث کاهش سهم مردان جوان مهاجر در آمار جرائم می شود.

الیور پیپر/ م. ا.